Vikan - 27.07.1978, Blaðsíða 38

STJÖRNUSPÁ
llrulurinn 21. mars 20.iifiríl NauliA 2l.;ipríl 2l.mai
Gerðu þér enga rellu út
af háttalagi einhvers
vinar þíns. Þér finnst
framhjá þér gengið, en
athugasemd úr réttri átt
breytir öllu. Þú ferð út
úr bænum um helgina.
kr.-'hliinn 22. juni 2J.júlí
Fyrir löngu gerðir þú
ákveðinni persónu rangt
til. Þaðmá vera, að þú
verðir var við, að það er
geymt, en ekki gleymt.
Þér mun vegna vel í
samskiptum við ákveð-
inn vinnufélaga.
Aætlanir þínar munu
standast prýðilega og
koma mörgum á óvart.
Þú skalt vara þig á
keppinauti, sem kemur
ekki alveg heiðarlega
fram. Ekki gera neina
bindandi samninga á
næstunnni.
I.joni'l 24. jiiIí 24. í|i|i«l
Varastu alla tauga-
spennu og óþarfa
áreynslu. Þú átt
skemmtilega daga í
vændum, ef þú tekur
hlutunum skynsamlega
og krefst ekki of mikils.
Gættu að þvi, hvað þú
segir.
Þú hefur lengi átt von
á breytingum, sem nú
eru loks i aðsigi. Gættu
þín á vissum persónum,
sem vilja gera sam-
komulag við þig. Þú
færð heimsókn, sem
hefur mikil áhrif á
framtíð þína.
Mcingcilin 22.des. 20. ian.
Samband þitt við
ákveðna persónu er ekki
eins vonlaust og þú
heldur. Þú ættir að láta
til skarar skríða á
fimmtudagskvöld. Var-
astu ógreinilegt orðalag,
það borgar sig ekki.
Valnsherinn 2l.jan. 1‘í.fehr.
Ósjálfstæði ákveðinnar
persónu gremur þig, en
reyndu samt að vera til
hjálpar. Þú færð fréttir,
sem þér finnst vera
mjög óréttlátar, hvað
þig snertir. Líkur eru á
sjóferð.
Þú færð ástarjátningu,
sem veldur því að öll
þín framtíðaráform
breytast. Skelltu ekki
skollaeyrum við ráð-
leggingum frá þeim, sem
eldri eru. Líkur eru á
stuttu ferðalagi.
Tiíhurarnir 22.mai 21. júní
Þú átt skemmtilega
daga í vændum í þínu
einkalífi. Hikaðu ekki
við að slá öðrum gull-
hamra, þú færð það
margfalt borgað. Þú
færð góðan gest seinni
hluta vikunnar.
Maður nokkur hefur
mikinn áhuga á framtíð
þinni og vill þér vel. Þú
ættir að koma því í verk
að skrifa bréf, sem þú
hefur trassað lengi.
Skemmtu þér af hóf-
semi, það borgar sig.
Ho^madurinn 24.noi. 2l.dev.
Eyddu ekki miklum
tíma í að hugsa um álit
annarra á þér. Þann
veikleika þarft þú að
komast yfir. Þú færð
sendingu frá manni,
sem þú metur mikils.
Mundu, að æ sér gjöf til
gjalda.
Kiskarnir 20. fehr. 20.mar«
Hafðu gát á skapi þínu,
óhöpp geta alltaf átt sér
stað og gera ekki boð á
undan sér. Þú hefur
slakað á kröfum þínum
um fullkomnun og
finnur, að þú hefur
þroskast mikið síðustu
mánuði.
„Hættu þessarri þvælu, Donald,”
sagði feita konan og hló viðkunnanlega.
„Ástamál, skárra væri það nú! Það eina,
sem þú myndir spyrja hana um, væri
hver ynni þrjú-þrjátíu hlaupið í
Doncaster.”
Isabel jafnaði sig smám saman eftir
því sem bátnum miðaði lengra á leiðinni
til Port Ellen.
„Nú er skammt eftir,” sagði feita
konan og brosti til hennar, þegar bátur-
inn kom inn á höfnina í Port Ellen.
„Ekki nema tíu mínútur eða svo.”
En Isabel var enn ringluð. Hún vissi,
að vökudraumur hennar um víkingabát-
inn var ekki annað en einmitt það —
imyndun, sem byggðist á staðreyndum
og nærðist á rómantískri ást hennar á
sögum. Hún vissi, að víkingar höfðu
siglt á þessum leiðum, og fjörugt
ímyndunarafl hennar hafði séð um
afganginn.
