Vikan - 29.03.1979, Síða 48

GLA UMGOSINN
Hann hélt í vestur eftir Bristolveginum á
hægri ferð, þar til hann kom að vega-
mótum þar sem verðurbarið skilti benti í
norður til Nettleton og Acton Turville
og í vestur til Wroxham, Marshfield og
Bristol. Hérna stansaði hann til þess að
bíða komu áætlunarvagnsins.
Ekki leið á löngu þar til hann birtist.
Hann kom, grænt og gyllt skrimsli sem
sveigði til og frá á miðjum veginum.
Hann var með tylft farþega á þakinu,
mikinn farangur aftan á og þar var
vörðurinn einnig.
Sir Richard ók vagninum þvert yfir
veginn, kippti i taumana og stökk
léttilega niður úr ökumannssætinu.
Hestarnir voru rólegir og sýndu engin
merki þess að ætla að hlaupa af stað.
Þegar vagnstjórinn sá að vegurinn
var tálmaður, stöðvaði hann hestana og
spurði reiðilega hvað sir Richard héldi
að hannværi aðgera.
Það er enginn leikur!” sagði sir
Richard. „Þér eruð með flóttamann í
vagninum og þegar ég hef tekið hann í
mína vörslu, er yður frjálst að halda
áfram.”
„Einmitt það, já," sagði
ökumaðurinn og var alls ekki ánægður.
„Þetta er vel gert á þjóðvegum
konungsins! Þvi eigið þér eftir að komast
að.”
Einn af farþegunum, rauðbirkinn
maður með úfið kjálkaskegg, stakk
höfðinu út um gluggann til þess að sjá
hvað olli þessari töf um leið og
vörðurinn steig niður til þess að tala við
sir Richard. Pen klemmd milli feita
bóndans og konunnar, óttaðist það að
nú hefði lögreglumaðurinn náð henni.
Hún heyrði rödd varðarins segja:„Og ef
mig grunaði þetta ekki um leið og ég leit
hann augum i Kingswood!” og það
sefaði ótta hennar síður en svo. Hún
sneri fölu andlitinu í átt til dyranna um
leið og þær voru opnaðar og þrepin látin
niður.
Á næsta augnabliki fyllti líkami sir
Richards upp í dyrnar og Pen sem fyrst
roðnaði en hvítnaði síðan, gat aðeins
stamaðuppeinuorði:
„Nei!"
„Ah!" sagði sir Richard reiðilega.
„Svo þarna ertu! Út með þig ungi
vinur.”
„Aldrei hef ég nú!” sagði konan við
hliðina á Pen. „Hvað hefur hann svo
sem gert af sér, herra?"
„Strokið úr skóla," svaraði sir
Richard án þess að hika.
„Ég hef ekki gert það. Það er ekki
satt!” stamaði Pen. „Ég fer ekki með
þér, ég geri þaðekki!”
Sir Richard teygði sig inn i vagninn.
greip um hönd hennar og sagði: „Ekki
það nei? Þú vogar þér að setja þig á móti
mér, þú — krakki.”
„Rólega nú, herra minn,” sagði
góðlátlegur maður úti í homi. „Ég veit
ekki hvort ég hef áður verið eins hrifinn
af nokkrum dreng og það er engin
ástæða til þess að beita valdi. Margir
okkar hefðu viljað strjúka úr skóla hér
áður fyrr, ha?”
„Nú,” sagði sir Richard hörkulega,
„en þér vitið ekki helminginn af því.
Yður finnst hann ungur og sakleysis-
legur, en ég gæti sagt yður sögur af
spillingu hans, sem myndu hneyksla
yður.”
„Hvemig vogar þú þér?” sagði Pen
án allrar virðingar. „Það er ekki satt,
þaðerþaðekki!"
Farþegarnir í vagninum höfðu nú
skipst í tvo hópa. Margir sögðu að þá
hefði grunað unga þrjótinn frá upphafi
um að vera strokumaður, en fylgjendur
Pen kröfðust þess að fá að vita hver sir
Richard væri og hvaða rétt hann hefði
til þess að draga Pen út úr vagninum.
„Allan rétt,” svaraði sir Richard. „Ég
er lögráðamaður hans. Reyndar er hann
systursonurminn.”
„Ég er það ekki,” sagði Pen.
Augu hans horfðu inn í hennar, með
svo mikilli kímni að henni fannst hjarta
sitt taka kipp. „Ertu það ekki?” sagði
hann. „Nú, ef þú ert það ekki, hvaðertu
þá?”
Henni svelgdist á: „Richard .... svik-
arinn þinn.”
Jafnvel góðlega manninum í horninu
fannst að spurning sir Richards krefðist
svars. Pen leit hjálparvana i kringum sig
en sá ekkert nema augnaráð, annað
hvort fjandsamleg eða spyrjandi. Hún
leit á sir Richard.
„Jæja,” sagði sir Richard óbilgjarn.
„Ert þú systursonur minn?”
„Já — Nei! Ö, þú ert hræðilegur! Þú
myndir ekki voga þér.”
„Jú, svo sannarlega,” sagði sir
Richard. „Ætlar þú að koma út eða
ekki?”
Pen starði á sir Richard og las
ákveðnina út úr kímnissvip hans. Hún
lét sig hafa það að vera reist á fætur og
dregin út úr rykugum vagninum.
„Þegar þér eruð búnir, herra minn,
vilduð þér þá færa vagninn yðar,” sagði
ökumaðurinn hæðnislega.
