Vikan


Vikan - 08.03.1979, Blaðsíða 46

Vikan - 08.03.1979, Blaðsíða 46
GLA UMGOSINN er ekki þess virði að lala um. En vanda- málið er að pabbi hennar ætlar að koma hingað til þess að hitta þig út af þessu núna á eftir. Sjáðu til, hún vonaði að ef hún segði að hún hefði lagt það í vana sinn að hitta mig leynilega i Bath . ..” „í Bath?” greip sir Richard fram i rámri röddu. „Já. hún sagði að við hefðum alltaf hist i Bath. vegna Ágústu frænku sinnar og hún vildi ekki verða send þangað aftur. Ég get vel skilið það en . . „Þá er skilningur þinn miklu betri en minn.” sagði sir Richard. „Hingað til hef ég ekki notið þess heiðurs að skilja orð af þessari sögu þinni. Hvað kemur Ágústa frænka málinu við?” „Nú. þau sendu Lydiu til þess að dvelja hjá henni og henni likaði það ekki. Hún sagði að þar væru ekkert ann að en spil og njósnir. Ég gat ekki annað en fundið til með henni. ég veit alveg hvertiig þaðer.” „Ég gleðst," sagði sir Richard með áherslu. „Málið er. að hún hélt að ef hún segði pabba sinum að hún hefði hitl mig leyni lega i Bath. myndi hann ekki senda hana þangaðaftur." „Mér finnsl þetta hljóma eins og brjálæði á hæsta stigi." „Já. það fannst mér líka. En það versta er eftir. Hún segir að í stað þess að vera reiður sé pabbi hennar mjög ánægður!" „Brjálæðið virðist vera ætlgengt.” „Það hélt ég. en það litur út fyrir að þegar Lydia sagði honum að nafn mitt væri Wyndham fengi hann þá hugmynd að hann væri að komast í feita giftingu." „Guð minn góður." „Ég vissi að þú yrðir undrandi. Og svo er annað sem keyrir allt um koll.” Hún leit flóttalega upp frá diskinum og sagði með erfiðismunum: „Ég komst að svo- litlu sem gerði mér bilt við. Hún sagði mér hvem hún hefði farið að hitta i skóginum i gærkvöldi." „Ég skil.” sagði sir Richard. Hún roðnaði. „Viss — vissir þú það. herra?" „Mér datt það i hug. Pen." Hún kinkaði kolli. „Það var vitlaust af mér að gruna ekkert. Ef satt skal segja. ég hélt — hvað um það, það skipt- ir ekki máli. Ég býst við að þú hafir ekki viljað segja mér það.” „Er það þér mjög á móti skapi?” spurði hann snögglega. „Jah, ég — það — sjáðu til, ég var svo viss um að Piers — og ég — svo ég býst við að það taki mig nokkurn tima að komast yfir það, auk þess sem það breyt- ir öllum minum áætlunum. En hugsum ekki um það. Við verðum nú að íhuga hvað við getuni gert til þess að hjálpa Piersog Lydiu." „Við?” greip sir Richard fram í. „Já. því ég treysti á þig til þess að telja pabba hennar Lydiu trú um að ég sé ekki hæfur biðill. Þaðer mikilvægast." „Ætlar þú að segja mér að þessi kol- brjálaði maður ætli að koma hingað til þess að fá samþykki mitt til þess að þú kvænist dóttur hans?" „Ég held að hann sé að koma til þess að komast að þvi hve mikla peninga ég á og hvort fyrirætlanir minar séu heiðar- legar,” sagði Pen og hellti kaffi i bollann sinn. „En ég leyfi mér að segja að Lydia hafi misskilið þetta allt, þvi hún er frá- munalega vitlaus og kannski er hann að koma til þess að kvarta við þig út af þeirri hneykslanlegu hegðun minni að hitta Lydiu leynilega." „Ég sé fram á ánægjulegan morgun,” sagði sir Richard þurrlega. „Já. ég held að þetta verði allt saman mjög skemmtilegt,” samsinnti Pen. „Vegna þess — hvað er að herra?” Sir Richard hafði lekið um höfuð sér. „Þú heldur að þetta verði nijög skemmtilegt, hamingjan sanna!” „Nú ertu að hlæja að mér aftur?" „Hlæja, ég minnist þægilegs heimilis míns. reglubundinna lifnaðarhátta, hingað til flekklauss mannorðs mins og furða mig á hvað ég hef gert af mér svo ég eigi skilið að lenda i þessari skammar legu flækju. Að öllum likindum dey ég ekki aðeins sem einhver sem átti ungan frænda sem var bráðþroska imynd verstu spillingar, heldur sem einhver sem raunverulega aðstoðaði hann við að reyna að tæla virðulega unga konu." „Nei. nei!" sagði Pen hreinskilnislega. „Ekkert slikt, ég fullvissa þig um það. Ég skal láta þetta fara fram á sem bestan hátt og þitt hlutverk verður það heiðar- legasta." „Nú. ef svo er . . .” sagði sir Richard og tók höndina frá enninu. „Núna veit ég að þú ert að hlæja að mér. Ég á að vera einkasonur ekkju." „Vesalings konan, ég vorkenni henni.” „Já. vegna þess að ég er mjög óstýri- látur og ekkert getur ráðið við mig. Það