Vikan - 03.01.1974, Síða 35

upp a& húsinu og fyrr en varöi var
hún farin a& hlaupa og háriö
flaksa&ist aftur af henni i vindin-
um.
Ég fylgdi á eftir henni, en gekk
hægt. Þegar kom aö húsinu, voru
gar&dyrnar lokaðar. Ég minntist
þess, að mér hafði veriö boöiö upp
á kaffi, en lokaðar dyrnar virtust
gefa til kynna, aö það boð stæði
ekki lengur.
Þegar ég var að setjast upp i
bflinn, opnuöust aöaldyrnar og
móðir Kari köm út. — Ég var að
vona, að þér vilduð þiggja kaffi,
áður en þér færuð, en þegar svona
stendur á, er liklega bezt aö viö
frestum þvi. Þakka yður fyrir
innlitiö.
Ég vissi ekki hverju ég átti aö
svara.
— Þakka yður fyrir að reyna að
tala viö Kari, henni hefur þótt
vænt um það.
— Hún er mjög falleg stúlka,
sagöi ég, — aö þvi leyti er hún ó-
venjuleg.
— Já,hún er falleg,sagði móðir
hennar, — en nú verö ég aö llta
eftir henni.
Hún leit ekki einu sinni um öxl,
þegar hún gekk inn og ég ók af
stað og haföi þaö á tilfinningunni,
að hér væri eitthvað öðruvisi en
það átti að vera. Já, hér var ör-
ugglega eitthvað bogið.
Ég átti kunningja, sem bjó rétt
hjá Austurhlið, skólabróöur. Ég
hringdi til hans og þegar viö vor-
um búnir að tala um daginn og
veginn, sagði ég honum erindi
mitt.
— Austurhliö — ég hefi aldrei
heyrt um þann staö getið. En ég
skal sjá hvað ég get gert og svo
læt ég þig vita. En
blessaður, reyndu að gleyma
þessu, ef þú heyrir ekki frá mér
eftir nokkra daga.
Ég sinnti störfum minum, en
þar sem heilbrigðisástandið var
svo gott, haföi ég nógan tima af-
lögu, svo ég ók upp á hæðina, til
að heimsækja mæðgurnar I
„Tindinum”. En ég varð ekki litið
hissa, þegar ég sá að hliðið var
læst, meö keðju og hengilás. Það
leit lika út fyrir aö húsiö væri
mannlaust.
Ég var miður min, þegar ég ók
til bæjarins. Þegar ég kom heim,
fann ég bréf frá vini minum fyrir
austan. Ég las bréfið þrisvar
sinnum og mér leið illa, þegar ég
hugsaöi um mannlausa húsiö.
Mér leið ónotalega, fannst að
eitthvað hræðilegt gæti hafa skeð,
svo ég flýtti mér aftur út i bilinn.
Göturnar voru næstum mann-
lausar, enda var nú komið gaml-
árskvöld, svo fólk var eflaust inn-
an dyra. Ég gaf mér ekki tima til
aö njóta fegurðarinnar, en ég
vissi að útsýniö af hæðinni hlaut
aö vera unaðslegt i kvöldkyrrð-
inni. Það var nú allt orðið snævi
þakið og kvöldiö eins og skapaö
fyrir ástfangið fólk. Ég vissi að
klukkan tólf yrði allt uppljómað
af flugeldum og hljómur myndi
berast frá kirkjuklukkum og
skipablistrum, fólk myndi skála,
syngja og óska hvert öðru bless-
unar á komandi ári.
En þarná uppi, i þessu dapur-
lpga húsi, „Tindinum’ , sætu tvær
konur einar saman, bak við
byrgða glugga. Ef grunur minn
var réttur, þá'voru þær heima.
Ég stöðvaði bilinn og klifraði
yfir girðinguna. Ég varð að fara
varlega, þvi að efst á brúninni
voru gaddar, en ég notaöi tré til
að komast yfir. Ég gekk yfir
snævi þakta flötina að aðaldyrun-
um, en gekk svo kringum húsið,
að garðdyrunum. Ég baröi aö
dyrum og varð undrandi, þegar
frú Bergaker opnaði strax. Hún
stóð þarna, tiguleg einsog aöal-
persóna i harmleik.
Ég gat ekki lesið neitt úr svip
hennar, það var ekki hægt að
segja hvort hún var ánægð eða
óttaslegin yfir þvi að sjá mig. Það
voru þreytudrættir á andliti henn-
. ar, en samt var hún ótrúlega fög-
ur. Viö virtum hvort annað fyrir
okkur um stund.
— Hliöíð var læst, sagði ég, —
ég hafði áhyggjur af þvi.
— Aö sjálfsögöu. Varir hennar
bærðust varla.
— Ég var ekki viss um að þið
væruö hérna ennþá.
— Viö erum á förum. Ég held
við verðum að fara.
Svo opnaði hún dyrnar. — Gjör-
iö svo vel að koma inn.
