Vikan - 18.10.1979, Blaðsíða 21

r
komist hingað. Hvers vegna setjið þið
ekki^ra tækin ykkar i skottiðá bilnunt
ntinuni og ég ek ykkur i orkuverið."
„Hvað þá! Er 3íilinn minn skemm-
andi fyrir umhverfið?" spurði Adams.
Hann brosti. Gleðisnautt.
..Nei, alls ekki," flýtti Gibson sér að
segja. „Það er bara það að öryggiseftirlit
okkar er mjög strangl — ég er viss um
að þér virðið það, Kimberly — og þaðer
búið að margrannsaka bilinn minn. Það
sparar bara tíma ef þeir þurfa ekki að
rannsaka bílinn ykkar."
„Allt í lagi, maður. þá það. Ég er með
slatta af hassi i tækjakassanum og vil
ekki að verðirnir komist i það. Og hann
Hector hérna ferðast aldrei nema með
oliusósuboxið sitt fullt af pillurn. Ég hef
verið að reyna að segja honum —
„Uh. Richard —." Það var viðvörun
artónn i rödd Kintberly.
„Það væri best að við ræddunt fyrst
svolitið santan." sagöi Bill Gibson. „Þið
segið mér af hverju þið viljið taka mynd-
ir Ég segi ykkur frá hlutum sem þið
ntegið taka myndir af og sent þið vitið
jafnvel ekki um og lika frá þvi sent þið
ntegið ekki taka myndir af. Er það i
lagi?"
„Hljómar ágætlega i minum eyrum."
sagði Kimberly. „Þú fræðir okkur og svo
sjáum við hvað við getum notað."
„Gott." sagði Gibson og opnaði dyrn
ar á bilnum sinum. „Uh, Adams. það er
best að þú sitjir fremst svo að vörðurinn
geti litið á kvikmyndavélina þina og ef
þið. Kimberly og Salas. vilduð sitja aftur
í. . ."
Hann er skarpur. hugsaði Kimberly.
Ekki lét hann sér nægja að nema«^fn
þeirra rétt við fyrstu kynni heldur k-ont
hann henni líka úr jafnvægi rneð þvi að
setja hana i aftursætið.
Við hliðið krafðist einkennisklæddur.
brosandi en greindarlegur vörður þess
ákveðinn að fá aðskoða myndavélina.
„Heyrðu. þú lælur þér ekki detta i
hug að opna þennan kassa." sagði
Adams.
„Þess gerist ekki þörf. herra. Ég þarf
bara að gegnumlýsa hana. tckur enga
stund."
„En það er filma í henni. Hamingjan
sanna!" Adams sneri sér aðGibson.
„Ah. Chuck.” sagði Gibson. „er það
ekki í lagi ef ég tek pcrsónulega ábyrgð á
mvndavélinni? I>cita lölk er fréttalið frá
sjónvarpsstöð og þau fengu leyfi að
ofan."
„Allt i lagi. hr. Gibson. ef þú vildir
bara undirrita þetta skjal. þá læt ég
myndavélina fara inn á þina ábyrgð."
„Þakka þér fyrir. Ah — fyrirgefðu.
Kfmberly? Adams? Salas? Eruð þið ckki
meðeinhvers konar pérsónuskilriki?"
„Auðvitað." sagði Kimberly. „en þú
heldur þó ekki að við höfum kontið hing-
að i þessunt hita með þessar mynda og
hljóðupptökuvélar nenta við —?"
„Væri þér santa þótt þú sýndir ntcr
persónuskilrikin?"
Bros Kimberly dofnaði. Manninum
var alvara. „Ha — jú. auðvitað. Hérna
er —." Hún gramsaði í handtösku sinni.
„Ah. hérna er hann. fréttamannapass-
inn."
„Gott." Gibson brosti og rétti hcnni
hann aftur.
Hann sneri sér að Adants og Salas og
þeir litu báðir spyrjandi á Kimberly.
„Svona nú."sagði hún.
Þá drógu þeir hlýðnir upp skilriki sin.
„Þakka ykkur fyrir." sagði Gibson
þegar hann var búinn að sjá skilríkin.
Hann veifaði verðinum og ók hægt að
bilastæðinu við stjórnbygginguna. „Ég
biðst afsökunar á varúðinni." bætti
hann við. „en ég held ekki að þið
ntynduð vilja hafa annan hátt á. Við
erum yfirnáttúrlega varkárir. unt örygg-
ið. verkhönnunina. allt. Við verðum að
vera það. Ég er búinn að undirrita mig
sem ábyrgan fyrir myndavélinni og ég
vil vera hárviss um hverja ég er að fást
við."
„Þclta er góð athugascntd. hr. Gih
son, og ég vildi gjarnan nota hana i þætt
inunt okkar."
„Þú getur kallað ntig Bill — þaðgerir
allt léttara."
„Og þú getur kallað ntig Richard. ef
þú lofaraðstytta þaðckki í Dick."
„Ég lol'a því.” Gibson glotti. Það var
augljósl að engin skot gátu komið
þessum ntanni úr jafnvægi og Adants
fannst það þreytandi. Það var ekkert
sem fór eins illa i hann og að tapa i sjó-
manni vegna þess að andstæðingurinn
vildi ekki taka hendurnar úr vösunum.
„Nú, fyrst þurfum við að fara i
gegnunt öryggishliðið — inn fyrir glcr
hurðina þarna. Vcrðirnir munti athuga
ykkurrétt cinsög gcrt er á flugvöllum."
„Heyrðu. Hector, ég vona að þú hafir
ekki kontið mcð þessar gcrvihand-
sprengjur með þcr aftur."
„Ertu vitlaus. maður? Bara tvo ntóló-
tovkokkteila — vélin l'innur ekki fyrir
glerinu eins og þú vcist."
Gibson hló og lét allt innihald vasa
sinna. smámynt. lykla og flciri málm-
hluti. á plastbakka. Vopnaðir og ein
kennisklæddir menn skoöuðu það litil
lega og bentu Gibson síðan að ganga i
gegnunt málmntælinn. I>egar hann var
kominn þar i gcgn þuklaði annar vörður
niður likama hans.
„Ah. Kimberly. ef þú vildir fara inn
þennan gang. . ." Gibson benti inn ná-
lægan gang þar sem einkennisklæddur
kvcnmaður beið. „Líkamsrannsókn er
skylda."
„Þaðcr i lagi min vcgna. cn ntætti ég
fá i glas fyrst?"
„Hver cr nú farin að skjóta." heyröist i
Adants. „Farðu þarna inn. góða min. og
leyföu henni Bollu þarna að þukla þig.
Hcctor. hvað scgir þú um að við látum
þessa ntenn lönd og leið og leitunt Itvor á
öðrunt. Ég á við að leita vírkilega vel og
grannskoða og —."
„Áfram mcð þig. niaður. |x-ir cru að
biða eftir |x-r."
Labbakútarnir
by Bud Blake
42. tbl. Vikan 21