Vikan - 08.03.1979, Blaðsíða 19

Á KROSSGÖTUM
„Guði sé lof fyrir að þú hafðir augun
annars staðar."
„Meinarðu á Michael?”
„Nei, á ballettinum.”
Þær horfðust i augu í speglinum og
brostu varfærnislega. Deedee horfði á
Emmu setja á sig litla demantseyrna-
lokka. Það sem þessir eyrnalokkar, kjóll-
inn og skórnir höfðu kostað, var meira
en ballettskóli Rogersfjölskyldunnar gaf
af sér í mánuð. Eða tvo mánuði.
„Hvernig er það að vera þú núna,
Emma?”
„Ég veit það ekki. Ég hef sjálf skapað
þá persónu sem ég er.” Emma hló en
hlátur hennar var óeðlilegur. „Eftir að
ég dansaði „Önnu” vissi ég að ég myndi
ná þangað sem ég ætlaði mér. En ég vissi
að ég varð að komast þangað I heilu lagi
og vissi ekki hvernig ég átti að fara að
því. Svo kom Dahkarova til mín eitt
kvöldið — það var rétt eftir að Adelaide
hafði látið hana hætta. Hún sagði . . ”
Emmu tókst mjög vel að líkja eftir radd-
blæ þessarar gömlu, rússnesku bailerinu.
„til að verða ballerína verðurðu að taka
hvern eyri af kaupi þínu og leggja á
herðar þér." Hún hló aftur en sá um leið
kurteisisbros Deedee í speglinum og
yppti öxlum. „Þetta er bara tómt
blaður.” Hún hóf að bursta hár sitt með
mikilli ákefð. Það hjálpaði henni til að
halda röddinni eðlilegri. „Hvernig er að
vera ég? Ég dansa, Deedee. Ég sæki
tíma, ég æfi mig, ég kem fram opinber-
lega, ég fer heim á mitt hótel. Sumar
borgir eru betri en aðrar, og þannig er
það líka með kvöldin. Mér fannst mér
takast vel í kvöld. Mig langaði til þess.
Þín vegna.”
„Þú gast ekki verið annað en stórkost-
leg.”
Emma lagði frá sér hárburstann, sneri
sér að Deedee og leit beint framan í
hana. „Ennþá?" spurði hún blátt áfram.
Það var erfitt að horfast í augu við
hana en Deedee tókst það. „Já, þú ert
sannur listamaður Emma.”
Bros Emmu var líkast grettu. Hún
hafði næmt eyra og hún hafði lagt sig
fram við að breyta sínum eigin fram-
burði og þvi tók hún vel eftir raddblæ
annarra. Það var barið að dyrum og hún
opnaði. Einn af sviðsmönnunum var
kominn til að sækja hvolpana hennar
þrjá sem lágu steinsofandi í körfu úti I
horni. Hann fór oft með þá heim á hótel
fyrir Emmu þegar hún ætlaði að fara
beint i einhverja veisluna.
Emma tók upp litla samkvæmistösku.
„Listamaðurinn er tilbúinn,” sagði hún.
„Eigum við að koma okkur?”
Veislan fór vel af stað. Einkabílar og
leigubílar renndu upp að allir í einu, allir
töluðu hver I kapp við annan, hámuðu i
sig matinn, drykkina, breiddu úr sér yfir
húsgögnin eða komu sér fyrir á gólfinu.
Skónum var samstundis sparkað af
fótunum, jakkarnir fylgdu á eftir.
Deedee jók loftkælinguna og sýndi
Emmu húsið, fegin þvi að vera orðin
berfætt. Hún náði i fleiri diska og glös,
blandaði sér I samræður hingað og
þangað, hún nam ekki staðar nema
rétt á meðan Wayne hellti meira vodka í
glasið hennar. Hann var eins óspar á
vínið og faðir hans væri olíufursti eins
og faðir Ken Fernbachers, en ekki réttur
og sléttur jarðfræðingur, fullur af
draumórum. Hann hafði hengt jakkann
sinn á bókaskápinn, maginn þrýstist út
yfir beltið, en henni var alveg sama.
