Vikan - 10.02.1977, Blaðsíða 63

lega, dálítið hægt af og til, en
afskaplega örugglega. Góð kvörn,
án hennar og okkar...
Major Brown sótti viski og sóda
og tilkynnti, að það yrði frí það sem
eftir væri dagsins.
— Mér virðist, sagði major
Brown, — að þú sért hálf miður þín
i dag. Er eitthvað að?
— Nei, svaraði major Townsend,
— en ég kvíði því hálfpartinn, að
kona mín kunni að koma hingað frá
Englandi. Það er stutt síðan hún
skrifaði, að nú væri tími til kominn,
að hún kæmi í heimsókn. Þú veist
kannski, að hún þolir hita afskap-
lega illa, nú og svo er hún hræðilega
hrædd við mýs og siðast þegar hún
var hér, talaði hún stöðugt um
músapest. Músafjölskyldan heima í
húsinu minu stækkar stöðugt. Það
snertir mig ekkert, en hún verður
snarvitlaus.
— Skál, gamli vinur, þessi músa-
gildra klárar músahópinn á stuttum
tima, sagði major Brown.
— Þær eru fleiri hundruð núna,
sagði major Townsend. — Skál, og
þakka þér fyrir aðstoðina. Hvað
skulda ég?
— Sex pence, sagði major Brown.
— Ráðuneytin okkar vinna ódýrt.
Majorinn snéri heim aftur klukk-
an hálf sex. Daisy var búin að
leggja á borð og sveif fram og til
baka milli stofu og eldhúss, fallegri
en nokkru sinni, hún var klædd í
gulhvítan silkikjól.
Majorinn fór fram i eldhús, skar
ostbita og setti músagildruna undir
bekkinn. Hann rak augun í blikk-
bauk sem þarna var, það tísti í
honum.
— Hvað i ósköpunum er þetta,
Daisy? hrópaði majorinn.
— Gilbert frændi minn býr til
músagildrur, sagði Daisy. — Ég
keypti eina af honum, þær eru alveg
frábærar gildrurnar hans. Mér var
farið að ofbjóða þessi músagangur
hérna. í dag hefur hún ábyggilega
veitt hundrað. Þær fara þarna upp í
gatið og hopps beint ofan i vatnið.
— Burt með þetta drasl, hrópaði
majorinn gramur í bragði. Hér er ég
með almennilega enska músagildru,
annað vil ég ekki sjá í mínum
húsum.
— Já, já, en ég held, að það séu
ekki margar mýs eftir núna, sagði
Daisy. Hún setti stóru gildruna inn
í eldhússkápinn, klappaði majorn-
um á kinnina og kleip í nefið á
honum.
— Svona, svona, sagði majorinn
blíðlega.
Sólin gekk til viðar strax eftir
kvöldverð, stjörnurnar sindruðu á
himinhvolfinu útiyfirsjónum. Hér er
svo dásamlegt, sagði majorinn.
Daisy hallaði sér að honum og
sagði innilega: — Henry, ég á ekki
von á, að frú Townsend komi.
— Humm, sagði majorinn, — ég
held, að hún komi.
— Hún skrifaði mér bréf og
spurði, hvort hér væri mikill músa-
gangur, sagði Daisy. — Hún treysti
ekki því sem þú sagðir. Þegar þú
sagðir henni, að þú ættir von á
fínni, enskri músagildru, varð hún
tortryggin og hélt, að þú værir bara
að reyna að róa hana.
— Ertu búin að svara henni?
spurði majorinn.
— Ég skrifaði nokkrar línur og
sagði, að hér væri allt fulit af
músum og að ég væri dauðhrædd
við músafár. Eg kann að skrifa, ég
var þrjú ár í góðum enskum skóla
hér í bænum.
— Þá kemur hún varla á næst-
unni, sagði majorinn. — Henni
líður lika svo vel heima á gamla
góða Englandi, í sannleika sagt
hatar hún að búa hér.
Daisy settist í fang hans og
strauk honum blíðlega. Þá small i
músagildrunni frammi í eldhúsinu,
og mýsla gaf frá sér stutt tíst.
— Þetta er nú músagildra í lagi,
sagði majorinn stoltur. — Þeir
kunna lagið á því heima í Englandi.
— Auminginn, — fallega, litla
mýsla, sagði Daisy og kyssti major-
inn.
Næsta dag lauk majorinn við
kaflann og sendi bókina í hraðpósti
til Sameinuðu þjóðanna í New York.
Það er sagt, að Hammerskjöld
hafi fölnað upp þegar hann gluggaði
i þetta gríðarlega mikla handrit.
Hann las formálann, rétti svo
einkaritaranum það og sagði stutt-
lega: — Láttu þetta allt fara
venjulega leið (gegnum kyndiklef-
ann i Sameinuðu þjóða-bygging-
unni), en kvittaðu fyrir móttöku,
með nokkrum vel völdum orðum.
Englendingar geta sannarlega gert
veður út af smámunum, nú, jæja,
þeir eru svo sem ekki einir um
það... *
*
Þú færð ísmola í veizluna
í Nesti
Nú getur þú áhyggjulaust boðið gestum kalda
drykki heima hjá þér. Engin bið eftir að vatnið frjósi í
ískápnum.
Hjá Nesti færðu tilbúna ísmola, — og þú átt ekki á
hættu aö verða is-laus á miðju kvöldi.
Renndu við í Nesti og fáðu þér ismola í veizluna!
NESTI h.f.
Artunshöfða — Elliðaár — Fossvogi
6. TBL. VIKAN 63