Vikan - 08.03.1979, Blaðsíða 45

„Ekki masa.” sagði Pen. „Ég er að
hugsa."
Lydia þagnaði hlýðin.
„Við verðum að mýkja föður yðar.”
sagði Pen að lokum.
Lydia virtist full efasemda. „Já, mér
þætti það best af öllu, en hvernig?"
„Nú. með þvi að gera hann þakklátan
Piers auðvitað.”
„En hvemig ætti hann að verða Piers
þakklátur? Hann segir að Piers sé vand-
ræðaunglingur.”
„Piers.” sagði Pen. „verður að bjarga
yður ur lifshættu."
„Æ, nei, gerið það ekki!" stamaði
Lydia óttaslegin. „Ég yrði svo hrædd.
Og hugsið yður hvað það yrði hræðilegt
ef hann myndi svo ekki bjarga mér.”
„Þér eruð nú meiri músin," sagði Pen
fyrirlitningarrómi. „Það verður engin
raunveruleg hætta.”
„En ef það verður engin hætta,
hvernig gelur Piers. ..”
„Piers bjargar yður frá mér,” sagði
Pen.
Lydia starði á hana. „Ég skil ekki.
HverniggeturPiers...”
„Hættið að segja „hvernig getur
Piers”, bað Pen. „Við verðum að fá
föður yðar til þess að trúa því að ég sé
auralaus ungur maður án nokkurs
frama og siðan flýjum við saman.”
„En ég vil ekki flýja með yður!”
„Nei. bjáni. og ég vil heldur ekki flýja
með yður. Þetta verður bara samsæri.
Piers verður að riða á eftir okkur. ná
okkur og koma yður aftur til föður yðar.
Þá verður hann svo ánægður að hann
giftir yður Piers eftir allt saman. Vegna
þess. eins og þér vitið, hefur hann miklar
framavonir."
„Já, en þér gleymið sir Jasper,” þrætti
Lydia.
„Við getum ómögulega verið hindruð
af sir Jasper, auk þess er hann að heim-
an," sagði Pen óþolinmóð. „Verið nú
ekki með frekari mótmæli. Ég fer aftur
til George og vara Richard við. Ég mun
einnig ræða við Piers og ég held að við
getum undirbúið þetta á skömmum
tíma. Ég hitti yður í kjarrinu í kvöld til
þess að segja yður hvað þér eigið að
gera.”
„Ó. nei. nei. nei!” sagði Lydia og
skalf. „Ekki i kjarrið! Þangað stig ég
ekki fæti minum framar."
„Nú. jæja, Fyrst þér eruð svona við-
kvæmar. Meðal annarra orða. sögðuð
þér föður yðar allt saman? Ég á við
hvernig þér sáuð kaftein Trimble drepa
stamandi manninn?”
„Já, auðvitað gerði ég það og hann
segir að ég verði að segja hr. Philips það.
Mér finnst þetta allt svo hræðilegt. Að
hugsa sér, ég gleymdi þvi í öllum mínum
vandræðum.”
„Mikið eruð þér erfið stúlka!” hrópaði
Pen. „Þér hefðuð ekki átt að segja orð
um það. Ég þori að veðja að nú kom-
umst við í klípu vegna þess að Richard
er búinn að segja honum sina sögu. ég er
búinn að segja honum mína sögu og nú
eigið þér eftir að segja eitthvað allt ann-
að. Minntust þér á Richard við föður
yðar?”
„Nei,” viðurkenndi Lydia og drúpti
höfði. „Ég sagði aðeins að ég hefði
hlaupið á braut.”
„Nú, jæja, ef svo er þá gerir það
kannski ekkert til,” sagði Pen bjartsýn.
„Ég þarf að fara núna. Ég hitti yður hér
aftur eftir hádegisverð.”
„En hvaðef haft er augameðmérog
ég kemst ekki í burtu?” hrópaði Lydia og
reyndi að halda aftur af henni.
Pen var komin upp á vegginn og bjóst
til að stökkva niður á veginn. „Þér
verðið að hugsa um eitthvað." sagði hún
höstuglega og hvarf svo sjónum ungfrú
Daubenacys.
Þegar Pen kom til Goerge var sir
Richard ekki aðeins búinn að fá sér
morgunverð, heldur var hann að hugsa
um að gera leit að reikandi skjólstæðingi
sinum. Hún kom inn í stofuna rjóð og
móð og sagði áköf: „Ó, Richard, þvilikt
ævintýri! Ég hef sko mikið að segja þér.
Við verðum að breyta öllum okkar áætl
unum?
„Þetta kemur mjög snögglega.” sagði
sir Richard. „Mætti ég spyrja hvar þú
hefur verið?”
„Já, auðvitað,” sagði Pen, settist við
borðið og smurði óhóflega miklu smjöri
á brauðsneið. „Ég var hjá vitlausu stúlk-
unni. Þú myndir ekki trúa þvi að nokkur
gæti veriðsvona vitlaus. herra."
„Jú, ég býst við því. Hvað hefur hún
verið að gera og hversvegna fórst þú til
þessaðhitta hana?”
„Það er löng saga og mjög flókin.”
„Fyrst svo er." sagði sir Richard, „þá
væri kannski betra að þú segðir mér
hana ekki með fullan munninn.”
Augu hennar lýstu kátinu. Hún
kyngdi og sagði: „Afsakaðu, en ég er svo
svöng.”
„Fáðu þér epli,” stakk hann upp á.
Hún deplaði augunum. „Nei þakka
þér. ég fæ frekar af þessari skinku. Kæri
herra, hvað heldur þú að þessi voðalega
stúlka hafi gert?”
„Það hef ég ekki minnstu hugmynd
um.” sagði hann og skar margar sneiðar
afskinkunni.
„Nú, hún sagði pabba sínum að hún
hefði farið i kjarrskóginn i gærkvöldi til
þess að hitta mig.”
Sir Richard lagði frá sér hnifinn og
gaffalinn. „Guð minn góður. hvers-
vegna?"
Af einhverri hiánaleeri ástæðu. sem
f
• Ridgeway
L & Jones
7 V" Og leikararnir eru \ . eins og apar. '
L. J

XO. tbl. Vlkan 45