Hús hennar var fullt af dönsurum, fortið
hennar var hluti af nútið þeirra. Hún
varein af hópnum.
„Hvað ertu nú að gera?” spurði hún
Emmu glaðlega.
„Ég hatá þessa mynd." Emma rétti
Michael litla samkvæmisveskið sitt og
kampavínsglasið og sneri við myndinni á
veggnum sem var af henni sjálfri. „Ég
ætla að senda þér aðra nýja og betri.
Margar. Hvað eru svefnherbergin
mörg?”
„Þú ert búin að sjá þau öll. Viltu
skoða kjallarann? Það er enginn
kjallari.” Deedee hló og fór að gá að
Adelaide.
Emma tók við glasinu sínu og veskinu
frá Michael. „Ég er alltof fin.”
„Þaðerég lika.”
„En smekklegt samt,” sagði Peter sem
var ballettmeistari hópsins og ástmaður
Michaels. Hinu fyrrnefnda starfi hafði
hann gegnt I tíu ár en hinu síðarnefnda í
niu ár. Mjög margir góðir karldansarar
komu frá Danmörku og Peter hafði
verið með þeim bestu þangað til hann
meiddi sig svo illa í vinstra hnénu að það
varð að fjarlæjga hnéskelina.
Emma var eiginlega hissa á hve
ánægð hún var með samband þeirra.
Hún var ekki eins nátengd Peter eins og
hún var Michael. Samt þótti henni vænt
um hann og hann sýndi henni fulla
virðingu. Henni fannst hann hafa mjög
góða kímnigáfu miðað við að vera
Dani og honum fannst hún hafa mjög
góða kímnigáfu miðað við að vera
ballerína. Engum öðrum fannst þau
vera fyndin, nema Michael sem þótti
jafn vænt um bæði.
Emilíu sem sat úti i horni með Ethan,
fannst Emma ekkert vera of fín. Fallegir
fætur urðu að vera i fallegum skóm; það
var eins eðlilegt að vera með demants-
eyrnalokka utan sviðs eins og að vera
með demantsblæju á sviðinu: silki-
kjóll....
„Hún er ömurleg,” sagði Ethan með
munninn fullan af kjúklingasalati.
„Sástu hvernig henni mistókst tvöfaldi
snúningurinn? Ég er viss um að
mamma hefði verið betri í hlutverki
Önnu Kareninu.
„Þú ert svo vitlaus." Emilía horfði á
Emmu svífa glæsilega yfir til Freddie
Romoff, sem drakk helst til of mikið.
„Sérðu ekki hvað það er sem Emma
hefur?"
„Nei, hvað?”
Emilia reyndi að finna rétta orðið en
tókst það ekki. Hún hristi höfuðið. „Ég
veit bara að ég hef aldrei séð neitt þessu
líktáður.”
„Og svo segirðu að ég sé vitlaus!” —
„Það hefur enginn séð neitt líkt þessu
þarna áður!" Ethan benti með fingri út-
ötuðum I mayonaise á Y uri.
Hið nýja átrúnaðargoð hans sat I stór-
um hægindastól og gældi við Willu, litlu
sætu ballerinuna. Wayne bætti i glösin
fyrir þau og Michael.
„Veistu hvað þessi stórkostlegi Rússi
hérna ætlar að gera, Michael?" sagði
hann. „Hann ætlar að gera það að
virðingarverðu starfi fyrir ameríska
drengi að dansa ballett!”
„Það verður nú ekki eingöngu að
þakka dansfimi hans," sagði Michael og
þau hlóguöll.
r

Enn aukin
þjónusta!
Ókeypis eyðublöð á afgreíðslunni:
Dagblaðið er smáauglýsingablaðið
Bíll: Sölutilkynningar, tryggingabréf, víxlar, afsöl. Dagblaðiðafgreiðsla Þverholti 11 sími 27022
Lausafé: Kaupsamningar, víxlar.
Húsnæði: Húsaleigusamningar.
Miðstöð smáauglýsingaviðskiptanna
Smáauglýsingaþjónustan.
%
iBIAÐlB
Dagblaðið er smáauglýsingablaðið Afgreiðsla Þverholti 11, sími 27022
XO. tbl. Vikan 19