Vikan - 11.10.1979, Blaðsíða 19

siðar. Blessaður maðurinn hafði ekki
gieymt mér á þessu ferðalagi sínu þvi að
hann kom aftur með gjöf til mín, fallega
nælu alsetta gimsteinum.
„Þetta er í stíl við augun þin, vina
mín. Eg vona að þú sért ánægð með
hana,” sagði hann.
„Hvort ég er frændi,” sagði ég og
faðmaði hann ákaft að mér þó að það
væri öllu fremur hugulsemi hans en
skartgripurinn sem gladdi mig.
Hann sagði okkur öllum óvæntar
fréttir við kvöldverðarborðið. Viðsátum
þar öll og samræðurnar höfðu verið líf-
legar, hann hafði verið að segja okkur
frá ævintýrum sínum i stórborginni.
Þá sagði hann skyndilega: „Það verða
gerðar nokkrar breytingar nú á næst-
unni á högum okkar. Á meðan ég var i
London lauk ég nokkrum erindum sem
ég hef nú þegar sagt frú Buller-Hunter
og hr. Mowbray frá og þið viljið sjálfsagt
vita um lika. Dóttir góðvinar míns hefur
hugsað sér að fara til Spánar í heimsókn
til foreldra mannsins sem hún ætlar að
giftast en hún gat ekki fengið neinn af
ættingjum sinum til að koma með sér.
Þetta voru mikil vandræði því að auðvit-
að getur stúlkan ekki farið ein. Þegar ég
kom að henni hágrátandi datt mér
snjallræði í hug og lofaði henni að ég
myndi tala við frú Buller-Hunter og at-
huga hvort hún gæti fengist til að verða
leiðsögukona hennar. Það gerði ég um
leið og ég kom aftur heim. Jafngóð-
hjörtuð og hún er lofaði hún strax að
gera þetta.” Hann brosti bliðlega til
hennar. Eftir að við höfðum öll sagt ein-
hver saknaðarorðsneri hann sér að mér.
„Eg vona að ég fái frú Buller-Hunter
aftur í heimsókn þegar sá timi rennur
upp að kynna á þig við hirðina. Della."
sagði hann.
Frændi minn brosti vingjarnlega yfir
borðið til min. „Við skulum láta okkur
hlakka til f>ess vina mín, er það ekki? Og
svo verð ég líka að biðja þig um að fyrir-
gefa mér að ég skyldi stela vinkonu þinni
svona frá þér því að hún mun verða að
fara meðfyrstu lest í fyrramálið!”
Þó að frændi minn hafi gefið i skyn að
hann ætlaði að sjá um einhverjar breyt-
ingar á högum frú Buller-Hunter í þessu
ferðalagi sínu hafði mér ekki komið til
hugar að hún myndi fara svofljótt.
„Svo fljótt?” spurði ég. Ég hafði nú
vanist veru hennar á staðnum og kveið
fyrir að skilja við hana.
„Ég er því miður hræddur um það.
Unga stúlkan sem ég talaði um ætlar til
Spánar seinna í þessari viku. Það er ein-
staklega fallega gert af frú Buller-Hunter
að vilja bregðast svo fljótt við.”
„En ég er bara ánægð að geta orðið að
einhverju liði, Cunningham lávarður.
Þetta getur lika orðið skemmtilegt því að
það eru þó nokkur ár siðan ég var síðast
í Malaga, þá skemmti ég mér dásamlega
og eignaðist marga vini.”
Frændi minn sneri sér siðan að
Vaughan. „Hr. Mowbray mun einnig
yfirgefa okkur fljótlega. Ég er viss um að
hann veit að við erum honum þakklát
fyrir hve vel hann hefur lagfært mál-
verkin okkar. Það er einmitt honum að
þakka og því hve slyngur listamaður
hann er að hægt hefur verið að gera við
þau og það skiptir mig ákaflega miklu
máli.”
Augu Vaughans lýstu af ánægju.
„Það var mikill heiður að fá að vinna að
því og hefur verið mér ákaflega
skemmtilegt verkefni.”
Frændi leit ástúðlega á mig. „Sérstak-
lega er ég þér þó þakklátur vegna mynd
arinnar af frænku minni. Hún er ein-
staklega vel gerð og þegar sá dagur
hlýtur að renna upp að hún fljúgi héðan
frá mér rnun þessi mynd verða mér til
mikiltar huggunar.”
