Vikan - 06.04.1978, Síða 42

vildi hætta þessu tali. „Við skulum
ekki gleyma okkur í svona ómerki-
legum umkvörtunum. Þú vilt, að ég
fari. Ég er tilbúinn til að hlita því.
Þrjú þúsund pund, og ég skal fara
héðan, ljúfur eins og lamb. Ef það
bregst, þá skrifa ég undir hjá náung-
anum. Og ég hverf þér sjónum.
Segðu Tim frá þessu, ef þú vilt, en
hann gæti aldrei útvegað þessa
peninga, og ég er heldur ekki svo
viss um, að hann myndi vilja reyna
það. En þú gætir haft rétt fyrir þér."
HÚN fann til óvissu. Tim myndi
ekki..gæti ekki. Það var óhugs-
andi, að nokkur maður, sem elskar
konuna sína, léti það ótalið, að hún
byggi undir sama þaki og fjárkúg-
ari. En í tólf ár hafði hann ekki
viðurkennt úrskurðinn, sem dómar-
inn og kviðdómendurnir höfðu
kveðið upp yfir bróður hans.
Hann hélt áfram stuttaralega: ,,Ef
þú hefur rétt fyrir þér, en ekki ég,
hvað gerist þá? Tim hendir mér út.
Þá krefst ég þess, að Jack Bridges
útvegi mér herbergi á hóteli í
London. Það kæmi mér vel. Þó svo
að þú virðist ekki geta skilið það, þá
er ég að gera þér greiða. Ég þarf ekki
að gefa þér þennan möguleika, ég
gæti farið á morgun og undirritað
þennan samning. Ef þú ferð hjá þér
við tilhugsunina um að vera með
mér í stórfrétt á opnu í einhverju
sunnudagsblaði, þá gef ég þér það
ráð að halda þér saman og reyna að
fara að vinna að því að útvega þessa
peninga."
,,Sem þú síðan myndir hrifsa til
þín, um leið og þú skrifaðir undir
samninginn. Yrði það ekki fullkomið
svindl, ha?”
Hann stóð upp, gekk að glugg-
anum og stóð þar svo lengi, að hún
sá rautt af bræði. „Hvernig er hægt
að treysta morðingja?”
Hann snéri sér hægt við. „Heyrðu
nú, Lucy. Þú heldur, að þú sért með
eindæmum gáfuð. Sannleikurinn er
sá, að þú ert búin að koma þér í svo
laglega klípu, að þú eygir enga leið út
úr henni, öðruvísi en að ég komi til
hjálpar. Ég er að bjóða þér lausn á
málinu. Ákveddu þig nú. Annað
hvort lokkar þú einhvern í þinni vel-
efnuðu, virðulegu og virtu fjöl-
skyldu til að lána þér eða gefa þrjú
þúsund pund, eða ég sel sögu mína.
Milli vonar
og ótta
Þú getur sagt Tim frá þessu, ef þú
vilt. Ég lofaði Bridges, að ég myndi
hafa tekið ákvörðun eftir tíu daga
héðan í frá. Eigum við að segja, að
éggefi þér viku frest?"
Hún sagði með fyrirlitningu: „Það
er aðeins ein mannvera á þessari
jörð, sem lætur sig einhverju varða,
hvort þú ert lifandi eða dauður. Og
fyrir peninga ert þú reiðubúinn að
eyðileggja það samband. Ef ætti að
sanna það fyrir Tim, hve auðvirðileg
og einskisnýt skepna þú ert í raun
og sannleika, þá væri það eins og að
væri verið að nota þinn hníf á hann.
Ég myndi aldrei leyfa þér það.”
„Reyndu þá að útvega þessa
peninga," sagði hann ákveðið. „Þú
heíur nákvæmlega viku til þess.”
