Vikan - 18.12.1975, Síða 20

KUENSKORUNCl
Hcrdís var í slátri, þegar ég kom
að heimsækja hana. Og það var
alveg sýnilcgt, að slikt og annað
eins hafði hún áður gert. Nú vita
það allir, að sláturvinnu er ekki
hægt að framkvæma með annarri
hendinni, á meðan rabbað er við
blaðamenn ,,með hinni” eins og
vinnukonan sagði við biskupinn,
svo hún dreif i því að skrúbba sig
upp og gera sig fína, — hæfilega
fina, svo hún gæti sagt svona undan
og ofan af þvi, sem hafði mótað
hennar lif undanfarin 78 ár, eða
svo.
Hún vill endilega hefja sögu sína
með Guðbjarti Ásgeirssyni frá Isa-
firði, sem lærði prentiðn hjá David
Östlund, en kynntist síðan Herdísi
Guðmundsdóttur, venti kvæði sínu
I kross og kvæntist henni 1916,
en það entist honum til æfiloka.
Guðbjartur og Herdís fluttust
nokkru síðar til Hafnarfjarðar og
Þessi mynd er tekin nokkru fyrir
aldamót sennilega um 1890, af
óþekktum Ijósmyndara, en er í
filmusafni Herdísar. Fyrir miðri
rnynd sést lækurinn greini/ega, en
nœst okkur sjáum við lítinn hólma,
en þar byggði Jðhannes Reykdal
sinn fyrsta verksmiðjuskúr. Ef við
fylgjum lœknum áfram niðureftir,
sést þar brú, sem mun vera fyrsta
brúin byggð yfir lœkinn. Beint
upþ af brúnni á myndinni sjáum
við síðan Brúarhraunsklett. Þa>
ofar sést síðan Linnetsbryggja. Ej
við fylgjum svo ströndinni, verður
fyrir okkur Kristensens og Knud-
sens Bólverk, þá Knudsensbryggja
og síðan vestra Knudsens Bólverk.
Næsl sjáum við klett, Skiþaklett,
eða Jaktaklett. Á þeim kletti var
flaggað og skotið þúðurskotum af
fallbyssu til að fagna skiþum, er
voru að koma í höfnina. Til
vinstri við hann er síðan bryggja
Jóns Bjarnasonar kauþmanns og
íbúðarhús hans þar beint uþþ af.
Fyrir miðri mynd, þar sem byggðin
er þéttust. var aðal verslunarstaður-
inn, eða Akurgerðdhús Meðfram
sjávarkambinum var gata, er var
nefnd Sjávargata, en heitir nú
Strandgata og Vesturgata. Fremst á
myndinni til vinstri virðist búið
að leggja steyþtan þjóðveg, en þar
var breiddur fiskur til þurrkunar,
og sést aðeins móta- fyrir göngustíg
þar. yfir að brúnni yfir lækinn.
íkrikanum milli lækjarins og stakk-
stæðisins, breiddi lœkurinn stund-
um úr sér, og á vetrum myndaðist
þar oft myndarlegt skautasvell, og
fóru bœjarbúar þangað í góðum
veðrum og nutu ferska loftsins.
Vegur var þá enginn til Reykja-
víkur, nema gönguslóði, en fært var
þó með hestvagna yfir hraunið
til hægri til Hraunsholts, og nefnd-
ist hún Gamla'Fjarðargata. Ef við
gengjum nokkur skref til baka
með myndavélina, myndi Bossakot
senni/ega koma í Ijós í forgrunn-
inum, en það var afbökun á orðinu
Botnshagakot, eins og það hét uþþ-
runalega.

20 VIKAN 51. TBL.