Vikan - 05.12.1974, Blaðsíða 26

áN&
mym
m
%
ýólaskrtyíingar
Rauögreni jólatré
Blágreni jólatré
GRÓÐRARSTÖÐIN
V/MIKLATORG
símar 22822 — 19775
GRÓÐRARSKÁLINN
V/HAFNARFJARÐARVEG
sími 42260
GRÓÐRARSTÖÐIN
BREIÐHOLTI
SÍmi 35225
<
Ég var I skyrtunni einni fata og
meö rauð ullarhnjáskjól.
— NU, það er ekki skritiö þó að
illa liggi á mér! hugsaði ég.
Einhver kallaði upp yfir sig fyr-
ir aftan mig.
Það var langur og grannvaxinn
maður, og brátt hafði hann náð
mér.
— Gleðilega hátið! kallaði
hann!
— Skiptu þér ekki af þvi! sagði
ég og langaöi til að hella mér yfir
hann. En hann var þá kominn
langt á undan mér og sneri að
mér bakinu.
Og þá gat ég ekki annað en
hlegið, þvi að hann var svo há-
fættur og i köflóttum og hlægileg-
um buxum. Þar að auki var hann
svo hjólbeinóttur, að hann hefði
getaö haft tunnu i klofinu.. Lafa-
frakkinn hans náði ekki nema
niöur á mitt bak og upp úr öðrum
rassvasanum sá i stóran pipu-
stert. Hann var með langan, blá-
röndóttan trefil um hálsinn og
endarnir á honum löfðu svo langt
niöur að framan, að ég sá þá
sveiflast fram og til baka i gegn-
um klofið á honum. Þeir voru eins
og kólfar á Borgundarhólms-
klukku, og pipan var eins og visir-
inn.
Allt i einu gerði ég mér það
ljóst, hve gifurleg ósvifni það var
af þessu mannkerti að ávarpa
mig, og ég hraðaði mér á eftir
honum. En hann var svo skref-
langur, að mér tókst ekki að
draga neitt á hann.
— Heyrðu góði! kallaöi ég, en
hann skildi mig ekki.
— Hvað er klukkan? kallaði ég.
Og nU várð ég vitni að fyrir-
bæri, sem ég varð reyndar ekkert
hissa á. Pipan hreyfðist hægt og
sigandi, þangað til hUn stóð beint
upp i loftið milli lafanna á frakk-
anum. Svo heyrði ég tólf klukku-
slög.
— Er hUn orðin svona margt?
hugsaði ég. — Þá er vist best, að
ég fari að koma mér heim.
Og ég gekk heim á leið. Enn var
heilinn I mér aö bjástra við að
rifja upp það, sem ég gat ekki
munað. Ég gekk álUtur og horfði
niður á nakta fætur mina i snjón-
um.
— Skrltið, að þér skuli ekki
verða kalt! hugsaði ég. — Það
hlýtur að vera frostlaust.
Ég rakst á gamla kerlingu, sem
ranglaði þarna um með stóran ,
klUt bundinn um höfuðið og fyrir i
andlitið.
— Gleðilega hátíö! tautaði hUn
um leið og ég gekk framhjá.
— Gamla norn! tautaði ég og
ætlaði að flýta mér framhjá
henni. En hUn greip i skyrtuna
mina og hélt sem fastast.
— Kæra frU, sagöi ég hátt. —
Þér særið blygðunarkennd mína!
— Ég er ídtæk kona...
— Sjáið þér ekki, að ég er næst-
um nakinn?
— Bara eina krónu?
— Heyrðu góða, sagði ég i stök-
ustu vandræöum — heldurðu, að
ég sé meö peninga i hnjáskjólun-
um?
Og ég reyndi að slita mig laus-
an, en hUn hafði greinilega krafta
i kögglum, þó horuð væri.
MECCANO
er þroskandi fyrir börn á öllum aldri
Hverjum MECCANO-kassa fylgir listi yfir hvert sett, sem gefur leiöbeiningar og
sýnir hluta af því, sem hægter að búa til.
*3»
Þetta er hiö upprunalega
og raunverulega MECC-
ANO, sem pabbi lék sér
að, en timinn og tæknin
hafa endurbætt það og
gjört að vinsælasta leik-
fangi sonarins — og nú
fást alls konar rafmótor-
ar og gufuvélar, sem
hægt er að tengja við og
þannig auka f jölbreyttni
og1 glæða sköpunargáfu
barna og unglinga.
LATIÐ HUGMYNDAFLUGIÐ RAÐA HEILDVERZLUN INGVARS HELGASONAR
ER ÞÉR RAÐIÐ MECCANO VONARLAND VIÐ SOGAVEG, SiMAR 84510 OG 84511.
26 VIKAN 49, TBL.