Vikan - 29.11.1979, Blaðsíða 23

að samaina alla lýðrœðissinnaða jafnaðarmenn
í einn flokk.
að taka i taumana. Á sama tíma viluðu þau ekki fyrir
sér aö skerða laun hinna lægstlaunuðu.
— Afskiptaleysi almennings hefur líka valdið því að
forystumönnum verkalýðshreyfingarinnar hefur liðist
að misnota völd sín í pólitiskum tilgangi. Ég leyfi mér
að fullyrða að ólöglegu verkföllin i febr.-mars á siðasta
ári ásamt útflutningsbanninu hafi beinlinis verið
pólitísk verkföll. Þarna bregðast forystumennirnir svo
til átölulaust þvi hlutverki sinu að þjóna hagsmunum
félagsmanna. Verkfall er vissulega vopn sem ekki má
beita nema allt annað hafi brugðist enda varð hagur
launþega siður en svo blómlegri að þessum verkföllum
loknum.
Mun halda áfram
að taka þær ákvarðanir
sem ég tel réttastar
— Það var ekki áiakalaust fyrir mig að taka
ákvörðun um að ganga í Alþýðuflokkinn. En
auðvitað er nauðsynlegt hverjum og einum að horfast
í augu við staðreyndir og taka ákvörðun i samræmi
við þær. Ég veit að einn fæ ég engu áorkað og Alþýðu-
flokkurinn er sá flokkur sem ég get helst sætt mig við.
Eftir að hafa tekið þessa ákvörðun mun ég auðvitað
ganga heill og óskiptur til liðs við hann og beygja mig
undir meirihluta samþykktir — svo framarlega að þær
striði ekki gegn samvisku minni. Satt að segja virði ég
flokkinn fyrir að hafa haft kjark til að standa upp frá
vonlausu stjórnarsamstarfi þar sem þeir fengu sára-
litlu framgengt af þeim málum sem þeir lofuðu fyrir
kosningar.
Ég fer samt,ekki i neinn flokk til að láta traðka á
mér, ég hef minar föstu skoðanir á vissum málum og
þær breytast ekki neitt við það að ganga i Alþýðu-
flokkinn. Svo verður bara að sýna sig hvort þær fá
hljómgrunn eða ekki. Ég hef hingað til ekki hikað við
að halda minum skoðunum tii streitu og taka þær
ákvarðanir sem ég tel réttastar. Því mun ég halda
áfram.
— Það þarf varla að taka það fram að brýnasta
verkefni hinnar nýju ríkisstjórnar verður baráttan
gegn verðbólgunni og allri þeirri spillingu sem fylgir í
kjölfar hennar. Þar hafa allir flokkar hingað til
brugðist, þær bráðabirgðalausnir sem hafa viðgengist
árum saman á þessum málum eru ekki í þágu
almennings. Fólk vill að stjórnvöid fari loks að taka á
þessu með festu og abyrgðartilfinninau. jafnvel þó það
kosti timabundnar fórnir. Að visu með því skilvrði að
byrðunum verði skipt réttlátlega niður á alla. að
nauðsynlegar aðgerðir komi ekki verst niður a r-.
lægstlaunuðu á meðan þeir sem' meira mega sín bein-
línis græða á þeim. Ég vil engu spá um samsetningu
þessarar nýju stjórnar og ég tel mig heldur ekki þess
umkominn að segja nokkuð til um hug þess flokks
sem ég er nú í framboði fyrir. Persónulega er ég þó
algjörlega mótfallinn þvi að Alþýðuflokkurinn fari i
neina samsteypustjóm nema hann hafi tryggingu fyrir
því að sú hin sama vilji leggja út i heiðarlega baráttu
gegn verðbólgunni.
Konan af rótgrónum
íhaldsættum
— Vissulega hefur lif mitt verið mun stormasamara
vegna þátttöku minnar i félags- og stjórnmálum en
það hefði orðið ef ég hefði haldið að mér höndum.
Samt held ég að ég mundi óhikað leggja út á sömu
braut ef mér gæfist kostur á að lifa lifinu á ný. Mér
finnst að félagsstörf hljóti að vera hverjum og einum
nauðsynlegur þroski þó þeim fylgi oft og tiðum sár
vonbrigði. En á móti kemur sú innilega gleði sem
maður finnur fyrir þegar maður telur sig hafa komið
einhverju nauðsynjamáli í höfn.
Auðvitað hljóta slik störf að bitna nokkuö á
fjölskyldulífi og leiða til mikillar fráveru. Og ég veit að
mínir nánustu voru i fyrstu viðkvæmir fyrir þeim
persónulega óhróðri sem því miður virðist enn fylgja
störfum stjórnmálamannsins. En auðvitað venst slikt
og fjölskylda min hefur styrkt mig með ráðum og
dáð hverjar svo sem persónulegar skoðanir hennar
eru svo á þessum umsvifum minum. Konan min hefur
t.d. engan áhuga á stjórnmálum, satt að segja veit ég
ekki einu sinni hvað hún kýs. En hún er af rótgrónum
íhaldsættum. Með sjálfum mér vona ég þó að ég hafi
orðið til að minnka þau áhrif.
J.Þ.
48. tbl. VIIum l|