Vikan - 29.07.1976, Blaðsíða 29

[RIANNE
eftir nýjustu tlsku og ljómaði
allur. Marianne starði undrandi á
hann, er hann hneigði sig með
miklum tilburðum.
„Þér vitið ekki hversu mikill
heiður mér er, að fá að sýna yður
lotningu mína.“
Fortunée horfði á hann og
forvitni hennar leyndi sér ekki.
„Hver er þetta?“ spurði hún.
„Gríski furstinn, sem ég sagði
yður frá, Arcadius de Jolival,"
svaraði Marianne annars hugar.
„En hvar er vinur minn Jason?
Af hverju kom hann ekki með
yður?“
Anægjubrosið hvarf af andliti
Jolivals.
„Hann gerði það að nokkru
leyti, í formi bréfs. Ég gat ekki
fengið hann sjálfan til þess að
koma. Hann kvað það ekki geta
orðið neinum til góðs. Er ég fór
ásamt þjóni yðar, madame, var
hann í þann veginn að leggja af
stað tii Nantes.“
„Er hann farinn án þess að
kveðja?"
Rödd hennar var að því komin
að bresta og Fortunée leit undr-
andi á hana. Það var engu líkara,
en hún væri að bugast. Arcadius
gekk til hennar og rétti henni
bréfið.
„Ég held að hann kveðji yður
hér,“ sagði hann vingjarnlega.
„Hann leit svo á, að hans væri
ekki þörf hér lengur. Skip hans
bíður eftir honum."
„En meiðsiin?"
„Þau voru hreinustu smámunir
fyrir mann eins og hann. Keisar-
inn sendi einkalækni sinn til hans
í morgun með miklu þakklæti.
Auk þess er ekkert heilnæmara
en sjávarloftið fyrir veikan mann.
Sár gróa fljótt á hafi úti, eða svo
sagði læknir keisarans. Hann
endurtók það oftar en einu sinni.
En,“ bætti hann svo við, „ætluðuð
þér kannski að fara með honum?“
„Neii,“ sagði Marianne efa-
blandin. „Nei, auðvitað ekki. Eg
get það ekki núna.“
Þetta með lækni keisarans hafði
ekki farið framhjá henni. Napó-
leon ætlaði greinilega ekki að
eiga neitt á hættu.
„Jæja. lesið bréfið frá honum.
Það segir yður áreiðanlega meira
en ég get gert.“
Marianne braut svart innsiglið,
fletti sundur bréfinu og las það
sem Jason hafði skrifað.
„Af hverju sögðuð þér mér ekki
hvers virði hann er yður? Eg
hefði þá ekki þurft að gera mig að
fífli. Mér er ljóst, að þér getið
ekki komið með mér. En langaói
yðut' nokkurn tíma til þess? Ég
vona að þér verðið hamingjusöm,
en verði auðnan galli blandin, þá
minnist mín. Eg stend í þakkar-
skuld við yður og hættan, sem ég
JULIETTE
BENZONI
C Opera Mundi Paris
minntist á, er ekki hjá liðin. En í
framtíðinni munuð þér vissulega
standa betur að vígi en ég
reiknaði með. Gæfan fylgi yður,
Jason.“
Marianne rétti Fortunée bréfið
skjálfandi hendi. Skuggi hvildi
nú yfir hamingju hennar, ekki
vegna þeirrar hættu sem vofði
yfir henni, heldur vegna þess, að
hann skyldi ekki vilja hitta hana
og gefa henni tækifæri til þess að
útskýra málið, biðja hann afsök-
unar og láta í ljósi þakklæti silt.
Þessi vonbrigði komu henni í
opna skjöldu. Guð einn vissi,
hvers hún hafði vænst. Kannski
að sár Jasons tefðu hann ögn
lengur í París, þannig að þau
gætu kynnst betur. Það hefði
glatt hana ósegjanlega, ef storma-
samur kunningsskapu.' þeirra
hefði getað orðið að raunveru-
legri vináttu. En kannski kærði
Jason sig ekki um vináttu hennar.
vegna þess að húr. var hjákona
keisarans og hafði ekki sagt
honum frá því. Tónninn í bréfinu
benti til þess, að hún hefði sært
stolt hans. Hann gat ekki vitað,
hversu mjög hún virti hann og að
brottför hans mvndi valda henni
hugarangri.
Hún leit upp og mætti augum
Jolivals og henni fannst hún geta
lesið meðaumkun úr þeim. En á
þessu augnabliki lífsins var með-
aumkun næstum óbærileg. Hún
reyndi að bera höfuðið hátt,
spennti greipar og gerði allt til
þess að leyna tilfinningum sínum.
„Þér lítið ljómandi vel út."
sagði hún til þess að rjúfa þögn-
ina. „Þét' virðist hafa dottið i
lukkupottinn. En viljið þér ekki
fá yður sæti?"
Jolival settist og gætti þess
vandlega, að ljósbláar buxurnar
krumpuðust ekki.
Myndrænar veggfóðursmyndir
full lofthæð.
Einnig fjöldi mynda á innihurðir.
Skemmtileg nýjung.
sem gera skemmtilega breytingu á heimilinu, rúmlega 4 metra breiðar,
Grensásvegi 11 — sími 83500. Bankastræti 7 — sími 11496.
J
31. TBL. VIKAN 29