Vikan - 10.11.1977, Qupperneq 41

mittishæð. „Ungfrúin má ekki
gráta,” sagði hann ákveðinn og hélt
svuntuhorninu eins og hann ætlaði
að fara að þurrka einhverjum um
augun. „Þrír ungfrú. Þrír en ekki
tveir. En ekki gráta.”
„Barney.” Um leið og ég faðmaði
hann að mér undraðist ég, hve lítill
hann var. I augum litlu stúlkunnar,
sem síðast sá hann fyrir tíu árum,
hafði Bamey alltaf verið stór og
sterkur, og traustur sem klettur.
Það hafði hann líka verið hinn
hryllilega dag, þegar ég grét í
svuntuna hans, meðan nágranna-
konan stóð hjá og gat enga huggun
veitt.
Við slitum okkur hvort frá öðru
og ég sá að augu hans voru líka
tárvot. „Hvað á það að þýða að
þykjast vera einhver annar en þú
ert?” spurði ég. „Þú heitir Barn-
well.”
Hann rétti úr sér og svaraði:
„Bamwell Mulitu. Barnwell er
alveg ómögulegt nafn. Nú er ég
Mulitu. Ég sagði húsbóndanum og
húsmóður minni, að eftir að ég kaus
í fyrsta sinn, sem Nakadiubúi, þá
nota ég Nakadiunafn.”
Hann hafði unnið hjá föður
mínum frá því ég fæddist, það vissi
ég. En hitt vissi ég ekki að hann
ynni nú hjá Rory.
„Hversvegna sagðirðu mér þetta
ekki.” Ég starði ásakandi á Söru.
„Hversvegna gerðirðu það ekki?”
„Aðeins fjórar vikur,” sagði
Bamey — Mulitu. „Ég fór heim í
þorpið, þegar pabbi þinn dó. Faðir
minn var höfðingi þorpsins og ég
hafði margt að gera. Auk þess,”
hann yppti öxlum, „þegar pabbi
þinn dó, þá fórst þú. Rory var mjög
veikur og enginn mátti heimsækja
hann. Enginn þarfnaðist Mulitu
þá.”
„Ég vissi þetta ekki.” Ég starði
örvæntingarfull á hann.
„Ungfrúin var líka veik og aðeins
smábarn. Pabbi þinn, hann skildi
eftir peninga í — i — ”
„I erfðaskránni,” tautaði Sara.
Mulitu kinkaði kolli. „Svo heyrði
ég i þorpinu, að kannski kæmi
ungfrúin bráðum aftur, og að
matsveinn herra Rory væri að fara,
svo — ” Hann tók upp töskuna og
gekk á undan inn i húsið.
„Hann réð sig sjálfur,” hvíslaði
Sara að mér. „Hann bara sagðist
koma og hugsa um okkur, ef við
samþykktum það. Hvað var hann
að tala um tveir en ekki þrír, við
hvað átti hann?”
Ég hristi höfuðið, þvi ég mundi
ekkert, hvað ég sem barn, hafði
sagt við hann þennan hryllilega dag
fyrir tíu árum.
Sara klappaði mér á kinnina og
sagði samúðarfull: „Þú ert greini-
lega alveg uppgefin, vina min. Viltu
fá eitthvað að borða? Eða kaffi?”
. mvniir kr 'jV .upum ls| frl
lerki Krímíi jahusirt 1-a‘kjar-
giuu H. simi 11K14
ra HreiiV
l'ppl i
1
8
tkur • ifði t *ða þér
n.eði Topp
nin llusa
nn 12H50
AitlJUii 14 IKoR
»•*
eða
í'trði. 50 li l oo fm
'slutlyr um. 40 img 40 Uppl i
Sunbt-am Imp. st-ndlbill
úrg 1971 til stilu. þukkalegur bill
Uppl. i sima 404:14 eflir kl 1H
IMymtiulh Belvedere
arg 1907 lil solu Tllbort Uppl. i
•íma 42:iOK
Chevrulel Impala
arg 1909 til sölu, n.V.sk
Tilboð Uppl. i slma 20:
Skulagtilu
km.
Uppll
Aiplur. ásiai.
ma K4230 eflir kl. t
Kial KáOspeeial arg. '71
111 sölu. Köðir i’reiðsluskilmðlar.
nyupplekin vél í toppsiandi.
Uppl i sima 74917
8;
l ngur maður
kar eflir að kynnasi siulku
2L» Hl :10 ára með s^,
Reyndaner
ólygnust
Hún sýnir í hvaða blaði smáauglýsing ber
mestan árangur. Hvaða ástæða önnur skyldi ráða því að
smáauglýsingamagnið er alltaf mest í Dagblaðinu?
Þangað leita viðskiptin, sem úrvalið er mest.
Smáauglýsingar
BIAÐSINS
Þverholti11 sími 2 70 22
Opið til kl.10 í kvöld
45. TBL. VIKAN 41