Vikan - 10.02.1977, Side 50

viltu selja bí liim ?
Þá auglýstu hann hér 1 smáauglýsingum Dag-
blaðsins og fáðu öll nauósynleg eyðublöð
(þ.á.m. afsaiseyðublað) ókeypis 1 afgreiðslu Dag-
blaðsins að Þverholti 2.
Þar færð þú einnig skriflegar leiðbeiningar
um hvers gæta þarf við frágang sölugagná.
Þverholti 2 sími 2 70 22 (f
Smáauglýsingar |
WMBimms
Bílaviðskipti
i
Gróa
höndhansogbendiráGróu. Ságamli
blíðkast allur á svip, hann hristir
höndina á stráknum og tautar:
„Nú, nú, Grímsi. Hvað er það?"
Grímsi bendir á Gróu, ber svo
höndina að hálsi sér og strýkur niður
á brjóst sér.
Þegar Gróa sér þetta fer hún að
brosa. Hún gengur til drengsins,
tekur hönd hans og leyfir honum að
strjúka loðkragann á kápu sinni.
Drengurinn horfir á hana ljómandi
augum og gefur frá sér kokhljóð. Sá
gamli horfir á þau stundarkorn og er
nú ögn mildari á svip.
,,Nú, o-jæja,” segir hann. „Hon-
um virðist litast vel á þig, ungfrú. Og
ég kalla þig nokkuð góða að skilja
hann svona strax. Það er meira en
hægt er að segja um suma, jafnvel
þótt þeir séu sprenglærðir.” Og nú
skotrar hann augum til prests, sem
verður kindarlegur á svip.
Gróa reynir að koma presti til
hjálpar, meðþvíað segja, að hún hafi
umgengist heyrnarlausa það mikið,
að sér ætti að vera auðvelt að skiija þá
að nokkru leyti. Svo spyr hún hús-
ráðanda, hvort hún megi ekki koma
inn fyrir og spjalla við þá feðgana
stundarkorn.
Gamli maðurinn ræskir sig og
hummardálitlastund, svolítur hann
á son sinn og bendir á Gróu og svo inn
í húsið.
Svipur drengsins ljómar, hann
tekur í höndina á Gróu og leiðir hana
inn, en faðir hans lokar dyrunum á
prestinn.
Þetta eru fyrstu kynni Gróu af
feðgunum í Eyrarkoti. Þennan dag er
húnframimyrkurhjáþeim. Húnfær
gamla Jón til þess að sýna sér þau
tákn, sem þeir feðgar nota sín á milli.
Oghannsegirhenni, hreykinná svip,
að Grímsi kunni að skrifa nafnið sitt
og geti skrifað upp eftir blöðum, en
hannveitekki, hve mikið hann skilur
af slíku lesmáli.
Gamli maðurinn vill endilega að
Gróaþiggiafþeim góðgjörðir. Hann
ber fyrir hana velling og slátur,
ásamt flatbrauði með bræðingi út á.
Hann á líka harðfisk og sviðasultu.
En svo dettur honum allt i einu í
hug, að það sé e. t. v. mesti
dónaskapur aðbjóðadanskriungfrú
svona fábrotinn mat. En Gróa róar
hann með því að segja honum, að
hún sé alvön að borða slíkt.
Áður en hún kveður þá feðgana um
kvöldið hefur þeim samist svo, að
hún skuli koma á hverjum degi og
segja Grimsa til.
Framhald í næsta blaöi.
50VIKAN 6. TBL.