Vikan - 18.10.1979, Blaðsíða 42

„Hver er þeua með leyfi?” spurði
Meadows hjúkrunarkona.
Frú Burke vissi ad þaðsem hún hafði
sagt var ekki skynsamlegt. Hún róaði
sig.
„Þetta er frú Burke. húshjálp frú
Wilson. Ég vil fá að tala við Kate —
ungfrú Wilson. Móðir hennar hefur
veikst," sagði hún.
„Ungfrú Wilson hefur ekki komið í
dag," sagði Meadows hjúkrunarkona.
„Við héldum að hún væri veik. Ég
reyndi að hringja í hana. Það svaraði
enginn.”
„Ekkert skil ég i þvi. Nerna hún hafi
farið að ná i hjálp. Eðu að billinn hennar
hafi bilað. Hvað um það, móðir hennar
er mjög veik — hún liggur á gólfinu. Ég
er búin að hringja í sjúkrabíl." sagði frú
Burke.
„Ég segi læknunum frá þessu," sagði
Meadows hjúkrunarkona. „Ég býst við
að annar þeirra vilji koma."
„Það er dr. Wetherbee sem hefur
stundað frú Wilson," sagði frú Burke
ákveðin.
„Ég skal láta hann vita,” lofaði Sybil
Meadows og lagði á. Hún hringdi aftur
nokkrum mínútum síðar til þess að segja
að dr. Wetherbee væri á leiðinni og að
hún skyldi segja bílstjórum sjúkrabílsins
frá því ef þeir kæntu á undan.
Þeir voru á undan. l>eir voru vissir um
að frú Wilson hefði fengið slag. Þeir
lögðu hana á börur. fóru rneð hana vel
dúðaða út i bifreiðina og vildu helst
leggja strax af stað með hana.
„Kannski læknirinn vilji hafa hana
hérna." hélt frú Burke áfram, hún var
viss um að frú Wilson myndi deyja og
vissi að hún hafði alltaf viljað dcyja í
rúminu sinu. „En hvar gctur Kate
verið?"
Það sama sagði dr. Wetherbee þegar
hann kom. Hann var sammála sjúk
dómsgreiningu sjúkraliðanna og gaf
þeim leyfi til þess að halda af stað. Frú
Wilson hafði þá rnisst meðvitund og
andardráttur hennar var orðinn
hryglukenndur.
„Hvar getur Kate eiginlega verið?"
spurði læknirinn aftur þegar sjúkrabill-
inn var farinn. Hún hafði aldrei orðiðof
sein í vinnuna áður.
„Ég veit það ekki. Kannski hún hafi
lent i slysi á ieiðinni." sagði frú Burke
því nú fannst henni öll slys koma til
greina. „Hún skildi útvarpið eftir i
gangi.” bætti hún við.
„Hvaðátlu við?"
Frú Burke útskýrði allt saman en dr.
Wetherbee hlustaði varla. Hann gekk
inn og opnaði dyrnar inn í eldhúsið.
„Hvert þó i . . . hvað hefur ciginlega
gengið á hérna?" hrópaði hann. „Kate
er ekki vön að fara frá eldhúsinu i þessu
ástandi?”
Frú Burke elti hann inn í herbergiö.
„Hamingjan sanna,” sagði hún enn
einu sinni. „Þetta gerir hún aldrei. Kate
þvær alltaf upp eftir sig. Ég fer alltaf
niður að ná I bakkann fyrir móður henn-
ar þá daga sem ég kem."
42 Vikan 42. tbl.