„Richard, ég get ekki farið aftur,”
sagði Pen áköf með lágri röddu.
„Lögreglumaðurinn tók mig í Bristol og
mér rétt tókst að sleppa!”
„Það var þá það sem Cedric hefur
verið að reyna að segja mér!” sagði sir
Richard um leið og hann gekk til hest-
anna og teymdi þá út í vegarkantinn.
„Svo þú varst handtekin? Þetta hefur
verið mikið ævintýri fyrir þig, vina
min.”
„Og ég skildi farangurinn minn eftir.
Það þýðir ekkert fyrir þig að draga mig
með þér, þvi ég vil ekki fara. Ég fer
ekki!”
„Hvers vegna ekki?” spurði sir
Richard og leit beint framan i hana.
Hún gat ekki komið upp orði. Það var
eitthvað i svip sir Richards, sem kom
blóðinu til þess að streyma í kinnar
hennar aftur og henni fannst sem allur
heimurinn snerist i kringum hana. Á
bak við hana klifraði vörðurinn aftur
upp á vagninn eftir að hafa látið þrepin
niður og lokað hurðinni. Vagninn hélt af
stað. Pen veitti því enga athygli þó að
hjólin snertu hana næstum. „Richard,
þú vilt mig ekki! Þú getur ekki viljað
mig,” sagði hún óörugg.
„Elskan mín,” sagði hann. „Litla
heimska ástin min.”
Vagninn hélt áfram niður veginn.
Þegar hann kom að næstu beygju, litu
þakfarþegarnir við til þess að sjá hvað
þessir einkennilegu væru að gera. Þá
urðu þeir fyrir áfalli sem varð til þess að
einn þeirra missti næstum jafnvægið.
Gullinhærði unglingurinn var þétt
vafinn örmum glaumgosans og kysstur
vægðarlaust.
„Guð hjálpi okkur! Hvað er að
gerast?” stundi farþeginn og settist aftur
í sæti sitt. „Þvilíkt hef ég nú aldrei séð!
„Richard, Richard, þau sjá okkur frá
vagninum!” hrópaði Pen milli tára og
hláturs.
„Leyfum þeim að sjá,” sagði
glaumgosinn. ENDIR.
Þetta eru nýju spaghetti-pottarnir,
sem voru að koma!
NANCI HELGASON ^
í ELDHÚSINU
Laukur 6 það til afl mýkjast og
spíra, en ráfl er til vifl þvi: Vefjifl
hverjum lauk fyrir sig inn i
ólpappír, og þeir haldast lengur
þéttir og stinnir.
Ef þið hafifl flysjafl of margar
kartöf lur, skulufl þifl geyma þœr i
köldu vatni, sem fóeinum drop-
um af ediki hefur verifl bœtt út i.
Þœr eiga afl geymast þannig
óskemmdar i 3-4 daga i isskóp.
Hvitlauksgeirar eiga aldrei afl
þoma upp, ef þifl geymifl þó f
mataroliu. Þegar búið er afl nota
hvftiaukinn, er hœgt afl nota
oliuna i salatsósu.
Ef þið vefjið klút, vœttum i
ediki, utan um ostbita, þó kemur
þaði veg fyrir, afl hann þomi.
Hellifl aldrei mjólk úr könnu
efla glasi aftur f femu. Mjólk,
sem nófl hefur stofuhita, getur
skemmt kaldari mjólkina.
Ís f pökkum, sem tekifl hefur
verifl af og lótinn aftur inn i frysti,
fær stundum ó sig hóHgerfla
skum, sem ekki er til bóta. Til afl
koma í veg fyrir þafl, er ógœtt að
pakka fsnum inn f ólpappir og
loka pakkanum vel.
Ósoflifl reykt kjöt geymist vel
og lengi, ef þafl er vafifl inn i
hreinan klút, sem vættur hefur
verifl í ediki og undinn rækilega,
og sfflan ó afl pakka öllu saman
inn f ólpappfr, óflur en þafl er sett
inn i ísskópinn.
Þegar bananamir em ó mörk-
um þess afl skemmast, er rófl afl
merja þó og frysta sfflan til siðari
notkunar.
Ef brauflið hefur elst og
harðnað i brauflskúffunni, skulufl
þifl lóta renna yfir þafl volgt vatn
i nokkrar sekúndur, pakka því
sfðan inn f ólpappir og lóta þafl f
heitan ofn f svo sem fimmtón
mfnútur. Þó verflur það aftur
mjúkt eins og nýbakafl brauð.
Grænmeti helst bptur ferskt i
grænmetisskúffunni i isskópn-
um, ef skúffan er fóflrufl mefl
eldhúspappfr. Pappfrinn dregur í
sig óþarfan raka fró grænmetinu.
Soflið vfn mó geyma mefl þvf
afl bæta út i þafl fóeinum dropum
af otifuolfu.
Ef þið þurfifl afl geyma flysjuð
epli, setjifl þau þó f skól mefl létt-
söltu vatni efla vatni, sem
sftrónusafa hefur verifl bætt út i,
svo að þau fói ekki ó sig brúnan
IH.
Geymifl heilar sftrónur í þétt
lokaðri kmkku mefl vatni i f
fsskópnum, og þær verfla enn
safarikari en þegar þær
upphaflega vom keyptar.
Skerifl alltaf kólifl fró
grænmetinu (gulrótum, rófum
o.s.frv.), óflur en þifl setjifl þafl til
geymslu.
48 Vikan 13. tbl.