Vikan - 07.03.1974, Side 29

gosið var þar. Það mátti svo litið
út af bera til þess að ekki þyrfti að
spyrja frekar um þá, sem staddir
voru i eynni og þó var eins og eng-
inn gerði sér raunverulega grein
fyrir hættunni. Þegar ég kom
fyrst til Eyja eftir að gosið hófst
og sá eldstólpana standa upp úr
gignum rétt við bæinn, fannst
mér þetta svo óraunverulegt, að
mér flaug i hug mynd á tjaldi.
Mér fannst einhvern veginn svo
fjarstæðukennt, að svona gæti
gerzt i byggð. Ég hafði séð eldgos
áður, en á þau horfði ég með allt
öðru hugarfari.
— Að lokum langar mig til að
spyrja þig að þvi Ölafur, hvað þú
tækir þér fyrir hendur, ef þú hætt-
ir störfum hjá sjónvarpinu?
— Mér þykir sennilegt, að ég
haldi mig við það svið, þar sem ég
hef varið starfsævi minni fram að
þessu, það er að segja fjölmiðlun.
Með þvi móti myndi ég nýtá þá
reynslu, sem ég hef öðlast með
störfum að blaða- og frétta-
mennsku, kvikmyndagerð og
fleiru og þá þekkingu sem ég hef
aflað mér um ýmsa þætti fjöÞ
miðlunar hér heima og erlendis.
En þá er aðeins spurningin, á
hvaða vettvangi heppilegast væri
að starfa, eftir að ég hætti hjá
Sjónvarpinu, — en það vona ég að
verði, áður en sjónvarpsáhorf-
endur verða orðnir hundleiðir á
mér. v.
Helzt vildi ég geta sinnt sem
flestum þáttum fjölmiðlunar
jöfnum höndum ef ég breyti til á
annað borð, og i stað þess að flytj-
ast á aðra fréttastofnun, — hefði
ég áhuga á að vinna við fyrirtæki,
sem annaðist alhliða fjölmiðl-
unarþjónustu fyr-ir ýmsa aðila.
Þar gætu manni gefizt tækifæri til
að „matreiða” mismunandi efni i
það form, sem hentaöi hverju
sinni, eftir þvi á hvaða vettvangi
það ætti að bírtast. Þetta gætu
verið ákveðnir og takmarkaðir
þættir upplýsingamiðlunar, sem
unnir væru i samvinnu við sér-
hæft fólk á hverju sviði, en starfs-
vettvangur sliks fyrirtækis væri
mun viðtækari en almennt tiðkast
til dæmis hjá auglýsingastofum
hér á landi. Sem dæmi mætti ,
nefna undirbúning • upplýsinga-
herferba um ákveðin mál, þar
sem samverkandi væri fréttatil-
kynningar,'greinar, viðtöl, aug-
lýsingar i ýmsu formi og jafnvel
stuttar fræðslukvikmyndir. A
vegum sliks fyrirtækis gæfist
manni jafnvel kostur á að annast
vinnslu og útgáfu timarita eða
bæklinga, sem ýmis félagasam-
tök og stofnanir þurfa að gefa út,
en eiga i erfiðleikum með að gera
á eigin spýtur vegna skorts á sér-
þekkingu og reynslu á þessu sviði.
Og svo kæmi náttúrlega til greina
að gera kvikmyndir fyrir Sjón-
varpið.
— En er slikt fyrirtæki til hér á
landi?
— Nei, ekki ennþá, — en hver
veit nema það væri grundvöllur
fyrir starfsemi þess.
gildi um mig og alla aðra, sem
urðu vitni að gosinu i Heimaey, að
ég hef aldrei orðið eins snortinn
við vinnslu frétta og þegar ég
kom til Vestmannaeyja meðan
Úlafur cins og við þekkjum hann úr sjónvarpinu.
miðlum. Sums staðar erlendis
hefur verið farið út á þá braut að
skipta fréttatimum milli góðra og
slæmra frétta, en vonandi verður
þess aldrei þörf hér.
— Hver er eftirminnilegasta
frettin, sem þú hefur komið á
framfæri?
— Ég á erfitt með að nefna eina
sérstaka frétt, en ég held að sama
10. TBL. VIKAN 29