Hún tók lykilinn að vinnustofunni
ofan af naglanum í forstofunni og
barðist gegn stingandi kóldum vind-
inum yfir flötina. Hún gat ekki búist
við Tim, fyrr en í fyrsta lagi eftir tvo
tíma, og hún gat ekki hugsað sér að
vera í sama húsi og Bernard, óvarin
fyrir brjálæðiskenndri röksemda-
fræslu hans, það útheimti meira
hugrekki en hún átti til.
Hún var svo upptekin af þessari
innri baráttu, sem var eins og hún
ætti í einkastyrjöld við sjálfa lsig,
að hún tók ekki eftir veðrabrigðun-
um, að ofan úr silfurgráum himnin-
um svifu stórar snjóflyksur, sem
settust í hár hennar og á axlirnar og
ermarnar á nýja jakkanum hennar.
Hún yrði að segja við Tim: „Bernard
er eigingjarn fjárkúgari, honum
þykir ekkert vænt um þig, og nú
ætlar hann að bendla sitt nafn við
þitt, einungis til að hafa út úr því
peninga. Hann ætlar að slengja því
framan í þig og aðra, að þú eigir
bróiður, sem er dæmdur morðingi."
En hún vissi, að hún gæti það aldrei.
Hún gæti aldrei orðið til þess að
valda honum slikum sársauka.
SÚ staðhæfing Bernards, að Tim
væri alveg sama, að hann myndi líta
á málið öðruvísi en hún, var fárán-
leg. Hún þekkti hann betur en
Bernard gerði. En hvar gat hún náð
i þessa peninga, þennan fjársjóð?
Hver gæti lánað henni eða gefið
svona stóra upphæð?
Hún opnaði dyrnar og staldraði
aðeins við á þröskuldinum til þess
að líta til baka yfir snævi þakið
landslagið, sem virtist eins órjúfan-
legt og járnplata.
Hún spurði sjálfa sig: „Ef ég hefði
nú ekki fengið óbeit á honum, þegar
ég sá hann á brúnni? Ef hann hefði
komið eðlilega og bankað á dyrnar?”
En ein spurning rak aðra, þangað
til hún kom að þeirri staðreynd, að
ef Bernard hefði ekki komið, þá hefði
Tim aldrei sagt henni frá honum.
Hún var, eins og nærri mátti geta,
löngu búin að fyrirgefa það, en samt
sem áður hafði það gerst.
Vinnustofan var stórt, ferkantað
herbergi, með stórum gluggum á
hverri hlið og einum loftglugga.
Myndatrönur voru út um allt, svo
oggamlir stólar og skemlar og ýmis
konar málningarútbúnaður. Strigi lá
í hrönnum á gólfinu.
Ósjálfrátt færði hún sig nær
stærstu trönunum og starði á mynd-
ina og fann um leið, hvernig óróleik-
inn hvarf og friður færðist yfir hana.
Málverkinu var ekki lokið, en það
var langt komið, þetta var eins og
kraftaverk efnis og lita, hörðum og
mjúkum litum var svo meistaralega
vel blandað saman, og listaverkið
fékk þýðingu, um leið og horft var á
það. Hann hafði fengið hugmyndina
að því, hinum megin í dalnum, síð-
asta haust, þegar þau fóru með
Robin í síðustu skógarferðina, áður
en hann fór til baka í skólann.
Er hún stóð þarna í auðmýkt og
lotningu, var eins og ákvörðunin
kæmi að sjálfu sér. Henni hlyti að
takast að útvega þrjúþúsund pund
til þess að hreinsa Bernard út úr lífi
þeirra. Og þá, allt i einu, fékk hún
hugmynd, og af vörum hennar leið
andvarp.
Framhald í næsta blaði.
Nú getum við boðið þessi finnsk-hönnuðu sófa-
sett með leðuráklæði. Framleiðum þau einnig
með áklæðum eftir eigin vali. Eigum margar
tegundir af leðursófasettum.
m KJÖRGARDI SÍMI /6 975 SMIDJUVEGI6 SÍMI 44544
42 VIKAN 14 TBL.