En um harmleikinn í kastalanum gilti
öðru máli. Það var eins og hann hefði
gerst núna. 1 dag. Fyrir framan augun á
henni. í raun og veru. En, auðvitað ekki
i raun og veru. Enginn annar hafði séð
hann.
Fáeinum mínútum síðar voru þau
komin til Port Ellen, og Isabel, sem enn
var svolítið órótt, rölti letilega upp
Hafnarstrætið. Til að dreifa hugsunum
sínum svolítið, skoðaði hún í búðar-
glugga og dáðist að litriku Fair Isle
prjónlesinu og hinu fíngerða Shetlands-
prjóni, sem þar var til sýnis.
Hún fór inn í eina verslunina og
keypti undurfallegan knipplingavasaklút
handa frú Cameron og vasahníf með alls
kyns spennandi aukahlutum ,þanda
Angusi.
„Er hann handa litlum dreng?” spurði
móðurlega afgreiðslukonan. „Sá verður
hrifinn. Hann hefur meira að segja
áhald til að hreinsa hesthófa úr stein-
um”, „bætti hún við annars hugar, um
leið og hún leitaði að skrautlegum
umbúðapappír.
Þegar Isabel var búin að skoða litla
bæinn vandlega, var hana farið að
svengja, og hún gekk yfir torgið í átt að
Royal Hotel. Hún nam staðar hjá blaða-
sala til að kaupa sér enskt dagblað I leið-
inni.
Royal Hotel var notalegt, gamalt
gistihús. Isabel kaus sér homborð í
viðarklæddri borðstofunni og byrjaði á
góðri heimatilbúinni súpu, með blaðið
fyrir framan sig.
Þetta var eitt æsifréttablaðið, og hún
tók eftir grein um Rimini kvikmynda-
hátíðina, þar sem Clive var. Það var eins
og ein myndin bókstaflega stykki á móti
henni. Hún var af Clive með handlegg-
inn utan um dökkhærða unga konu, sem
virtist ekki vera klædd i mikið annað en
kögur-vesti. Hann glotti sauðarlega. og
hafði perlufesti, sem Isabel kannaðist
ekkert við, um hálsinn.
Rómantík I Rimini, var fyrirsögnin.
Auglýsingamaðurfrá London fremstur i
flokki. Ulla Rhinemark, kát stjarna
I ....stöðugir félagar ... bara góðir
vinir... .
Orðin runnu saman fyrir augum
Isabel.
„Dagblöðin ýkja allt,” sagði hún
ákveðin við sjálfa sig, og reyndi að hafa
stjórn á tilfinningum sínum.
„Líður yður illa?” spurði mild rödd
við eyra hennar, og er hún snéri sér við,
sá hún litlu gengilbeinuna horfa
áhyggjufulla með disk með steiktu
kindakjöti í annarri hendi en grænmetis-
disk i hinni.
Isabel tók sig á, og brosti til stúlk-
unnar.
„Nei, það er allt í lagi, þakka þér fyrir.
Ég sá bara nokkuð i blaðinu, sem kom
mér á óvart.”
„Má bjóða yður eitthvað að drekka?”
„Nei — Jú, þakka þér fyrir, hálfan
„pint” (hálfpottur) af lageröli.”
Isabel mokaði reyniberjahlaupi á disk-
inn sinn og hugleiddi málið. Þegar hún
var laus við fyrsta áfallið, komst hún að
því, að það var reyndar satt, sem hún
hafði sagt þjónustustúlkunni. Sterkasta
tilfinning hennar var ekki annað en
undrun.
Þegar Isabel fór frá hótelinu eftir
máltíðina, kom þaé henni á óvart að
hitta Floru MacLean og Ross bróður
hennar á leiðinni yfir torgið.
„Ah — ungfrú MacArthur — Isabel
— mikið er gaman að hitta þig — finnst
þér það ekki, Flora? Þú litur líka svo vel
út, ef mér leyfist að nefna það. Öll
hressari eftir ferska loftið á eyjunni
okkar.”
Ross tók í hönd hennar og hélt henni
eins og hann væri að vega hana og
dæma um samsetningu hennar. í þetta
sinn var bros hans tvímælalaust flíru-
legt, og Isabel reyndi að draga að sér
höndina, en gat það ekki, fyrr en Ross
þóknaðist að sleppa henni.
Hún fór furðu mikið hjá sér, og leið
illa, og henni gramdist það. Hana
grunaði, að þessi maður væri samnefn-.
ari alls, sem hun fyrirleit hjá karlmönn-
um. Hann hafði flöktandi augnaráð,
virtist undirförull, gæddur yfirborðs
töfrum og sleipri framkomu. En
dýrsleg karlmennska hans fór ekki milli
mála, og hann hafði sjálfsöryggið, sem
38 VIKAN 30. TBL.