Vikan - 05.12.1974, Blaðsíða 61

Onix.
nilljón
fluttist suftur. En á bernsku- og æskuárum
sinum átti Nlels heima viO BreiOafjörOinn, og
þar opnuOust augu hans snemma fyrir marg-
breytileik og kynngi náttúrunnar eins og hún
birtist honum I jurtum og steinum.
Brátt fór Nícls aO tina saman þá steina,
sem mest glöddu auga hans, og safna þeim
saman I kassa.
— En eins og börnum er tftt, var litií regla
á þessu hjá mér, og svo fór, aö ég týndi þess-
um steinvölum, segir Niels um þennan fyrsta
visi aO steinasafni i sinni eigu.
Hugmyndin um steinasafn hvarf honum þó
ekki, og áriö 1958 tók hann þá ákvöröun aö
gefa sig aO þvi i alvöru aö safna steinum, áö-
ur en hann yröi of gamall, eins og hann oröaöi
þaö sjálfur.
Siöan hefur safn Nielsar smám saman auk-
ist aö vöxtum, og nú telur hann sig eiga eitt-
hvaö yfir þrjátiu tegundir steina. Flestir eru
steinar hans af Vestfjörðum og ofan úr Borg-
arfirði. Þó á hann nokkra steina af Austfjörö-
um, þangað sem hann hefur nokkrum sinnum
fariö I steinaleit, enda mun þar aö finna mest
steinamiö á tslandi.
Sé leitað aö sjaldgæfum og fögrum steini,
er leitin erfiö og timafrek, og þrevttur hlýtur
Niels að hafa verið, eftir aö hann gekk yfir
niu gil fyrir vestan, þar sem hann'haföi von
um að finna sjaldgæfan stein, sem hann vant-
aöi i safnið. t annað sinn bar hann fimmtlu
kllóa grænan jaspis niður fjallshliö.
— Já, vist getur steinasöfnun veriö tima-
frek og erfið, segir Niels, — en þeim mun
skemmtilegri er hún. Kannski það sé timinn,
scm varið er i steinana, scm gerir þá mikils
viröi.
Af þessum oröum Nielsar sést glöggt, aö
hann metur ekki vinnu sina viö steinasafnið
Ilropasteinsmyndun.
til fjár. Anægjan og nautnin, sem þvi eru
samfara aö teyga af brunni móöur náttúru,
eru honúm næg umbun. En þó hlýtur aö vera
hægt aö verðleggja steinasafniö hans Nlelsar
I krónum. Hvaö ætli hann vilji fá fyrir þaö?
— Þaö er ekki falt. Þótt þú bjóöir milljón,
og þótt þú bjóöir tvær, hugsa ég mig ekki einu
sinni um, áöur en ég neita þér. Þú getur
hærra. Kannski hugsa ég mig um, en safniö
er ekki falt.
Steinasafnið er Nielsi þvi nóg I sjáifu sér.
Meö þvl hefur hann haldið viö þeim böndum,
sem hann tengdist náttúrunni ungur drengur
viö Breiöaf jöröinn og hann treysti meö starfi
sinu sem bóndi. Af náttúrunni telur hann
mennina margt geta lært, og aö hans mati er
ekki óhugsandi, aö nánari tengsl viö hana
gætu fært mannkyninu þann þroska, sem þvl
er nauðsynlegur til þess aö geta búiö I friöi og
farsæid á jöröinni, sem þaö fékk i öndveröu
til aö dveljast á. Látum Niels sjálfan lýsa
þessu hugboöi sinu:
— Þegar staöiö er frammi fyrir mikilfeng-
leik náttúrunnar, þó aö hún birtist bara I
einum steini, sem hefur verið aö myndast og
mótast I þúsundir ára, skilst greinilega, hve
viö mennirnir missum mikils viö aö gefa okk-
ur ekki tima til aö njóta feguröarinnar, seml
hvarvetna blasir viö, en keppum i þess staö I
blindni eftir vafasömum lifsgæöum, oft á
kostnaö annarra.
Tról.
Jaspis. Eöa er þetta málverk?
Jaspis meö sérkennilegum rauöum röndum.
49. TBL. VIKAN 61