Vikan - 29.03.1979, Qupperneq 35

í Rússlandi verður fólk fjör-
gamalt. Auðvitað ekki allir, en
sumir. Við höfum oft lesið um
fólk, sem nær 137 ára aldri, og
við höfum meira að segja heyrt
getið um einstök tilfelli frá Úral,
eins og gamla steinsmiðinn,
hann Ivan Ivanov, sem varð 158
ára og vann allt fram á síðustu
stundu.
En nú ætlum við að bregða
okkur í afmæli til eins af þessum
langlífu Rússum, hins aldna
hellusmiðs Vladimirs Putjanin í
Nish Kryukova, en það er
einmitt þorp í Ural. Hann
verður 125 ára í dag. Ykkur
finnst kannski ekki svo mikið til
um það, ef litið er á það sem
Ivan Ivanov náði að afreka,
áður en hann hvarf undir græna
torfu. Hins vegar sannar það, að
við ætlum okkur ekki að segja
neina tröllasögu, en kjósum að
halda okkur við staðreyndir,
sem samt ættu að geta orðið
lesendum vorum til fróðleiks og
skemmtunar.
Útbreiddasta dagblaðið í
Moskvu sendi blaðamann alla
leiðina til Nish Kryukova til að
fá viðtal við þann gamla. Það
var ekki heiglum hent að komast
þangað, þvi vegirnir voru
þröngir og ógreiðfærir, og Sergéj
Kojevskij varð oftar en einu
sinni fyrir því að standa blýfast-
ur í leðju og drullu. En hann var
skyldurækinn blaðamaður og
gafst ekki upp fyrr en takmark-
inu var náð.
Hann reytti grýlukertin úr
hári sínu og skeggi, bankaði á
hina þykku eikarhurð á
kofanum hans Vladimirs og
gekk inn. Við ofninn stóð gömul
kona með teketil.
— Sdóbrym vétjerom, gras-
dánka, sagði Sergéj við þá
gömlu. — hvar finn ég félaga
Vladimir?
Gamla konan áleit að hann
væri einhvers staðar úti að fást
við hellurnar sínar, en myndi
brátt koma heim. Síðan bauð
hún hinum langþreytta
blaðamanni upp á te.
Sergéj settist á bekk við
ofninn. í kofanum voru tvö
herbeigi, aðskilin með þunnum
leirvegg. Handan hans barst
ærandi hávaði, og blaðamaður-
inn braut heilann um, hvað gæti
valdið honum.
— Þetta hljóta að vera
hænsnin, tautaði gamla,
Fimm mínútur með Z
WILLY BREINHOLST
Hann Vladimir gamli
frá Nish Kryokova
hrukkótta amman án þess að líta
áSergéj.
Andartaki síðar opnuðust
dyrnar, og gamall maður gekk
inn.
Honum fylgdi mikil ólykt af
skarni og óhreinindum, í gráu,
úfnu skegginu héngu grýlukerti
og þykkar brúnirnar huldu
næstum íltil, þrútin augun.
Hann henti frá sér verkfæra-
poka við dyrnar, tók ofan rytju-
lega skinnhúfuna í virðingar-
skyni við gestinn og heilsaði
honum með þessum orðum:
— Heill og sæll, félagi!
— Ert þú hinn gamli hellu-
smiður Vladimir Putjanin,
spurði Sergéj.
Jú, sá var reyndar maðurinn.
— Þá vil ég leyfa mér að færa
yður innilegustu hamingjuóskir
og afmæliskveðjur frá öllum
félögunum í Moskvu. Því þú ert
125 ára í dag, er það ekki.
Vladimir gamli kinkaði kolli.
En nú ætlaði allt um koll að
keyra handan við vegginn, svo
svar hans drukknaði í
hávaðanum.
— Segðu mér nú félagi, hvers
vegna heldurðu að þú hafir náð
svona háum aldri, spurði Sergéj
og dró fram skrifblokkina sína.
Vladimir gamli þurrkaði
sultardropana úr nefinu með
handarbakinu og hugsaði sig um
vel og lengi.
— Ja, það er sennilega af því
að ég hef lifað svo lengi, sagði
hann svo.
Sergéj var langt frá þvi að
vera ánægður með joetta svar.
Svarið, sem hann var að leita
eftir yrði að vera þannig, að það
virkaði örvandi á lesendurna og
fengi þá til að gera allt til að
reyna að ná sama háa aldrinum.
— Drekkurðu vodka, félagi,
spurði hann.
Vladimir gamli virti hann
lengi fyrir sér. Það leit ekki út
fyrir að hann væri með neina
flösku inn á sér, svo að hann
yrði að gæta tungu sinnar. Það
var aldrei að vita hvað svona
borgarbúi ætlaðist fyrir.
— Þú drekkur sem sagt ekki
vodka, flýtti Sergéj sér að bæta
við.
Vladimir gamli hristi höfuðið.
— Gott, sagði Sergéj. — Þá
get ég skrifað að þú álítir að þú
hafir náð svo háum aldri vegna
þess að þú hafir aldrei bragðað
dropa af vodka. Það er hvort
sem er drukkið alltof mikið af
vodka í þessu landi, en frétti fólk
að það lifi lengur ef það bara
hætti að drekka vodka...
Sergéj komst aldrei lengra, því
að nú byrjaði hávaðinn handan
við vegginn enn einu sinni. Og í
þetta skipti mátti vel greina
mannsrödd, sem beljaði grófa
drykkjuvísu.
— Hvað gengur eiginlega á
þarna hinum megin, spurði
Sergéj strengilega.
Vladimir gamli leit niður í
gólfið.
— Svo sem ekki neitt, tautaði
hann. — Þetta er bara hann
pabbi gamli. Hann verður alltaf
svo hræðilega hávaðasamur,
þegar hann drekkur vodka.