Vikan - 11.10.1979, Blaðsíða 47

Berry hafði fengið að mæla klukku
tima seinna en vanalega á vaktina vcgna
|x;ss að hann hafði vakað meirihluta
nætur.
..Það var þá mikið." muldraði Joyce
meðan hann át morgunverð sinn syfju-
lega og leit á blaðið. Hann hafði ekki
sagt mikið þegar hann kom heini um
nóttina en núna sagði hann henni að
hún mætti aldrei hleypa neinum inn sem
hún þekkti ekki eða ætti ekki von á.
Hann virtist æstur þegar hann sagði
þetta. Það var möguleiki á að Sandra
King hefði leitt morðingja sinn út i sam-
farir. En þó hún hefði gert það og siðan
skipt um skoðun mildaði það ekki glæp
hans. Ef hún hefði ekki gert það þá gæti
hver einasta kona orðið fórnarlamb
hans.
..Það er mikið um ntálið i blaðinu."
sagði Joyce þegar eiginmaður hennar las
forsiðuna sem á var ný mynd af Söndru.
Lögð var áhersla á þá áskorun að hver
sem hefði séð hana skipta um hjól á bil
sinum fyrir sunnan Risely gæfi sig fram.
„Lögreglan hefur sérstakan áhuga á að
hafa samband við ökumann hvits Ford
Escort bils. sem talið er að hafi verið þar
á staðnum." las Berry. Blöðin höfðu svo
sannarlega verið samstarfsfús, þessari
forsíðu hlaut að hafa verið breytt rétt
áður en hún fór i prentun. Berry rak nú
augun i aðra grein neöar á blaðsiðunni.
„Lögreglan. sem rannsakar innbrotið i
barnafatnaverslun i Fotherhurst i Kent.
hefur tilkynnt að innbrotsþjófurinn
hafi skilið eftir fótspor i bakgarðinum
þaðan sem hann fór inn. Frú Winifred
McBride, 67 ára gömul ekkja sem býr
fyrir ofan búðina. vaknaði við það á
sunnudagsnótt að maður var i herbergi
hennar. Hann flýði og komst út um rúð-
una i verslunardyrunum. Frú McBride
var nýkomin heim úr helgarfrii sem hún
eyddi á hóteli i Risely i Warwichshire.
Svo mætti halda að þjófurinn hefði vitað
um fjarvistir hennar og því búist við að
koma aðauðu húsi."
Berry las greinina tvisvar. Morðingi
Söndru King hafði enga ástæðu til þess
að fara til Kent. Ef hann var bókasölu-
maðurinn þá var hann að selja bækur I
Wattleton á mánudagsmorgun. Sú stað-
reynd að Risely kom fyrir i báðum mál-
ununi var tilviljun. En sá sem sett hafði
blaðsíðuna hafði einnig tekið eftir þess-
ari tilviljun og fundist það þess virði að
benda á það. annars hefði neðri greinin
verið prentuð inni i blaðinu eða alls ekki
veriðprentuð.
Slíkar tilviljanir átti að rannsaka.
Hann ætlaði aðsýna Bailey blaðið.
A miðvikudagsmorgun klukkan níu
stakk frú Burke lykli sinum I skrána á
númer ellefu, opnaði dyrnar og næstum
þvi um leið æpti hún. þó ekki hátt.
Frú Wilson lá á gólfinu innarlega í
forstofunni. Hún var i ullamáttslopp
utan yfir nælonnáttkjólinn og annar
inniskórinn hafði dottið af henni svo
hrukkóttur, hvitur fóturinn kom i Ijós.
„Guð minn góður! Hamingjan
sanna." hrópaði frú Burke og hraðaði sér
til húsmóður sinnar sem virtist látin.
En frú Wilson andaði ennþá og þegar
frú Burke beygði sig yfir hana opnaði
hún augun og stundi. Ekki var þó hægt
að greina að hún segði neitt skiljanlegt.
Andlit hennar var skakkt og munnurinn
hékk út i aðra hliðina, hún virtist ekki
geta hreyft sig.
Frú Burke steig yfir hana og fór inn i
litlu setustofuna þangað seni Kate hafði
fært símann, öllum til óþæginda að áliti
frú Burkes. Hún sá að tólið hékk niður
og reiðilegt suð kom úr þvi. Frú Burke
var ómögulegt að fá nokkurn són.
„Hamingjan sanna," hélt hún áfram
að luldra. hún lét tólið á sinn stað og
náði i púða til að sctja undir höfuð frú
Wilson. Nú þegar ekkert heyrðist lengur
i símanum barst annað hljóð að eyrun
hennar. Útvarpstæki Kates lá á gólfinu
og þaðan barst rödd þularins. Eins og
ósjálfrátt tók frú Burke það upp . slökkti
á því og lét það á lílið borð. Hvað hafði
eiginlega komið Kate til að skilja það
eftir i gangi? Bakki með tebolla og undir-
skál. litlum brúnum tekatli og mjólkur
könnu var einnig á borðinu. en frú
Burke tók varla eftir þessari óvanalegu
sjón þegar hún flýtti sér aftur inn I for-
stofuna. Þegar hún var búin að hagræða
frú Wilson betur. draga náttkjólinn og
sloppinn yfir fætur hennar og setja inni-
skóinn á sinn stað ákvað frú Burkc að
reyna simann aftur. Ef hann væri ekki
kominn i lag ætlaði hún að fá að hringja
í næsta húsi.
En nú var kontinn sónn og hún
hringdi á sjúkrabíl.
Frú Burke fór beint upp og náði i
teppi til þess að breiða yfir gömlu kon-
una. Hún opnaði augun og stundi.
„Hafðu engar áhyggjur. sjúkrabillinn
kemur bráðum. Við munum koma þér á
fætur fyrr en þú veist af.” fullvissaði frú
Burke hana þó hún væri ekki allskostar
viss. Hvers vegna hafði gamla konan
farið niður svona snemma? í þau fáu
skipti sem hún lagði það á sig. beið hún
þar til frú Burke var kontin svo hún
gæti hjálpað henni niður stigana eða
þangað til Kate kom heim i matartiman-
um. Stundum langaði hana til þess að
vappa svolilið um meðan Kate var ekki
heima og leita að einhverju sem hún
gæti kvartað um seinna. Frú Burke vissi
allt um þetta, hún hafði oft heyrt frú
Wilson rekja raunir sínar.
Nú varð að segja Kate að móðir
hennar hefði lent í slysi. Frú Burke tók
upp símtólið til þess að hringja i lækna-
miðstöðina. Hún gat gert það eins og
hvað annað meðan hún beið eftir sjúkra-
bilnum, hún hefði kannski átt að hringja
i dr. Wetherbee fyrstan af öllum og biðja
hann um að koma.
Það var ekki svarað strax í simann og
þegar það gerðisl heyrðist í ókunnri
kvenmannsrödd.
„Kate? Þetta ert ekki þú. er það?"
spurði frú Burke. „Móðir þín hefur
orðið fyrirslysi."
Framhald í næsta b
Morgcm
Kane
Louis Masterson
RIO GRANDE
Það var eins gott að devja með skammbyssu
í hendinni eins og að drekka sig í hel...
Ný vasabrotsbók frá Prenthúsinu á
næsta blaðsölustað
41. tbl Vikan 47