Vikan - 07.03.1974, Side 26

— Ég get ekki skofti*r -nfmv.,.
þessari beiðni, sérstaklega ekki
þar sem aðrir starfsmenn sjón-
varpsins eru búnir að gefa for-
dæmið, sagði Ólafur Ragnarsson,
dagskrármaður, þegar ég fór
þess á leit við hann, að ég fengi
viö hann viðtal fyrir Vikuna. —
Annars er ekkert siðra og kannski
betra viðtalsefni alveg við hlið-
ina á okkur starfsmönnum frétta-
og fræðsludeildar sjónvarpsins,
þar sem eru makar okkar. Það
gæti verið forvitnilegt fyrir fólk
að vita, hvernig er að vera gift
manni eða kvæntur konu, sem •
vinnur tólf klukkustunda langar
vaktir, og i rauninni er aldrei al-
veg laus við starf sitt. Það eltir
okkur heim i storti óg fáir erú þeir
dagar, sem fréttamennirnir geta
leitt hugann algjörlega frá frétt-
um, þvi að þær eru alltaf að ger-
ast.
Þegar ég var kominn á heimili
Ólafs og konu ha,ns, Elinar Bergs,
varð ég sjálfur þessa ónæðis á-
þreifanlega var, þvi að ég var
ekki fyrr kominn inn úr dyrunum
en samstarfsmaður. ólafs hjá
sjónvarpinu hringdi og þurfti að
ræða við hann um Landshornið.
Að simtalinu loknu gafst okkur þó
ágætur timi til að spjalla saman i
ró og næði. Ég komst fljótt að þvi,
að Ólafur er fæddur og alinn upp á
Siglufirði. Mér fannst þess vegna
liggja beint við að vikja talinu að
sildinni, sem framar öðru varð til
þess að gera Siglufjarðarbæ
frægan.
— Á Siglufirði snerist allt um
sildina, þegar ég var að alast þar
upp, og ég held að allir Siglfirð-
ingar hafi þá beint eða óbeint ver-
iö tengdir sildarævintýrinu. Ég
var farinn að vinna i sildinni m jög
utlgur og hún varð að vissu leyti
áhrifavaldur i lifi minu — ef ég
má orða það svo — kannski á svo-
litið óvenjulegan hátt, þvi að ég
var aldrei neinn sildarkóngur.
— Ég hafði mikinn áhuga á ljós-
myndun og um fermingu fór ég að
taka myndir fyrir alvöru. Allir,
sem eitthvað hafa fengizt við ljós-
myndun, vita að hún er dýr tóm-
stundaiðja — myndavélar, film-
ur, ljósmyndavörur og tæki til
framköllunar og stækkunar — allt
kostar þetta meira en svo, að
maður hafi raunverulega efni á
þvi á skólaárunum. Ég fór þess
vegna að velta þvi fyrir mér,
hvort ég gæti ekki á einhvern hátt
komið myndaframleiðslunni I
verð. Mér datt i hug, að liklega
væri sjldin vel þess virði að
mynda hana, ekki sizWegna þess
aö hún-hafði töluvert fréttagildi.
Ég fór þess vegna að þefa uppi
sildarfréttir — og taka myndir af
fréttnæmum atburðum varðandi
sildina — og s.elja blöðunum'
hérna fyrir sunnan myndirnar. í
fyrstu notaði ég fréttaritara blað-
anna á staðnum fyrir millilið, en
mér þótti sumir þeirra tæpast
nógu. áhugasamir og vakandi i
starfi sinu; Eihhvern veginn hafði
ég það á tilfinningunni, að myndir'
og fréttir þyrftu að berast sem
allra fyrst til þess að fréttagildið
skertist ekki til mikilla muna. Ég
fór þess vegna smám saman að
skrifa fréttirnar meö myndunum
eða greinarnar sjálfur og sendi
ÉG VAR ALDREI
NEINN
Viðtal við
Ólaf Ragnarsson,
sjónvarpsmann.