er þess vegna sem þú ert hérna, auðvit- að. Ég fær ekki annað séð en ég sé alltof ungur til þess að vera góður biðill. Heldur þú það. herra?" „Nei. alls ekki. Reyndar kæmi mér það ekki á óvart þó faðir Lydiu kæmi hingað með hrisvönd.” „Guð minn góður. en hræðilegt! Það kom mér aldrei til hugar. Nú, jæja, ég treysti á þig.” „Þú mátt treysta þvi á mig að segja majór Daubenacy að saga dóttur hans sé skipsfarmur af lygum." Pen hristi höfuðið. „Nei, það megum við ekki gera. Ég sagði það sama fyrst, en þú hlýtur að skilja hve erfitt það verður að telja majór Daubenacy trú um að við segjum satt. Ég verð að segja að útlitið er frekar svart vegna þess að ég var i kjarrinu i gærkvöldi og við getum ómögulega sagt það sanna. Nei. við verðum að gera það besta úr þessu. Þar að auki finnst mér að við ættum að hjálpa Piers, ef hann vill raunverulega kvænast þessari vitlausu stelpu." „Ég hef ekki hina minnstu löngun til þess að hjálpa Piers sem mér finnst haga sér á mjög ámælisverðan hátt." „Nei, alls ekki, hann getur ekkert að þessu gert. Ég sé að það er best að ég segi þérallasöguna." Án þess að gefa sir Richard tima til þess að andmæla steypti hún sér út í skjóta litrika lýsingu á vandræðum hinna ungu elskenda. Lýsingin var mjög skreytt með hennar eigin athugasemd- um. var frekar flókin og oft greip sir Richard inn i til þess að fá nánari lýs- ingu á einstaka óskiljanlegum atriðum. Undir lokin sagði hann án nokkurs ákafa: „Mjög hrifandi saga. Ég segi þó fyrir mig. að mér finnst efnið um Rómeó ogJúliu frekargamaldags.” „Nú, en ég er búin að komast að þvi að það er aðeins eitt fyrir þau að gera, þau verða að hlaupast á brott." Sir Richard sem hafði verið að leika sér með einglyrnið sitt. lét það detta og sagði nú alvarlega. „Nú er nóg komið! Reyndu nú að skilja mig. Ég skal reyna að hrista burtu þennan leiða föður. en þar hættum við. Þessir leiðinlegu elsk- endur mega flýja á morgun min vegna. en ég skal hvergi koma þar nærri og leyfi þér ekki að koma þar heldur nærri. Skilur þú það?" Pen leit rannsakandi á hann. Það var ekkert bros sjáanlegt i augum hans og þau litu mun stranglegri út heldur en hún hafði nokkurn tíma ímyndað sér að þau gætu gert. Það var augljóst að hann myndi ekki hjálpa neitt til við áætlun hennar um að flýja með ungfrú Daubenacy. Pen ákvað að það yrði betra ef hún segði honuni ekki frá þvi. En það var eitt sem hún átti eftir að svara fyrir og hún sagði með stolti: „Þú getur gert eins og þú vilt, en þú hefur engan rétt til þess að segja mér hvað ég á eða á ekki að gera! Það kemur þér ekki hið minnsta við.” „Það á eftir að koma mér mjög mikið við,” svaraði sir Richard. „Ég get ómögulega skilið hvað þú átt við með aðsegja svona vitleysu." „Það get ég skilið. en þú átt eftir að gera það." „Við skulum ekki deila um það," sagði Pen róandi. Hann hló skyndilega. „Það vona ég svosannarlega." „Og þú segir majór Daubenacy ekki að saga Lydiu hafi verið lygi?” „Hvað viltu að ég segi honum?" spurði hann, tók upp hinn lokkandi tón og horfði einlægur á hana. „Nú. að ég hafi verið með kennara minum i Bath, en ég hafi verið svo erfið- ur að mamma . . .” „Ekkjuna?” „Já og nú skilur þú hversvegna hún er ekkja!” „Ef þú heldur upp á minningu föður þins. þá skil ég. Hann dó i gálganum." „Það er það sem Jimmy Yarde kallar að hanga." „Líklega, en ég vona að þú gerir það ekki." „Allt i lagi! Hvar varég?" „Með kennaranum þinum." „Einmitt. Nú, ég var svo erfiður að mamma sendi þig til þess að koma með mig heim. Þú ert liklega fjárhaldsmaður eða eitthvað slikt. Og þú mátt segja majór Daubenacy hina hræðilegustu hluti um mig ef þú vilt. Reyndar þá væri best að þú segðir honum að ég sé mjög slæmur. auk þess að vera allslaus." „Hafðu ekki áhyggjur! Ég skal draga upp slika mynd af þér að hann verður þvi þakklátur ef dóttir hans sleppur við að trúlofast sliku skrímsli." „Já. gerðu það.” sagði Pen örvandi. „Og svo verð ég að hitta Piers.” „Og svo?” spurði sir Richard. Hún andvarpaði. „Ég hef ekkert hugs- að út í það ennþá. Reyndar þá höfum við svo mikið á okkar könnu að við getum ekki verið að ergja okkur á þvi að hugsa upp fleiri áætlanir núna." 46 Vikan XO.tbl,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.