Vikan - 07.08.1975, Blaðsíða 23

t)r myndinni Stiletto, sem
Hafnarbió sýndi fyrir nokkrum
árum og mun væntaniega endur-
sýna á næstunni. Myndin er af
Barböru McNair, en kvikmyndin
er gerö eftir sögu Harolds Robb-
ins, Rýtingurinn.
HUn brosti. „Fyrir þetta áttu
skiliö annan koss, áöur en ég set á
mig varalitinn.”
Hann beygði sig yfir hlið bilsins
ogkyssti hana. Varir hennar voru
nú hlýrri en áður og þær iöuöu viö
varir hans. „Cesare,” hvislaöi
hún. „Ég er hrædd um aö ég sé
farin aö elska þig svo mikið, aö
þaö skipti mig engu hvort þú
drapst þessa menn eöa ekki.”
Hann rétti úr bakinu og hún
sneri sér að þvi aö lita á sér var-
irnar. Hann leit niöur. Við honum
blasti hvitur hálsinn, rétt neðan
viö þar sem stutt háriö liöaöist i
lokka. Hann lyfti hægri hendinni,
lófinn var flatur og fingurnir
teygöir. Hann gat ekki gert neitt
annaö. Hún haföi þegar komiö
auga á of margt. Dauöi leiddi til
dauða og morö voru eins og gárur
á sléttu vatni sem breiddust út
eins og steini heföi veriö kast-
aö i þaö, þar til þau náöu lengra
og lengra frá moröingjanum og
hinum myrta. Haijn sló hendirini
snöggt niður i grimmdarlegu
júdó-höggi.
Varaliturinn skaust úr hendi
hennareins og byssukúla, small á
mælaboröinu og féll siöan með
dynk á bflgólfiö. Hann staröi
niður á hana, og hjartaö baröist i
brjósti hans.
Hún lá eins og slytti fram á
stýriö, önnur höndin hélt enn um
þaö og höfuöiö á henni var i und-
arlegri stöðu. Hann var feginn aö
hann sá ekki i augun á henni.
Hann leit fljótt I kring um sig. Það
voru engir bilar aö koma. Hann
hljóp aftur i kring um bilinn og
settist inn við hliðina á henni.
Hann teygöi sig yfir hana, sneri
lyklinum og ræsti vélina. Hún tók
aö snúast meö öskri miklu.
Hann leit aftur i kring um sig.
Vegurinn var enn auöur. Hann
seildist inn i ermina, tók fram
rýtinginn og sliöur hans. Með
snöggri sveiflu handarinnar
þeytti hann honum langt út i
myrkrið og heyröi hann lenda i
mýrinni hinum megin hæðar-
brúnarinnar. Hann setti bilinn I
gir og með þvi að teygja sig I
stýrishjólið stýrði hann honum út
á veginn.
Hann tróö á bensingjöfinni.
Brúin ætti aö vera innan við eina
milu I burtu. Eftir örskamma
stund var bfllinn kominn á áttatiu
milna hraða. Hann rýndi I gegn
um þokuna. Barbara slengdist
upp aö honum.
Þarna var brúin. Hann tautaöi
blótsyröi fyrir munni sér og ýtti
henni aftur undir stýriö. Hann
lyfti fætinum af berisingjöfinni og
dró báða fæturna upp undir höku.
Hann hélt stýrinu stööugu og ók
bilnum rakleiðis á steinsteyptan
stólpann viö brúarsporðinn.
Hann þeyttist i boga upp i loftið
á sama augnabliki og áreksturinn
varð. Hraöi bilsins henti honum
áfram og hann veltist fáránlega i
gegn um loftið i átt aö vatninu.
Brakiö og brestirnir af árekstr-
inum náðu eyrum hans næstum á
sömu stundu og hann lenti i
vatninu. Þaö var kalt, svart og
dimmt og hann saup hveljur.
Hann sökk dýpra og dýpra og
lungu hans voru að bresta. Hann
kæmi aldrei upp aftur. Hann
sveiflaði höndunum eins og óður
væri. Reyrinn hékk á honum og
reyndi að halda honum niðri. Svo
sá hann loks himininn fyrir ofan
sig.
Hann dróst i átt að landi. Sárs-
aukinn innra með honum fór eins
og eldur I sinu um likama hans
allan. Hann fann er fætur hans
náöu botni og hann féll niöur á
hnén. Hann skreiö upp úr vatninu
hægt og sigandi og féll siðan flat-
ur á jöröina. Honum fannst
munnurinn fullur af drullu og
andlit hans rifiö og brennandi.
Jöröin var rök og slepjuleg og
kuldi hennar hrislaðist um hann
allan. Hann fór aö skjálfa
krampakenndum skjálfta, gróf
fingurna i jöröina og þrýsti sér aö
henni. Svo lokaði hann augunum
og nóttin kom og steypti sér yfir
hann.
Winther
vinsælustu og bestu bríhjólin
HÚSEIGENDUR — ATHUGID
Smíðum staðlaða hringstiga
við allra hæfi
Vélsmiðja Guðjóns Olafssonar
Sími 3-12-80
32.TBL. VIKAN 23