Elsku frændi minn! Mig langaði til að
fara til hans og segja honum að ég
myndi aldrei yfirgefa hann en ég vissi að
þannig loforð var ekki hægt að gefa þvi
við þekkjum ekki framtíð okkar. En
hann myndi ætíð eiga alveg sérstakan
stað i hjarta minu.
Hann hélt áfram: „Ég ræddi um það
við Clive hvernig við gætum best launað
honum þessa góðu þjónustu. Ég held að
allir viti að listamenn geta lært margt af
snillingunum i Frakklandi og á ltalíu
svo að við ákváðum að koma þvi þannig
fyrir að hann gæti gert einmitt það. Ég
er svo heppinn að eiga góða vini, bæði í
París og Florence, og mun láta honum í
té meðmælabréf svo að hann geti lært i
þessum borgum. Eg er mjög feginn að
hann skuli vera ánægður með þessar
ráðstafanir minar.”
Andlit Vaughans lýsti á þann hátt
sem ég hafði eitt sinn vonað að það
myndi gera mín vegna fyrir löngu síðan
heima í Cornwall. En hve ég hafði verið
kjánalega barnaleg! Ég var mjög glöð
vegna þess að frændi minn gat gert svo
mikið fyrir hann og óskaði honum nú
alls góðs.
„Eins og ég hef áður sagt er ég bæði
undrandi og ánægður vegna þessarar
óvæntu gjafmildi og ég mun nýta tima
minn eins vel og mér er unnt. Ég mun
gera allt sem i mínu valdi stendur til að
sýna að ég sé verður þess trausts sem
hæfileikum minum hefur verið sýnt,”
sagði hann.
Gestir okkar mundu nú bráðum
hverfa héðan. Ég ákvað að biða þar til
þeir væru farnir með að segja frænda
mínum frá leyniganginum. Ég var viss
um að saman gætum við komist að þvi
hver gengi um húsið á næturnar í
nunnugervi og þá myndi allur ótti minn
hverfa.
Þetta tækifæri til að tala við frænda
minn, sem ég hafði beðið svo spennt
eftir, kom eftir hádegisverð, daginn sem
við vorum aðeins þrjú við borðið. Clive
hafði farið fyrr um morguninn til að fara
í veislu í Skotlandi. Simon lalaði um að
kaupa inn i Canterbury eftir hádegið og
hvarf siðan.
Frændi minn leit hugsi á mig. „Nú
erum við aðeins tvö eftir, Della, hvað
langar þig til að gera?”
Ég hafði ákafan hjartslátt þegar ég
svaraði: „Viltu gera það fyrir mig,
frændi minn, að koma með mér i leyni-
göngin svo að við getum komist að því
hvert þau liggja? Og hvað er á bak við
læstu dyrnar?”
Hann varð allt i einu mjög þreytu
legur. „Leynigang? Læstar dyr? Svo að
þú þjáist enn af þessum hugarórum?”
„Þér er óhætt að trúa mér, frændi
minn, það sem ég er að segja er satt og
raunverulegt. Það eru leynidyr í viðnum
á veggnum sem liggur að kirkjunni. Ég
hef opnað þær og gengið sjálf niður.
Þetta er ekkert hugarfóstur. Leyfðu mér
aðsýna þér þetta."
Hann gekk að glugganum og stóð jrar
mjög beinn i baki og hann horfði út yfir
garðana og gosbrunnana.
„Elsku frændi, ekki verða reiður,” bað
ég og flýtti mér að hlið hans og setti
handlegginn utan um handlegg hans.
Hann svaraði ekki en skoðaði útsýnið
fyrir framan sig. Loksins svaraði hann
svo lágt aðég heyrði varla til hans.
„Þetta er svo glæsilegt og það er mitt,
allt mitt.”
Páfuglar gengu um flatirnar veifandi
stélunum. „Þeir eru jafnstoltir af að
eiga heima hér og þú frændi.” striddi ég
honum.
Hann leit næstum ofstækisfullur á
mig. „Égefast um það. Della. En komdu
nú, þig langar til að rannsaka neðanjarð-
< argöng, og ég skal fylgja þér.”
„Veistu um leynigöngin? Þegar ég
Electrolux
ryksugur
D 720 er ein gerðin af bessum
frábæru ryksugum frá Electrolux
irumarkaðurinn hf.
múla 1a, sími 86117
41. tbl. ViKan 19