Vikan - 10.05.1973, Qupperneq 18

SVARTSTAKKU R
Að húsinu lá malarstígur,
bakatil. Hann tók tvo flókaleppa,
steig ofan á annan þeirra, setti
slöan hinn skrefi framar, steig
yfir á hann og tók siðan þann fyrri
upp. Þannig tókst honum að
ganga alveg hljóölaus. Undir eins
og hann kom yfir á grasiö, tók
hann upp báða Ieppana og stakk
þeim á sig. Huröin var úr tré og
með venjulegri læsingu. 1 annaö
sinn, þessa nótt notaði hann
þjófalykil til þess að opna skrá, en
I þetta sinn gekk það slindrulaust
og þarna var enginn slagbrandur.
Hann opnaði dyrnar ofurlltiö en
stakk siðan hendinni inn fyrir, til
að finna, hvort þarna væri nokkur
þjófabjalla, eða leiðslur, en þarna
var ekki önnur leiösla en sú, sem
lá að dyrabjöllunni.
Hann steig inn I húsið, kveikti á
vasaljósinu sínu og aðgætti, hvort
þarna mundi vera nokkur þjófa-
bjalla. Hún reyndist enginn vera.
Hann lokaði dyrunum og stóð
slöan kyrr. Allsstaðar var dauða-
þögn.
Sá sem teiknað hafði þetta hús,
hafði sýnilega háft lltið
hugmyndaflug til að bera. Enda
þótt húsið væri stórt, voru
herbergin mörg og lltil.
Húsgögnin voru viðkunnanleg, en
ekkert skrautleg og yfirleitt bar
allt þarna vott um sæmilegan
efnahag en heldur ekkert meira.
Þarna voru tveir stigar, annar
framantil I húsinu en hinn
bakatil. Hann gekk upp þann
slöarnefnda og komst upp á loft,
þar sem voru þrjú léleg
svefnherbergi, semhöfðu
sýnilega veriö ætluð hjúunum.
Þarna var llka þvottaherbergi
meö handlaug en engu baðkeri,
svo að honum datt I hug, að
upprunalegi húseigandinn hefði
ekki ætlazt til mikils hreinlætis af
hjúum slnum.
Frá stigagatinu þarna bakatil
var hægt að komast að aðal-
svefnherbergjunum gegnum dyr,
en fyrir þeim var þykk tréhurö,
með læsingu sem var - þótt
hlægilegt kunni aö virðast, miklu
vandaðri en læsingin á
útidyrunum. En hún var bara
ekki læst og hann gekk nú
hindrunarlaust fram á fremra
loftið.
Þarna voru sjö svefnherbergi,
en aðeins tvö þeirra voru skipuð,
svo var lesstofa, sem virtist ein-
hverntlma hafa verið
svefnherbergi og loks tvö
baöherbergi. I lesstofunni var
eitthvert hrafl af bókum sumar
voru tæknilegs efnis en flestar þó
reyfarar. Þarna var stórt
skrifborðog nokkrir skjalaskápar
og skjöl á vlð og dreif. Ein skúffan
á einum skjalaskápnum var opin
til hálfs, og á vegg að baki
skrifborðsstólnum var Dawson-
málverk af skipi undir fullum
seglum. Málverkið lá flatt að
veggnum en var ekki hengt á
slána, sem til þess var ætluð og
Svartstakkur varð siöur en svo
hissa, þegar hann fann járnskáp,
felldan inn I vegginn, bak við
myndina.
Hann gekk nú út úr lesstofunni
og inn I annað herbergið, sem
maður var I. 1 hjónarúmi lá
þykkleitur maður, sem vel gæti
verið Mathews, eftir lýsingu
hans að dæma, og hraut, eða þvi
sem næst. Innbyggður skápur
handan við rúmið hafði inni að
halda eina sex alfatnaði -
vandaða að gerö en i vösunum á
þeim var ekkert, sem áhuga gæti
vakið Svartstakkur gekk út og
siöan inn I hitt herbergið. Þar lá
maður,sem virtist svipaður að
aldri og útliti og Mathews, I öðru
eins manns rúminu, sem þarna
var. Jakkinn hans hékk á stól og I
innri brjóstvasanum á honum var
veski og vegabréf. I veskinu voru
150 þýzk mörk I 10 og 20-marka
seðlum, og 75 sterlingspund i 5 og
10-pundaseðlum, og svo meira en
1000 mörk i feröamanna-
ávlsunum. Nafnið I vegabréfinu
var Georg Leber, búsettur I
Nurnberg. 1 vasanum var einnig
lltill poki úr vaskaskinni ....