SILDARKONGUR
Það er um að gera aö nota vel stundirnar, sem pabbi er heima.
beint og milliliðalaust suður til
blaðanpa. Stundum vann ég við
þetta á kvöldin eftir vinnuna i
sildinni og fram á nótt til þess að .
geta komið þvi með áætlunar-
ferðinni suður morguninn eftir.
— Og þessi fréttaþjónusta þin
hefur verið vel þegin.
— Já, yfirleitt var hún það. Öll
dagblöðin birtu eitthvað af efn-
inu,-en Alþýðublaðið sýndi þéssu
þó mestán áhuga og það varð til
þess, að mér var bpðið þar blaða-
mannsstarf og ég tók þvi boði.
Þar starfaði ég svo i tvö sumur og
til áráloka siðara árið.
— Fórstu þaðan að sjónvarp-
inu?
- Jái
— Jjvernig atvikaðist það?
— Ég hafði lengi haft hug á þvi
að starfa við sjónvarp, hafði tekið
kvikmyndir i nokkur ár og var að
ráðgera að fara upp á eigin spýt-
ur til útlanda til að kynna mér
kvikmyndagerð og starfsemi
sjónvarpsstöðva og verða þannig
gjaldgengur, þegar að þvi kæmi,
að islénzkt sjónvarp yrði til. Svo
var islenzká sjónvarpið allt i einu
I þann múnd. að fæðast og þegar
auglýst var eftir starfsfólki að
sjónvarpinu, sótti ég um og var
ráðinn. Ég hóf svo störf þar i árs-
byrjun 1966.
— Hvernig voruð þið búnir und-
ir að hefja störf við sjónvarpið?
— Fyrstu starfsmennirnir voru
sendir til Danmerkur og voru
á námskeiði hjá danska sjónvarp-
inu. t lok þess unnum við stai;fs-
menn dagskrárdeila og tækni-
menn að ýmsum tilraunaupptök-
um, en eftir þessa Danmerkur-
dvöl fór ég ásamt þeim Magnúsi
Bjarnfreðssyni og Markúsi Erni
. Antonssyni til Sviþjóðar, þar sem
við sóttum þriggja mánaða nám-
skeið með starfsmönnum sænska
sjónvarpsins. Á þvi námskeiði
var komið inn á flesta þá þætti,
sem snerta dagskrárgerð fyrir
sjónvarp — vinnslu á þáttum og
fréttum, kvikmyndagerð og
fleira.
— Svo hófust útsendingar um
haustið 1966. Voru fyrstu árin,
sem sjónvarpið starfaði, ekki erf-
ið ykkur starfsmönnum þess?
— Jú, þetta voru erfiðir timar,
en þeir voru lika geysilega
skemmtilegir. Ég hefði ékki fyrir
nokkurn mun viljað missa af
þeirri reynslu. Og hún verður lik-
lega það, sem maður lifir lengi á.
En vinnuálagið fyrstu árin var
bæði óeðlilega og óþægilega mik-
ið. Við vorum ekki nema 20 til 30 i
fyrstu og nokkur samanburður
fæst með þvi að bénda á, að nú
starfa á annað hundrað manns
við sjónvarpið ög þó érum við"allt
of fáliðuð. En starfsliðið var ungt
og áhugasamt og það.bjargaði
fyrstu árunum , hve allir lögðu sig
fram. Þó vorum við aldrei fylli-
lega ánægð með árangurinn, enda
er vfst hættulegt að kopiast á það
stig að vera of ánægður með verk
sin.
— Þú annaðist aðallega stjórn
fréttaútsendinga fyrstu árin, sem
sjónvarpið starfaði. í hverju er
það starf einkum fólgið? j
— 1 stuttu máli má segja, aö i
þvi felist umsjón með undirbún-
ingi fréttatimans — náttúrlega i
samráði við fréttamenn og frétta-
stjóra — og verkstjórn við útsend-
inguna. Stjórnandi fréttaútsend-
ingar sér um að myndskreyta
tam
26 VIKAN 10. TBL.