Einhver óþægindatilfinning
greip mig, þegar ég gekk inn á
eftir henni.
— Þegar ég stakk upp á þvi, að
þér töluðuö við Kari, þá hafði ég
gleymt hve viðkvæm hún er. Mér
skjátlaðist hrapallega. Hún hefur
verið eins og umskiptingur siöan.
Ég held hún imyndi sér, að hún sé
ástfangin af yður.
— Er það svo slæmt? spurði £g.
— Undir venjulegum kringum-
stæðum fyndist mér þaö dásam-
legt, sagði hún. — En fyrir Kari,
sem er andlega trufluð, getur það
veriö hættulegt.
Hún horfði nú beint á mig: —
Ég sagði yður ekki allan sann-
leikann um dóttur mina. Ég
sagði, að hún væri ekki eins og
aðrar stúlkur, en það var ekki all-
ur sannleikurinn. Hún snerti örið
á gagnauganu með hendinni og ég
sagði: — Hvernig skeði þetta?
Hún lét strax hendina falla og
hrukkaöi ennið. Svo andvarpaði
hún. — Ég ætlaði ekki að láta yöur
vita þetta, en það er liklega bezt
að ég leysi frá skjóöunni. Þaö er
nú samt eitt gott við þetta ör, —
Framhald á bls. 37
Völva Vikunnar
Framhald af bls. 31
Ýmsir merkir viðburðir verða
i Evrópu á árinu. Ég þykist sjá
fyrir jarðarfarir a.m.k. tveggja
stórmenna. önnur er tengd
konungafólki, hin er útför merks
þjóðarleiðtoga, og andlát hans
hefúr miklar breytingar i för
með sér fyrir viðkomandi þjóð,
og innbyrðis átök verða i stjórn-
málum landsins. Ég get ekki
sagt þetta nánaf, mér er ómögu-
legt að spá svona blátt áfram
dauða vissara persóna með
nafni og öllu. Þessar upplýs-
ingar verða þvi að nægja.
Brúðkaup ársins verður að
þessu sinni haldið i Sviþjóð, það
verður konunglegt brúðkaup að
sjálfsögðu og mikið um dýrðir. í
þvi sambandi koma upp
háværar deilur i landinu um
niðurfellingu konungdómsins, en
ekkert afráðið um það á þessu
ári. Yfir Danmörku er ekki bein-
linis bjart, en ekki vil ég skýra
það nánar, nema það verða
mikil átök á stjórnmálasviðinu.
Anna og Mark Philips eignast
sitt fyrsta barn.
Við fáum fréttir frá Irlandi,
framan af slæmar, en skárri,
þegar á liður. 1 rauninni þykist
ég sjá hilla undir einhvers konar
lausn i hinni erfiðu baráttu íra,
en það er aðeins byrjun á ein-
hverju meira og vonandi betra.
Löndin fyrir botni Miðjarðar-
hafsins verða enn sem fyrr
mikið i fréttunum, og ekki sé ég,
að um varanlegar úrlausnir á
þeirra vandamálum verði að
ræða. Þar er allt grátt fyrir
járnum og gifurleg spenna, en
ekki tel ég, að um yfirlýst strið
verði að ræða i likingu við það,
sem varð á siðasta ári. En það
verður greinilega mjög erfitt að
halda umsaminn frið.
Nú á þessu augnabliki, þegar
ég sit hér og reyni að sjá fyrir at-
burði ársins 1974, skelfur allur
Iheimurinn af ótta við ógnarvopn
jAraba, oliusölubannið. Ég vildi
geta sagt að þeir sliðruðu þetta
skelfilega vopn á þessu ári, en
það verður aðeins til hálfs, þeir
munu reyna til þrautar að kúga
sem flestar þjóðir til fylgis við
sig á þennan hátt, og það tekur
meira en eitt litið ár að finna
svar við þvi. Afleiðingarnar
veröa margvislegar, breytt
viðhorf i atvinnumálum, aukið
atvinnuleysi og þar fram eftir
götunum. Olia hækkar vitanlega
mikið i verði, en þrátt fyrir allt
þetta vinna Arabar engan
endanlegan sigur i baráttunni
við Israela. Og oliuvandamálið
verður til þess, að stórstigar
framfarir eiga sér stað á sviði
orkumála, fundin verður upp
aðferð til að spara oliuna og nýta
ana betur en nú er gert, auk
ess sem skriður kemst á athug-
anir á öðrum orkumöguleikum.
Þannig verður þetta ægilega
vopn ekki eingöngu til ills.
Oliuvandamálið kemur ekki til
með að valda okkur tslendingum
teljandi erfiðleikum, þó það
snerti okkur vissulega að
nokkru marki, og okkur er óhætt
að horfa björtum augum til
framtiðarinnar. Málefni og at-
burðir á innlendum vettvangi
verða meira spennandi fyrir
okkur en það, sem gerist úti i
heimi, og ég held við munum
ekki minnast ársins 1974 með
neinni gremju, frekar
ánægju.
1. TBL. VIKAN 35