Vikan - 18.12.1975, Qupperneq 16

Þátttakendur i umrœöuntim voru
þessir: Bryndís Bryngeirsdóttir úr
Reykjavik nemandi í öðrum bekk,
Oddný Sigurðardóttir frá Stykkis-
hólmi nemi t þriðja bekk, Jón
Reynir Sigurvinsson frá lngjalds-
sandi í Önundarfirði í fjórða bekk,
Páll Sveinbjörnsson árnesingur
nemi i fjórða bekk, og Ólafur
Guðmundsson nemi i þriðja bekk,
en hann er sá eini i hóþnum,
sem búsettur er á Isafirði.
Fyrstu spurningunni beindi ég
til þeirra Bryndísar, Oddnýjar og
Páls og spurði þau, hvers vegna þau
hefðu vaiið Menntaskólann á ísa-
firði.
Btryndís: Mig langaði bara að breyta
til og vera úti á landi, og þegar ég
fékk skólavist hér, ákvað ég að reyna
og sé ekki eftir því, þvr að ég kann
vel við mig hér.
Oddný: Mér fannst þessi skóli
nærtækastur fyrir mig og lít á hann
sem minn skóla.
Páll: Með tilliti til búsetu hefði
ég víst átt að fara að Laugarvatni,
en ég var ekki taiinn nógu gáfaður
fyrir þann skóla. En svo ég sleppi
öllu gamni, var ég í fimmta bekk
Lindargötuskólans i Reykjavík og
sótti um sjötta bckk þar, en var
synjað um skólavist, og mér var
synjað svo seint, að ég komst ekki
í neinn annan skóla en þennan.
Ég er alveg sáttur við það, því að
hér er skínandi að vera.
__Eruð þið áncegð með aðbún-
aðinn á vistinni?
Oddný: Já, ég held það sé ekkert
út á hann að setja.
__ Er blómlegt félagslif í skól-
anum?
Páll: Það er ákaflega takmarkað og
það stafar náttúrlega meðal annars
I PARAMSTINNI
í heimavist Menntaskólans á
ísafirði búa þrenn pör í svokall-
aðri hjónavist. Við heimsóttum
hclming íbúanna og spjölluðum við
hann um þetta búskaparlag, en
hinn hclmingurinn var ekki heima,
þegar okkur bar að garði, svo við
hittum ekkert heilt par.
Fyrstur varð fyrir okkur Jón
Reynir Sigurvinsson frá Ingjalds-
sandi i Önundarfirði, tuttugu og
eins árs. Hann sagði þau skilyrði
vera sett fyrir því að fá leyfi til
búskapar á paravist, að fólk væri
hringtrúlofað og hefði leyfi foreldra
sinna, ef það væri yngra en sextán
ára. Eins sagði hanh, að forráða-
menn skólans fylgdust með því, að
JÓLAGJÖFIN í ÁR.
Canon
Ef þér kaupiö Canon-
vasavéL þá er ekki
tjaldaö til einnar nætur.
Sendum
i póstkröfu
varahlutir, ábyrgö
Einkaumboð,
og þjónusta.
Skrifvélin
Suöurlandsbraut 12, simi 85277.
foreldrar vissu, hvað til stæði, þótt
umsækjendur um paravist væru
orðnirsextán ára. Jón Reynirsagði,
að paravistin væri á margan hátt
æskileg, en gæti jafnframt valdið
vandamálum — til dæmis væri ekki
óhugsandi, að fólk trúlofaðist í
þeim tilgangi einum að fá inni á
hjónavistinni. Þá sagði Jón Reynir,
að hvað námið áhrærði, væri hjóna-
vistin mjög æskileg, að minnsta
kosti væri sín reynsla sú.
Við hittum einnig þær Jófríði
Valgarðsdóttur, átján ára, úr Borg-
arnesi og Guðnýju Bogadóttur,
sautján ára, úr Vestmannaeyjum.
Jófríður sagði, að foreldrum sín-
um þætti þctta búskaparlag mjög
eðlilegt, enda hefðu hún og unn-
usti hennar átt barn, áður en þau
fóru í skólann á ísafirði. Guðný
tók undir það, að ekkert væri eðli-
legra en paravistin. Hið eina, sem
hún gæti sett út á, væri viðhorf
hinna krakkanna í skólanum, því
að þcim fyndist, að pörin yrðu að
vera eins og samlokur — ef þau
sæjustsinn helmingur I hvoru lagi,
héldu þau, að allt væri að fara
uppíloft. Tról.
um.
Vinstra megin: Jófríður: Mjög eðli-
legt ! Hœgra megin: Guðný:
Þeim finnst við alltaf eiga að vera
sarnan!
16 VIKAN 51.TBL.