Svartstakkur athugaöi hann
vandlega — hann var eins og þeir,
sem oft eru notaðir undir de-
manta.
*Hann sneri aftur inn I
lesstofuna. Hann setti vasaljósiö
á boröið þannig að geislinn féll á
læsinguna á járnskápnum, sem
hann tók svo að fást við aö opna.
Hann vildi siður brjóta læsinguna
og láta þannig sjást
verksummerki, en aö opna hana
hinsegin útheimti mikla kunnáttu
og leikni, auk áreynslu. En áður
en hann hóf verkið, svipaðist
hann samt um á skrifborðinu, ef
ske kynni, að leiðarvlsir um
læsinguna væri þar geymdur
einhversstaðar til minnis - en
slikt haföi stundum skeð, þótt
ótrúlegt kunni aö virðast. En
þarna hafði hann ekki
heppnina með sér: þarna var
ekkert slikt að finna.
Þarna voru þrjár sklfur með
tölum á, enda var Svartstakkur
meira en hálfa klukkustund að
finna réttu stillinguna. En með
þolinmæðinni tókst það samt og
hann opnaði skápinn. Inni I
honum voru ýms verzlunarskjöl,
nokkur einkabréf, myndavél með
mjög kúptu gleri og
skartgripakassi með flauelsfóöri.
1 honum voru sex demantar,
slipaðir en umgerðalausir.
Hann athugaði demantana
vandlega, eftir þvi sem birtan af
vasaljósinu leyfði. Fimm þeirra
voru góðir steinar, sem þannig
óuppsettir gætu verið svo sem
þúsund sterlingspunda virði hver.
En sá sjötti var stór, velslipaður
demantur, sem gaf dásamlega
birtu, þrettán til fjórtán karat aö
þyngd og áreiðanlega tuttugu
þúsund punda virði. Svartstakkur
minntist vaskaskinnpokans, sem
hann hafði fundið I jakkavasa
Lebers, og fannst þarna vera
sönnun þess, að ekki væri aðeins
einn, heldur tveir svikarar I
plastverksmiðjunni.
Meö nokkrum söknuði kom
hann demöntunum fyrir aftur á
sinn stað lokaði læsingúnni og
stillti hana eins og hún haföi áður
veriö. Áöur en fimm mlnútur
voru liðnar var hann kominn út úr
húsinu, og öðrum fimm mínútum
seinna ók hann burt frá staönum
þar sem hann hafði skilið bilinn
sinn eftir.
Næsti dagur - miðvikudagur -
var heitur og sólrikur, sem sá
fyrri.öll blöðin voru full af
þessum venjulegu hugleiðingum
um góða veðrið, en nú var
þurrkur yfirvofandi, sundlaugar
voru fullar af fólki, isrjóma-
framleiðendur höfðu ekki undan,
og veitingakonur sunnanæands
höfðu sézt brosa.
Wright kom I skrifstofu slna
klukkan hálfnlu um morguninn,
næstum án þess að taka eftir góða
veörinu . . .Hann var maður
gæddur miklum dugnaði og
skipulagsgáfu, og það var
sannmæli, að vinnan væri honum
afþreying - þegar eitthvert
stórmál var á ferðinni, komst
ekkert annað að i huga hans.
Svona einbeitni við vinnuna lagði
oft þungan kross á herðar
starfsmanna hans, en hvað þá
snerti, þá var góður árangur
erfiðisins þeim mikil uppbót á
fyrirhöfnina.
Georg Hamilton, rúmlega
þritugur, laglegur og
frjálsmannlegur maöur, baröi að
dyrum hjá Wright og gekk inn. —
Þér voru að kalla eftir Bob, en
hann er ekki kominn I dag.
— Hversvegna ekki? spurði
Wright önugur.
— Hann hringdi og sagðist vera
veikur.
18 VIKAN 19. TBL.