Vikan - 29.03.1979, Blaðsíða 47

Ómeðvitað fór hann að hlæja að þess-
ari ásökun. „Hvemig gat ég það eins og
ástandið var? Hana hryllti við tilhugsun-
ina um hjónaband.
„Vegna þess að hún hélt að þér
bæðuð hana að giftast yður vegna vor-
kunnsemi. Auðvitað hryllti hana við."
„Lafði Luttrel, er yður alvara?
Haldið þér að . . . "
„Halda! Ég veit," sagði lafðin. „Það
var allt I lagi með hik yðar, það er ég viss
um. En hvernig gat stúlka eins og Pen
skilið hverl þér voruð að fara. Henni var
sama um drengskap yðar og — ég er viss
uni það — henni hefur fundist vorkunn-
semi yðar óþægileg. Útkoman er sú að
hún hefur farið aftur til frænku sinnar
og verður nú neydd til þess að giftast
frænda sinum!"
„Nei, svo verður ekki,” sagði sir
Richard og leit á klukkuna á arinhill-
unni. „Mér þykir leitt að þurfa að yfir-
gefa yður frú, en égætla að ná áætlunar-
vagninum við Chippenham. Ég verð að
fara.”
„Stórkostlegt.” sagði hún hlæjandi.
„Eyðið ekki timanum I mig! En þegar
þér hafið náð vagninum hvað ætlið þér
þá aðgera við Pen?”
„Kvænast henni, frú. Hvaðannað?”
„Hamingjan sanna, ég vona að þér
farið ekki á eftir syni minum til Gretna
Green. Ég held að yður væri best að
koma með Pen til Crome Hall.”
„Þakka yður. það mun ég gera,” sagði
'hann með brosi sem henni fannst vera
ómótstæðilegt. „Ég er yður skuldbund-
inn, frú.”
Hann bar hönd hennar upp að vörum
sér, kyssti hana og fór út úr herberginu
kallandi á Cedric.
Cedric, sem hafði verið að fá sér
morgunverð I matsalnum, lallaði inn I
forstofuna. „Fjandinn hafi þig, Ricky.
þú ert eins órólegur og þessi óþolandi
vinur þinn. Hvaðer nú?”
„Ceddie, varst þú með þína eigin
hesta I gær?”
„Kæri vinur, auðvitað. En hvað hefur
það að segja?”
„Ég þarfþá,”sagðisir Richard.
„F.n Ricky, ég verð að komast til Bath
til þess að ná meninu áður en upp kemst
aðþaðerfalsað!”
„Taktu kerru gestgjafans. Ég verð að
fá fljóta fáka undir eins.”
„Kerru gestgjafans.” sagði Cedric og
riðaði. „Ricky, þú hlýtur að vera brjál-
aður.”
„Ég er alls ekkert brjálaður. Ég er að
fara á eftir Londonvagninum til þess að
ná stelpunni. Vertu nú góður félagi og
segðu þeim að gera hestana klára undir
eins!”
„Nú, allt i lagi,” sagði Cedric. „Ef því
er þannig varið. En nú geri ég mig ekki
ánægðan með neitt nenia riddaraliðs-
sveit. mundu það.”
„Þú skalt fá hvað sem þú vilt." lofaði
sir Richard og var þegar kominn hálfa
leið uppstigann.
„Brjálaður, alveg brjálaður.” sagði
Cedric i örvæntingu og kallaði á hesta-
svein.
Tiu minútum síðar voru jarparnir
komnir fyrir vagninn. Sir Richard var
kominn út I bakgarðinn og setti nú á sig
hanskana. „Frábært.” sagði hann. „Ég
var einmitt að vona að þú værir á þeim
jörpu.”
„Ef þú heltir þá . . . ”
„Ceddie, ætlar þú — er það mögulegt
að þú ætlir að segja mér hvernig eigi að
aka?” spurði sir Richard.
Cedric sem var enn klæddur litríkum
morgunslopp sínum hallaði sér upp að
dyrastafnum og glotti. „Þú sprengir þá,
það veit ég. Ég þekki þig.”
„Ef ég helti þá, þá skal ég gefa þér
niína gráu," sagði sir Richard og tók I
taumana.
„Láta þína gráu!” hrópaði Cedric.
„Nei, það myndir þú aldrei gera, Ricky.”
„Taktu það rólega. Ég kem ekki til
með að þurfa þess.”
Cedric hló háðslega og horfði á hann
klifra upp í ökusætið. Hávaði á bak við
hann fékk hann til þess að lita við. Hann
sá frú Hopkins koma inn um framdyrn-
ar og I fylgd með henni var þrekinn
maður i ullarfrakka og með barðastóran
hatt. Frú Hopkins var i miklu uppnámi,
lét sig tafarlaust falla í stól, sagði rugl-
uðum eiginmanni sínum að i þvilíku
hefði hún aldrei lent og hún myndi ekki
jafna sig á hjartslættinum næsta árið.
„Tekinn af lögreglumanni, Tom!” dæsti
hún. „Og hann var svo sakleysislegur.”
„Hver?” spurði maður hennar.
„Þessi vesalings ungi herramaður sem
er frændi sir Richards. Fyrir augum
minum, Tom, aldrei hefði mig dreymt
slíkt. Og hefði hann ekki sloppið, sem ég
get ekki annað en glaðst yfir, hvað sem
hver kann að segja, fyrir utan hr.
