Vikan - 06.01.1977, Blaðsíða 20

McCulloch og hann virtist miklu
ánægðari en þegar þeir höfðu setið
saman í flugvélinni é leið til
Amsterdam.
„Hvaða hús er það?” spurði Jo
um leið og David drap á bílnum
og setti í handbremsu. „Ég vona að
það sé þar sem hundurinn situr í
glugganum.” Hún benti á hús, sem
vissi út að gosbrunninum.
Irina sá hvert hún benti og fór
að hlæja. „Sjáðu David. Þama
liggur hundur makindalega innan
um alls konar pottablóm.”
En David var þegar stiginn út úr
bílnum og sagði: „Svona, flýtið
ykkur nú, báðar tvær.” Honum var
ljóst að þau máttu engan tíma
missa.
Irina heyrði að honum var mikið
niðri fyrir. Hún hljóp í kringum
bílinn og teygði sig í hönd bans.
„Er eitthvað að?” Hún stansaði
söngglega er hún kom auga ó tvo
ókunnuga menn standa fyrir neðan
tröppumar.
„Nei.” Hann gat ekki sagt henni
hvað var að. (Hún myndi veita
viðnóm og fimm eða tíu mínútur
myndu fara í einskisnýtar þrætur.
Auk þess myndu tár hennar og
kveinstafir leggjast of þungt á
hann). Þess vegna sagði hanr
aðeins. „Nú ertu meðal vina.”
Hún tók utan um axlir hans og
þrýsti honum að sér. „Guði sé lof að
við emm komin hingað og öll heil á
húfi. 0 David...” Hún tyllti sér á
tær og kyssti hann. Hann faðmaði
hana þétt að sér. Honum var sama
þó að ein mínúta færi til ónýtis og
til fjandans með McCulloch og hinn
einkennisklædda vin hans. Hann
kyssti hana lengi og innilega. Því
næst leiddust þau hönd í hönd yfir
torgið. Irina var ýmist hlæjandi eða
talaði ón afláts.
Getur ekki betra verið, hugsaði
McCulloch, er hann hafði nóð séi
eftir undrunina. Hann leit ó Thom-
on ofursta, sem stóð við hlið hans.
Nú var þessi lygafrétt um mannrán
einskis virði. En McCulloch var
diplómat, sem hafði gerst lögfærð-
ingur, og hann reyndi með engu
móti að hafa áhrif ó eða stýra þessu
mikilvæga vitni sínu. Hann gat
ekki stillt sig um að líta til baka að
dymm hússins og athuga hvort
Emst Weber hefði komið út til þess
að fylgjast með komu þeirra. Jú,
hann stóð efst á tröppunum þar sem
lítið bar á og horfði þjálfuðum
blaðamannsaugum á það sem fram
fór. Ekki versnaði það, hugsaði
McCulloch og heilsaði David með
handabandi. „Og Irina,” sagði
hann við ljóshærðu konuna með
blóu augun og fallega brosið í and-
litinu, „velkomin. Þú veist ekki
hversu velkomin þú ert. Faðir þinn
bíður inni í húsinu. Við töldum það
hyggilegra. Nei, halló Jo, gaman að
sjáþig.”
Mercedesbíllinn fór í siðustu
beygjuna, ók inn um látlaust hliðið
að kastalanum og stansaði hjá
dáhtlum gosbmnni. Þau vom stödd
á litlu torgi, ef svo mætti segja, og
aðeins fáein hús stóðu þama gegnt
kastalanum.
„Er þorpið mannlaust?” sagði
Jo. „Eða em allir að borða kvöld-
verð, allar þessar tvö hundmð
hræður?” Fleiri gátu varla búið í
þessu smáþorpi.. „Irina, sjáðu
þessa skrautlegu veggi og tréút-
skurðinn í kringum gluggana, sjáðu
bara? Þetta er í ekta Engadinestíl.”
David hafði verið að rannsaka
einu götuna sem var sjóanleg. Með-
fram henni vom þessi Engadinehús.
Þau stóðu þétt hvert upp að öðm,
stór, rammbyggð og hvítkölkuð, en
stoðimar vom úr dökkbrúnum viði.
Flest vom þau þriggja hæða.
Gluggar og dyr vom fagurlega
skreytt. Hann var að svipast um
eftir því sem Krieger hafði lýst fyrir
honum, og var að hugsa um hvort
óhætt væri að aka þessa mjóu götu,
án þess að eiga á hættu að strjúk-
ast utan í húsin. En hann þurfti
ekki að leita. Tveir menn komu út
úr húsi, sem stóð nálægt homi
götunnar og torgsins. Þeir stað-
næmdust andartak í dyragættinni,
en gengu siðan niður tröppumar.
Annar þeirra var einkennisklæddur.
Hinn var í venjulegum fötum,
hávaxinn með grásprengt hár, sem
var farið að þynnast. Hann brosti
og veifaði til þeirra. Þetta var Hugh
Nýrbíll-betribíU
Nýja Cortínan er vissulega augnayndi — eri
lögun hennar og gerð hefur mótast í ákveðn-
um tilgangi; að auka öryggi og bæta aksturs-
eiginleika.
Útsýni ökumanns eykst um 15% bæði um
fram- og afturrúðu. rúðuskolun og ljósabún-
aður er endurbættur. höfuðpúðar á framsæt-
um. viðbrögð stýris- og bremsubúnaðar bætt
og sjálfkrafa jöfnun verður nú á fjöðrun í
samræmi við hleðslu.
Vegar- og vélarhljóð greinist vart lengur
vegna hinnar rennilegu lögunar og aukinnar
einangrunar.
Og síðast en ekki síst. endurbætur á vélinni
spara benzín um 10% í innanbæjarakstri.
Ný Ford Cortína — bíllinn sem við ökum inn í
næsta áratug.
FORD UMBOÐID
Sveinn
Egilsson hf
SKEIFUNN117 SIMI85100
20VIKAN 1. TBL.