Vikan - 18.10.1979, Blaðsíða 10

Uppfinninga
maður
#
i
þetta á fiskum. Eftir á sjá allir, eða að
minnsta kosti þeir sem vit hafa á, að
þetta er í sjálfu sér ósköp einfalt og á færi
hvers sem er sem á annað borð býr yfir
nægri tækniþekkingu. En þá er það bara
spurningin, hvers vegna var þetta ekki
gert fyrr? Þörfin var svo sannarlega fyrir
hendi. En fiskflokkunarvélin er aðeins
upphafið á öðru meira, en það eru
tilraunir sent ég er með í gangi núna og
markmiðið að tölvuvæða frystihús að svo
miklu leyti sem unnt er. Þetta er vigtar-
kerfi, tölvustýrt . . . (langar útskýringar . .
sleppt), en mikið fyrirtæki, upp á tugi
milljóna. Það er fiskflokkunarvélin sem á
að standa straum af kostnaðinum og ég
gæti best trúað að henni takist það. Við
erunt að bjóða góða vöru þar sem tölvu-
væðing frystihúsanna er, við ntiðum
framleiðslu okkar við raunverulegar þarfir
húsanna/kaupendanna, andstætt við
marga erlenda framleiðendur sem bjóða
fyrirfram ákveðið kerfi sem kaupandinn
verður síðan að laga sig eftir. Það er
ekkert launungarmál að við erum í harðri
samkeppni við IBM urn viðskiptavini
hérlendis og það segir e.t.v. einhverja
sögu.”
Það er dýrt að vera uppfinningamaður,
hráefni kostar sitt og vafalaust hefur
margur góður heili farið í vaskinn vegna
peningaleysis. Hráefni til tölvugerðar alls
konar er mjög dýrt og það er fyrst núna,
eftir að flokkunarvélin títtnefnda kom til
sögunnar, að Halldór er farinn að geta
prófað sig áfram að vild — og þá er aldrei
að vita hvað gerist.
Að grípa gæsina
„Ég hef notað allan ágóða af vélunum
til hráefniskaupa og þó það sé dýrt þá
10 Vikan 42. tbl.