Vikan - 10.11.1977, Síða 18

'á
Smám saman skýrðust
stafimir og drógust saman í
auðkennda mynd.
„Vér höfum gert sáttmála við
dauðann og samning við Helju.”
(Jesaja XXVIII:15).
Lengi vel stóð Sara og starði á
prentaða stafina, stjörf og vantrú-
uð. Þá kom óttinn. Án þess að gera
sér grein fyrir, hvað hún var að
gera, flýtti hún sér inn í húsið. Hún
lokaði og læsti dyrunum á eftir sér
og hallaði sér að hurðinni augnablik
áður en hún staulaðist inn í eldhúsið
og sökk niður í ruggustólinn.
„Þetta var beinasta ógnunin,
sem hún hafði fengið. Hún leyfði sér
ekki að hugsa: „Hann ætlar að
drepa mig.” En þörfin fyrir
hreyfingu kom henni á fætur. Hún
þreif simann og hringdi. Hún bað til
guðs að Mary væri heima. Hún var
í þann veginn að setja tólið aftur á,
þegar dauf rödd sagði: „Halló?”
„Ég hélt þú væri ekki heima!”
„Ég var í baði. Geturðu verið
fljót?”
„Mary, má ég koma til þín?”
„Já, auðvitað. Hvenær viltu
koma?”
„Núna. Ef það er ekki mjög
óþægilegt, auðvitað.”
„Nei, það er fínt.” En Mary
hljómaði eins og hún héldi aftur af
sér.
Á leiðinn heim til hennar hugsaði
Sara um viðbrögð Mary. Hvað átti
það að þýða? Hún var samt viss um
að þegar Mary sæi kortið þá myndi
hún skilja.
Mary las kortið í hljóði. „Hm.
Sáttmála við dauðann. Mjög áhrifa-
ríkt. Hver svo sem þetta er gerir
hann allt, sem í hans valdi stendur
til að hræða þig. Og tekst það.”
Sara náði valdi á rödd sinni aftur.
„Er þetta allt, sem þú hefur að
segja? Þú virðist taka þessu mjög
rólega.”
„Ég held ekki að það geti verið
nein raunveruleg hætta, þá hefði
eitthvað meira gerst.!”
„En hver getur verið að þessu,
Mary? Og hvers vegna?”
„Ég veit það ekki. Kannski
hann hafi valið þig af tilviljun. En
ég er alveg viss um að hann gengur
ekki lengra en þetta. Hún sló létt
með kortinu.
„Gerðu það nú, Sara, reyndu að
vera ekki í slíku uppnámi út af
þessu. Hefurðu áhyggjur vegna
barnsins?”
Sófasett og
borðstofu-
sett í
miklu úrvali
nýjar gerðir
HUSGAGNAVERSLUN REYKJAVIKUR HF
Brautarholti 2. Símar 11940 & 12691
18VIKAN45. TBL.