Vikan - 21.08.1975, Blaðsíða 19

um þátttakendum frá Evrópu.
Þar komum viö m.a. fram I sjón-
varpinu i þætti Ed Sullivan, og
einnig var okkur boðiö i fræga
næturklúbba, þar sem viö kynnt-
umst frægu fólki. Allt var þetta
mjög framandi og spennandi og
óvenjuleg reynsla fyrir 19 ára
stúlku.
— Okkar var gætt vel allan
timann, og viö fengum aldrei aö
fara einar út. Ég var fyrsta is-
lenska stúlkaa, sem tók þátt i
keppninni á Langasandi. Alls
tóku 74 stúlkur þátt i keppninni,
en ég og ungfrú Iowa vorum vald-
ar til aö koma fram i sjónvarps-
þættinum „Two for money”, þar
sem okkur var ætlaö aö svara
ýmsum spurningum. Fyrir fyrstu
spurninguna fengum viö 5 doll-
ara, þá næstu 25 og þannig koll af
kolli. Alls fengum viö 360 dollara,
og þótti þaö álitleg upphæö i þá
daga. Viö vorum lika leystar út
meö gjöfum i auglýsingaskyni,
enda notuðu fyrirtæki bókstaflega
hvert tækifæri til aö auglýsa vör-
ur sinar i tengslum viö okkur.
— Einn daginn var okkur ekiö
hverri fyrir sig i dýrindis skraut-
vagni, sem fyrirtæki höfbu tekiö
aö sér aö skreyta. Það var hræöi-
legur dagur, þvi aö viö þurftum
að standa i 3 tima i nær 40 stiga
hita, kófsveittar. Ég gleymi þeim
degi seint. Fyrir utan hóteliö, sem
viö bjuggum á, biðu venjulega
múgur og margmenni eftir okkur
á morgnana til þess aö fá eigin-
handaráritanir, þvi aö blöðin
auglýstu alltaf, hvenær viö mynd-
um yfirgefa hóteliö. Mér fannst
þetta hálf kjánalegt og átti bágt
með að skilja, hvers vegna okkur
var veitt svona mikil athygli, þar
sem viö heföum nú ekki afrekaö
nein ósköp. Viö fengum heldur
aldrei friö fyrir blaðaljósmyndur-
um, sem eltu okkur hvert sem viö
fórum. Ég varö alveg steinhissa,
þegar ég sá myndir af mér I blöö-
unum dag eftir dag.
— Eftir aö ég kom heim, fannst
mér einum of mikiö hafa veriö
gert úr þátttöku minni I keppn-
inni, svo aö ég varö hálffeimin viö
cð láta sjá mig. Ég gat ekki
hugsaö mér aö fara aö vinna aftur
i Ingólfsapóteki, og heilt ár leiö,
par til ég haföi mig í aö ganga i
\usturstrætinu. Núna llt ég á
petta sem spennandi æskuævin-
iýr, sagöi Guölaug aö lokum.
Frá feguröarsamkeppninni IDCG.
'A þessari mynd má m.a. sjá
Einar Jónsson framkvæmda-
stjóra keppninnar og Thorolf
Smith, blaöamann. Hiutskörpust i
þessari keppni var Guölaug Guö-
mundsdóttir sem er I rósóttum
kjól, lengst til vinstri I fremstu
röö.
Guölaug Guömundsdóttir, sem
varð fegurðardrottning Islands
áriö 1956, var fyrsta islenska
stúlkan, sem tók þátt i alheims-
fegurðarsamkeppninni á Langa-
sandi. Guðlaug var af þvi tilefni
mikið i fréttum hér heima og
fararstjóri hennar úti, Njáll Sim-
onarson, sendi daglega fréttir
heim frá keppninni.
En siöan eru liöin 19 ár. Guð-
laug er gift Rúnari Bjarnasyni,
slökkviliðsstjóra og eiga þau tvö
börn, 17 og 15 ára.
Guölaug segir svo frá þátttöku
sinni i keppninni:
— Ég var aðeins 19 ára og af-
skaplega feimin. Áður en ég tók
þátt i keppninni hér heima, vann
ég I Ingólfsapóteki. Mér fannst
Amerikuferðin mjög freistandi og
lét þess vegna tilleiðast aö taka
þátt i keppninni. En ég var þó
ekki hrifnari af þvi en svo, aö ég
reyndi að halda þvi leyndu I
lengstu lög. En eftir að opinber-
lega var tilkynnt, að ég væri i
hópi þátttakenda og haföi sigrab,
var auövitaö engin leynd yfir þvi
lengur. En allir voru mjög elsku-
legir viö mig, og mér voru gefnar
dýrindis gjafir. Til dæmis fékk ég
þrjá ljómandi fallega sam-
kvæmiskjóla frá Ragnari I Mark-
aðinum.
— Skömmu eftir keppnina hér
heima hætti ég að vinna i Ingólfs-
apóteki og hélt til Bandarikjanna.
Feröir og uppihald var greitt
fyrir mig, en auk þess fékk ég
vasapeninga. Njáll Simonarson
fór meö mér I ferðina, og viö
fengum frábærar móttökur all-
staðar, sem við komum. Þó verö
ég aö viburkenna, aö ég varö hálf-
hrædd þegar ég sá, hvað hinar
stúlkurnar voru fallegar. Margar
voru lika miklu betur undir ferð-
ina búnar en ég og höföu mebferð-
is fullkominn klæðnaö. Ég aftur á
móti haföi litið veriö undirbúin og
haföi óhentugan klæðnaö meö-
ferðis.
— Ég dvaldist 5 daga i New
York til aö byrja meö ásamt öör-
34. TBL. VIKAN 19