Vikan - 03.01.1974, Page 33

a&ist þátturinn út i islenska popp-
heiminn og nefndist pistillinn
Róstur i Islenska rokkinu. Kom
fram óánægja með ósamheldni
popparanna, en þátturinn varð að
lokum sáttur við sjálfan sig og
skilgreindi islenskan poppheim
með góðu og gildu máltæki. Eins
dauði er annars brauð. Leið svo
til loka júlimánaðar.
Jóhann G. Jóhannsson átti
myndárlegt viðtal við þáttinn I
upphafi ágúst og lýsti þvi yfir, að
hann væri eiginlega einn af þeim
mönnum sem gætu ekki talað,
nema viðmælandinn hefði inspir-
andi áhrif á hann, og énnfremur
aðhann þyrfti töluverðan kraft til
að vera gáfaður. Nú, hann var
spurður um það, hvernig gengið
hefði I upptökunni úti, hvernig
hann hefði getað áorkað öllu
þessu með fullt af erlendu
sessionfólki og þar fram eftir göt-
unum. Þá svaraði hann bara stutt
og laggott. „Blessaður, þetta var
allt saman klika maður”. — Og
þá vissum við það. Og Jóhann var
áhyggjulaus i London I sex vikur
við upptökur, þvi eins og hann
sagði sjálfur: „Ami borgaði”.
Og þá var það SAM koma i
Klúbbnum. Pelican og Writing On
the Wall voru aðalnúmerin, en
Eik kom og fram með Tilfinn-
ingu. Kom fram i greinarkorni
um SAM komuna i 37. tbl„ ósk um
aö Pelican mætti halda flugi og
þótti það ekki fráleit bæn fyrir
fugla. Bassaleikarinn i Writing
On the Wall var með ýmsar
kúnstir á sviðinu með gitarinn
sinn og var það álit þáttarins að
þannig lagað hátterni ætti að
banna innan sextán.
Þá átti þátturinn viðtal við
Writing On the Wall. Þeir sögðu
að íslendingar væru merkilegir
með sig og væru liklega flestir
drykkjusjúklingar. Einn þeirra
hefði verið að ganga úti um miðja
nótt, þegar fólk þusti út úr einu
húsi i bænum og bauð honum i
partý, en hann var ekki alveg til
með að fara i partý til einhverra
ókunnugra og lét það i ljós, en þá
dró fólkið hann bara inn I hús og
þröngvaði honum til að drekka
vip. Og þegar þátturinn heyrði
þetta, andvarpaði hann og sagði:
„Ja. þeir eru gestgjafar I fyrsta
klassa tslendingar”. Aðspurðir
um hver væri besti söngvarinn,
sem þeir hefðu heyrt i hérlendis,
svöruðu þeir þvi til að það væri
rótar-i einnar hljómsveitarinnar,
sem þeir höfðu af tilviljum heyrt
taka lagið fyrir dansleik. Hurfu
þeir siðan af landi brott og dróst
' þá sala á viský saman um helm-
ing og kvenfólki fór fjölgandi á
götum borgarinnar.
Þá var Maggi Kjartans staddur
innan fjögurra veggja við upp-
töku i Lonogdon og voru þau skrif
byggð á dagbókarkroti frá þvi um
sumarið, er 'þáttiirinn fylgdist
með þessu framtaki þeirra
Suðurnesjamanna. Sagði i þættin-
um, að sveitamaður af Suður-
nesjum og harðsviruð útgáfa af
malbiksfólki ætti sér ekki undan-
komu auðið i ys og þys stórborg-
arinnar. Allir yrðu ósjálfrátt
stressaðir og sannaðist það fljot-
lega eftir komuna til Lonogdon
þvi jafnvel segulband, sem fengið
hafði að fljóta með, varð stressað.
En meðal við þessu öllu var heil-
brigt skemmtanalif i henni Lon-
ogdon, pöbbar og piur, allt i hæfi-
legum skömmtum þó. En slikt er
ekki hollt okkur1 tslendingum, þvi
eins og svo trúverðuglega segir i
greininni um Lonogdon-dvölina i
43. tbl.: „Burt úr skarkala heims-
borgarinnar, heim i kyrrðina og
heilnæma loftið, fátækt fslenskrar
tónlistarmenningar, blasir við
þunglyndi sækir að”.
Og þá var allt i einu kominn
nóvember og frost á Fróni. Einar
Vilberg kom að máli við þáttinn
og upplýsti að Tónlistarskólinn
væri uppeldisstöð fyrir sinfóniuna
og að honum hefði verið neitað
um inngöngu i skólann vegna þess
að hann kynni ekkert i námsefni
skólans og væri ekki talinn likleg-
i • til afreka rricó sinfóniuhljóm-
sveitinni, ertda enginn i hans
familiu tengdur sinfóniunni eða
öðrum æðri tónmenntastofnunum
þjóðarinnar. Þættinum barst og
bréf, þar sem bréfritari sagðist
geta hrósað þættinum miklu
meira heldur en hann gerði. Hins
vegar væri reynsla bréfritara sú,
að væri þessum ágæfu poppskrif-
urum lands og þjóðar hrósað að
ráði, þá væri búið þeirra ágæti.
Og þátturinn þakkaði pent fyrir
að fá að halda hæfileikum sinum
til að setja á þrykk frambærilegt
popp.
I næsta þætti, sem var siðasti
þáttur i nóvember, upplýstist að
Litið eitt væri brot af öllum sem
maður kynntist. í viðtali við þátt-
inn sögðust þau i Litið eitt gripa
lögin sin úr loftinu, og að Hall-
grimur Pétursson sálmaskáld og
snillingur hefði væntanlega snúið
sér i gröfinni oftar en einu sinni,
þegar þau i Lítið eitt voru að æfa
lag, er samið hafði verið við Heil-
ræðavisurnar hans Hallgrims og
átti að fara á væntanlega L.P.-
plötu þeirra. Einnig kom fram sú
uppástunga, að gefa vekjara-
klukku með hverri plötu, en ekki
var tekið fram hvort menn mættu
eiga von á Hallgrimi eftir að
klukkan sú hefði hringt. Annars
væri ekkert nema gott eitt um svo
góða gesti að segja, nu á þessum
timum meydómsuppljóstrana og
afturgöngumiðilsrithöfundajóla-
bóka.
Þá kom jólablaðið og þátturinn
þakti tvær opnur með vinsælda-
kosningu. Ginnti stjórnandi þátt-
arins fólk til þátttöku með þvi að
bjóða þvi að smakka á þvi er i
tónlistarpottinum kraumaði á s.l.
ári og hét hverjum þeim er þyrði
að smakka og hefði sama smekk
og hann, fjölmörgum hljómplöt-
um i verðlaun. Smökkuðu fjöl-
margir, en enginn nennti að setja
á sig smekkinn. Lýkur þar með
annál ársins 1973, með þökk fyrir
lesturinn. Gleðilegt ár. es.
Ö
edvard sverrisson
3m
músfk með meiru
1. TBL. VIKAN 33