Vikan - 06.12.1973, Qupperneq 62

Hvernig leyfði þessi maður sér, að segja
henni, hvað hún ætti að gera! Mia starði
á hann. Þvi skyldi hún ekki drekka?
Þetta var hátið, var það ekki. Veizla til
heiðurs manninum, sem hún elskaði —og
konunni hans....
— Er þetta ibúöarhúsiö? spurði
hún forvitnislega.
.)á, sagði Charles og það
mátti heyra stoltið í rödd hans.
Eftir þvi, sem Charles hafði
sagt hcnni, renndi hana grun i, að
hann væri ekki fátækur máður;
það mátti greinilega merkja á
kynbótadýrunum,sem hann hafði
meðferðis, en hún hafði samt ekki
búizt við neinu þessu liku.
Já. Charles var sannarlega feit
ur biti, og þegar hún fór að ihuga
þá andúð, sem Marion reyndi að
leyna eftir me'gni, þá sá hún, að
það hafði verið heppilegt, að hún
hafði flýtt þetta fyrir brúðkaup-
inu.
En þegar þau nálguðust bú-
garðinn fór Marion að svipast um
cftir Miu. Hún gat vel greint innra
hliðið, en hvorki stúlkan né hest-
urinn voru sjáanleg. betta var
stundarhlé, svo hún hallaði sör
aftur á bak og lokaði augunum.
Það gat verið að henni skjátlað-
ist og það, að Mia vildi ekki koma
með þeim til Sydney, væri alls
ekki vegna þess, aö hún vildi tak á
móti Charles á rómantiskan hált,
sem hún hafði lofað honum fyrir
fjórum árum. Það gat lika verið,
að hún gerði úlfalda úr mýflugu
og að þetta væri ekki annað en
duttlungar skólastúlku.
En Charles hrakti á brott þess-
ar notalegu hugsanir. Er þetta
ekki Jason, sem ég sé þarna
hundinn við tré? spurði hann. —
Hvað er hann að gera þarna?
Marion settist upp og horfði
þangað, sem hann benti. — Ég
held að Mia hafi ætlað að riða til
móts við þig, sagöi hún lágt.
-- Já, auðvitað! Er þetta ekki
hún, sem situr þarna I skuggan-
um? Blástu I lúður pabbi. Hvað
kemur til, að hún skuli sofa, þeg-
ar ég er aö koma heim?
Mia var kornin á bak á svip-
stundu og Simon hægði á bllnum
og ók út að vegarbrúninni, svo
hún gæti komið þeysandi eftir
veginu.
Charles hafði sagt F'eilieity frá