Vikan - 02.11.1978, Síða 9

konu:
ænt, mis-
nauðgað
nokkrir strimlar sem hengu niður eftir
lærinu, allar tölur farnar af blússunni og
þrjár tennur brotnar. Andlitið var tvöfalt,
— munnurinn hékk niður á höku. Ég lá í
rúminu i tíu daga með taugaáfall og gat
ekki hreyft mig vegna eymsla. Ég mundi
ekkert og vildi ekkert muna. Niðurlægingin
var hræðileg.
— En þú kærðir ekki?
— Nei, hverju hefði ég verið nær. Ég
vissi ekki, hvað hafði komið fyrir og hafði
engan áhuga á að fá að vita það einhvern-
tíma seinna, eftir nákvæmar yfirheyrslur
og önnur leiðindi. Mér fannst niður-
lægingin þegar orðin nógu mikil, gæti varla
hafa verið meiri. Það var ekki nóg með það,
að þeir laumuðu svefn- eða deyfilyfjum í
teið mitt, heldur rændu þeir mér einnig. Ég
segi þeir, vegna þess að það er tæpast á eins
manns færi að dröslast með meðvitundar-
lausan kvenmann eitthvað út í bæ. Einnig
var ég svo mikið marin, að ég trúi því
ekki, að einn maður nenni að berja svo
mikið. Annars voru áverkarnir á fótunum
svo miklir, að engu var likara en ég hefði
verið dregin upp og niður langar tröppur og
slegist í við hvert þrep. Síðan var mér
nauðgað og það ekki af minna krafti en allt
það, sem á undan var gengið. Eftir þetta er
mér svo skilað á tröppurnar heima hjá mér
aftur, þaðan sem þeir tóku mig, eins og um
bílaleigubíl væri að ræða. Nei, meiri niður-
læging erekki til.
Lengi vel þurrkaði ég þetta alveg úr huga
mínum, en nú er orðið svo langt um liðið,
að ég er farin að henda reiður á, hvað þarna
var um að vera. Ég var einfaldlega svæfð,
mér var rænt, nauðgað og misþyrmt og
síðan skilað aftur. Meira virðingarleysi get
ég ekki hugsað mér, og annarri eins niður-
lægingu vil ég gleyma. En ég segi þessa
sögu aðeins til þess að fólk skilji, að
nauðgun er ekki hlutur, sem skilyrðislaust á
að kæra. í tilviki sem mínu er konum full-
boðið strax að atburðinum loknum og
engin þörf á því að framlengja það með
yfirheyrslum. Hvaða refsing væri líka nógu
hörð til þess að bæta upp slíka niður-
lægingu? Þetta er ekki spurning um
refsingu eða makleg málagjöld, heldur
frekar um virðingarleysi fyrir öllu
mannlegu.
Við látum nú viðtalinu lokið. Hún
gengur með mér til dyra, og ég kveð. En
hún hverfur inn til blómanna sinna.
EJ
Nauðgurum má skipta
f ákveðna hópa
Flestir þeirra, sem ákærðir eru fyrir
nauðgun eru látnir sæta geðrannsókn, svo
unnt sé að ákvarða sakhæfi þeirra. Ingvar
Kristjánsson, geðlæknir á Kleppsspítal-
anum, veitti okkur upplýsingar um þessi
mál, en hann hefur m.a. starfað við réttar-
geðdeild í Lundúnum.
— Vegna þess m.a., hve nauðganir eru
viðkvæm mál fyrir konur, er í þeim lenda,
kjósa margar þeirra að kæra ekki þennan
ofbeldisverknað. Af því er erfitt að ákvarða
um raunverulegan fjölda nauðgana.
Ein besta athugun sem fyrir liggur á
aauðgurum var gerð af Gebhart, en hann
bendir á, að nauðgarar geti verið af hvaða
manngerð sem er, en þótt flestir þeirra séu
svokallaðir normal menn, má einnig finna
þar hóp manna með glæpahneigð, sem eru
vanir að verða sér úti um hvaðeina sem
hugurinn girnisti, og þar með talið kynlíf. í
miklum minni Hluta nauðgara finnast svo
enn djúpstæðari truflanir á sálarlífi,
blandaðar kvalalosta og sterkum fjandsam-
legum hneigðum.
í athugun Gebharts skiptust nauðgarar í
flokka á eftirfarandi hátt:
Ingvar Kristjánsson geðlæknir.
44. tbl. Vikan 9