Vikan - 07.08.1975, Blaðsíða 22

„Ekki alveg strax,” svaraði
hiin. „Mér lffiur ágætlega.”
Þau óku áfram I þögn um stund,
en þá greip þulurinn fram I fyrir
tónlistinni. „Klukkan er ellefu.
Nú veröa sagöar fréttir.”
Cesare leit á hana. Hún ók meö
mikilli einbeitingu og staröi á
veginn framundan. Fréttaþulur-
inn hóf lesturinn.
„Rikisstjómin tilkynnti I kvöld
i New York, aö með moröinu á
Sam Vanicola, sem var myrtur i
sundlauginni viö St Tropez hér i
Miami I kvöld, væri öll málssókn
hennar gegn forsprökkum Sam-
steypunnar fjórum i molum.
Fréttinni fylgdi, aö morövopnið
heföi i öllum tilfellunum veriö
rýtingur. Rýtingurinn er hefndar-
vopn, sem er runniö frá Borgia-
timanum i Itallu. Þetta vopn var
mjög vinsælt af launmoröingjum
þess tima vegna þess að lögun
þess gerir það aö verkum, aö
fómarlambiö deyr af innvortis
blæöingum, en sáriö sjálft lokast
aö utanveröu, þegar rýtingurinn
hefur veriö dreginn úr þvi. 1 aug-
um lögreglunnar og F.B.I. er
þessi staðreynd mjög mikilvæg,
og þeir hafa allar klær úti til aö
safna gögnum, sem svift gætu
hulunni af morðingjanum eöa
moröingjunum. Á sama tima
geröist þaö i Washington....”
Cesare teygði sig I mælaboröið
og slökkti á útvarpinu, „Þaö er
bókstaflega ekkert i fréttunum
þessa dagana,” sagði hann og hló
stuttlega. „Ekkert nema morö og
glæpir. Þaö er eins og þeir hafi
ekkert annaö til aö tala um.”
Barbara svaraði ekki. Þaö var
TÖF KOSTAR OFFJÁR
Utvegsmenn og
skipstjórar
011 töf vegna bilana dýrra atvinnutækja kostar offjar, og er þvi
augljóst aö skjótt þarf úr að bæta.
FLUGSTÖÐIN H.F. hefur fjölbreyttan flota góöra og öruggra
flugvéla, sem geta leyst slikan vanda meö þvi að koma nauðsyn-
legum varahlutum eöa viögeröarmönnum á vettvang, sé flug-
völlur nærri og veöur hamlar ekki. Flugvélar okkar hafa öll tæki
til blindflugs, og flugmenn okkar eru þaulreyndir.
Athygli skal vakin á, aö fáist varahlutir ekki hér á landi, getum
við sótt þá til nærliggjandi landa á nokkrum timum, og þannig
sparaö yöur mikinn tima og útgjöld.
Leitiö upplýsinga. Viö svörum öllum beiönum strax.
Aðeins flugvélin fær betri þjónustu en þér.
FLUGSTÖÐIN HF
Slmar: 11-4-22
(neyðar-
næturþjónusta)
27-1-22
<*v
\ & -HKS WWí

eins og augu hennar væru limd
viö veginn.
Hann hló aftur. „Vaknaðu
svefnpurkan þin. Þú ert aö aka.”
„Ég er vakandi,” sagði hún.
„Þaö var gott að vita það,”
Hann brosti. „Mér liður strax
betur.”
Málrómur hennar var hugs-
andi. „Ég er að velta þvl fyrir
mér hver það hafi veriö. Hvort ég
hafi séö hann eða hann mig.”
„Það voru skritnar hugsanir,”
sagöi hann. „Hvers vegna dettur
þér það i hug?”
Augu hennar voru enn á vegin-
um. „Kannski heföi ég... ef viö
heföum talast viö... kannski heföi
ég getaö varaö hann við. Ég veit
þaö ekki.”
Hann hló stuttlega. „Viö hverju
heföiröu getaö varaö hann? Ekki
vissir þú hvaö mundi gerast.”
Hún leit út undan sér á hann. 1
augum hennar var áhyggjufullt
djúp. „Ég heföi getaö sagt honum
frá Engli Dauöans. Og hvernig
hann hefur elt okkur frá New
York til Las Vegas og þaöan til
Miami.” Þaö fór hrollur um hana.
„Helduröu aö hann sé ennþá á
hælunum á okkur, Cesare?”
„Nú læturöu eins og kjáni,”
sagöi hann. „Þú ættir að stoppa
héma og leyfa mér aö aka. Þú ert
aö æsa þig upp meö »Hri þessari
vitleysu.”
Þögul kveikti hún á stefnuljós-
unum og byrjaöi aö draga úr ferö-
inni. Hún ók út af veginum viö
hæöarbrún og stansaöi. Hún sneri
sér til aö horfa á hann.
„Þaö er alveg eins gott,” sagöi
hann. „Ég þekki veginn framund-
an. Þar er mjög þröng brú, og
þokan er alltaf aö v eröa svartari
og svartari.”
„Mér er alveg saca,” sagði
hún. „Ak þú. En faröu varlega.”
„Ég skal fara gætilega ” Hann
hló og-þrýsti henni að sér. Hann
kyssti hana.
Varir hénnar voru kaldar og
þær héldu dauðans haldi i hans.
„Mér er alveg sama þótt þú sért
Engill dauðans,” hvislaði hún.
„Ég hefi aldrei veriö hamingju-
samari en eftir aö ég fór að vera
meö þér, aldrei i lifinu.”
Hann gat ekki haldiö aitur af
spumingunni, sem brann á vör-
um hans. „Hvað gerðirðu væri ég
hann?”
Hún leit á hann undrancii. „Nú
lætur þú eins og kjáni,” sagöi
hún.
Það var eitthvað innra meö
honum, sem neyddi hann til aö
halda áfram. Ef hún vissi þaö, ef
hún gæti skilið hann, þá virtist
kannski ekki allt svo tómlegt.
Hvers vegna þurfti hann að vera
sá eini sem var svona innan-
brjósts? „Ég heföi getaö veriö
moröinginn,” sagöi hann hæglát-
lega. „Viö vorum jú alltaf á
staönum, þegar moröin voru
framin.”
Hún staröi upp til hans, fór svo
aö brosa. „Það voru lika hundruö.
annarra. Stundum held ég að þú
sért eins vitlaus og ég, Cesare.”
Hann hló og steig út úr bilnum.
Hann gekk umhverfis hann aö bil-
stjóradyrunum, og leit á hana.
Hún haföi tekiö upp varalitinn og
var aö byrja aö bera hann á var-
irnar.
„Vertu nú væim og lýstu mér,
elskan. Ég er hrædd um aö ég sé
aö gera úr bessu eitthvert klessu-
verk.”
Hann kveikti á kveikjaranum
sinum og staröi á hana. Hann
fann er strekktist á vörunum.
Hún leit upp til hans. „A hvaö
ertu aö horfa svona?’ spuröi hún
forvitnislega.
,,A þig,” svaraði hann þung-
lega. „Þú ert ákaflega falleg.”
22 VIKAN 32. TBL.