Gudgeon, þvi þægilegri ungan herra hef
ég aldrei hitt og ég er móðir og hef
hjarta, þó sumir séu ekki þannig gerðir,
engin nöfn ogekkert illt meint.”
„Guð minn góður, þar flækist það!”
hrópaði Cedric sem skildi furðulega
fljótt hvað frúin átti við. „Hæ, Ricky.
Biddu!”
Þeir jörpu dönsuðu af óþolinmæði.
„Farðu frá,” skipaði sir Richard.
„Og hér er hr. Gudgeon. Hann vill
hitta sir Richard og þó sérstaklega hr.
Brandon. Þess vegna neyddist ég til þess
að taka hann með i kerrunni þó mér sé
meinilla við slíka menn I mínu húsi eins
og þú veist. Tom.”
„Ricky!” hrópaði Cedric og hljóp út I
garðinn. „Biddu, maður! Blóðhundurinn
minn er hérna og það er heil fúlga sem
þarf að borga.”
„Komdu honum i burtu, Cedric,
komdu honum I burtu,” kallaði sir
Richard yfir öxl sér og ók út úr garðin-
um og inn á götuna.
„Ricky. vitleysingurinn þinn, bíddu
aðeins!” orgaði Cedric.
En vagninn var kominn úr augsýn.
Hestasveinninn spurði hvort hann ælti
að hlaupa á eftir honum.
„Hlaupa á eftir jörpunum minum?”
sagði Cedric hæðnislega. „Það þarf
vængi en ekki fætur til þess að ná þeim.
bjáninn þinn."
Hann sneri við inn i húsið og hitti i
dyrunum lafði Luttrell sem hafði komið
út til þess aðsjá af hverju köllin stöfuðu.
„Hvað er að, hr. Brandon?” spurði
hún. „Þér virðist hafa komist úr jafn-
vægi.”
„Hvað er að, frú? Nú, þarna er
Richard farinn á eftir Lundúnavagnin-
um og stúlkan hans hefur verið tekin af
lögreglumanni i Bristol!”
„Hamingjan sanna, þetta er hræði-
Iegt!” hrópaði hún. „Það verður að ná
sir Richard strax. Það verður að bjarga
barninu!”
„Eftir öllu að dæma virðist hún hafa
bjargað sér sjálf,” sagði Cedric. „En
hvar hún er núna veit guð einn. Þó er ég
ánægður með að löggan skuli hafa
komið. Ég var orðinn fjári þreyttur á að
elta hana.”
„En er ómögulegt að ná sir Richard?”
spurði hún.
„Frú mín góð, hann er kominn hálfa
leið að vagninum til London!” sagði
Cedric.
Það var þóekki alveg rétt hjáhonum.
Sir Richard ók út úr Queen Charlton á
mjög líkum tíma og ungfrú Creed fór
upp I vagninn við Kingswood. Hann
ákvað að fara veginn til Bath heldur en
veginn til Keynsham, þaðan norður í
gegnum Oldland og á Bristolveginn við
Warmelsy. Reynsla hans af almennings-
vögnum sagði honum að þeir kæmust
ekki yfir meira en átta mílur á
klukkustund og hann reiknaði út að ef
vagninn hefði farið frá Bristol klukkan
niu, sem ekki var ólíklegt, þá myndi
hann ekki komast að vegamótum Bath
og Bristol fyrr en eftir hádegi. Hinir
jörpu hestar háttvirts Cedrics Brandon
drógu léttan vagninn svo léttilega að
ætla mætti að þeir yrðu komnir til
Chippenham töluvert fyrir þann tíma.
Það var kostur að vegurinn til Bath var
sir Richard vel kunnugur.
Jarparnir sem virtust hafa svo til
eingöngu verið aldir á höfrum, voru I
góðu ástandi og milurnar flugu hjá. Þeir
voru að vísu ekki auðveldir viðfangs, en
sir Richard, nafnkenndur ökuþór, átti
ekki erfitt með að stýra þeim. Hann var
svo ánægður með hraða þeirra og þol að
hann hugsaði alvarlega um að bjóða
háttvirtum Cedric vel fyrir þá. Hann
neyddist til þess að halda þcini á hægri
ferð þegar hann fór I gegnum fjölfamar
göturnar i Bath, en um leið og hann var
kominn út úr borginni gat hann gefið
þeim lausan tauminn alla leiðina til
Corsham. Loks komst hann til
Chippenham, þar sem hann frétti að
vagninn frá Bristol kæmi ekki fyrr en
eftir meira eri klukkutima. Sir Richard
fór á bestu krána bað um að hcstunum
væri sinnt og pantaði síðan morgunverð.
Þegar hann var búinn að gæða sér á
skinku og eggjum og drekka tvo bolla af
kaffi lét hann spenna hestana aftur fyrir.
Utanmál: HxBxDx: 85x60x55 sm,
Þvottavélar
Gerð SL 128
Þessi nýja vél er með 18 valstill-
ingum og uppfyllir allar
hugsanlegar þvottaþarfir.
Tveir þeytivinduhraðar eru á
vélinni, 800 og 400 sn.pr.min.
3 kw, 220/300 volt.
Hægt er að velja um lítiö eða^
mikið vatn við þvottinn i
sparnaðará orku.
Sápuhólf er
fjórskipt.
ZANUSSI
Stærsti heimilis-
|ækjaframleifiandi
Evrópu.
vl
í Austurveri, Háaleitisbraut 68,
sími 84445 og 86035.
. *♦ viðurkennd varahluta- og .
♦ viðgerðarþjónusta /
13. tbl. Vikan 47