Vikan - 06.04.1978, Blaðsíða 49

Með veggmyndum
eins og þessari var
hinn ungi tékkneski
listamaður, Alph-
onse Mucha, að
skapa nýja stefnu í
listgrein sinni. Sara
var aflgjafi óteljandi
listamanna um
víða veröld. .
Hún var ekki beint
fögur að þeirra tíma
smekk. En hún var
Sara, hin guðdómlega.
Seiðandi augna-
tillitið var
hennar
vöru-
merki.
Draumadísin.
Öllum, sem kynntust Söru, varð
það ljóst, að hún lét ekki snúa á sig.
Hún dvaldist á Spáni, þar til hún
taldi, að móðirin hefði lært sína
lexíu. Þegar hún frétti, að hún væri
alvarlega veik, snéri hún heim til
Parísar — að vísu ekki eingöngu
vegna móður sinnar. A járnbrautar-
stöðinni tók á móti henni mjög
töfrandi og fínn ungur maður, Henri
Belgíuprins.
Það er ekki vitað með vissu,
hvernig þau kynntust, en vorið 1864
voru þau saman næstum hvern
einasta dag. Þau reikuðu um garða
Parísarborgar og um kyrrláta stíga
Boulogne skógar. Hjónaband þeirra
á milli var óhugsandi. Henri var af
einni fremstu aðalsætt Evrópu.
Þegar á sumarið leið, uppgötvaði
Sara, að hún var með barni.
Brátt hvarf prinsinn úr lífi Söru—
eins og rikra elskhuga er háttur. í
desember 1864 ól Sara í heiminn
son, og þá fann hún í fyrsta sinn
fótfestu í tilverunni. Sonurinn
Maurece var einkabarn Söru, og þau
voru nánir vinir allt lífið. Um líkt
leyti og sonurinn fæddist, erfði Sara
hluta af auðæfum föður síns. Nú va r
hún vel stæð og óháð öllum — en
hún átti eftir að komast upp á
frægðartindinn.
París var á tímum Napoleons III
miðpunktur menningarlífs í heimin-
um, og leikhúslífið blómstraði. Sara
átti ekki erfitt með að fá hlutverk,
en hún var ennþá bara ein af smá-
stjörnunum. Það var ekki fyrr en
hún lagði skapgerðarhlutverk á
hilluna og snéri sér að léttum
gamanleikjum, að tekið var verulega
eftir henni. Slúðurdálkarnir
dylgjuðu um, að frændi Napoleons
keisara hefði fengið hana til að
hætta við alvarlegu hlutverkin.
í rauninni á Sara sína raunveru-
legu frægð að þakka ungum skrif-
stofumanni í varnarmálaráðu-
neytinu. Hann hét Francois Copee
og samdi leikrit, þar sem Sara fékk
aðalhlutverkið sem Silvia, léttúðar-
drósin frá Feneyjum.
Leikritið fékk stórkostlegar
móttökur, og Sara var óspart lofuð.
Blöðin voru samdóma og áttu varla
orð til að lýsa hinni töfrandi
leikkonu.Með drengjalegum líkama
sínum skapaði hún í einu vetfangi
nýja kvenímynd — og það á tímum
krínólinanna. Napoleon keisari bað
um einkasýningu í höllinni. „Hún er
draumadís okkar tíma,” sagði
keisarinn.
14. TBL. VIKAN 49