Vikan - 06.12.1979, Blaðsíða 9

maður þurfti ekki að hafa miklar áhyggjur
af hlutunum. Ég varð ekkert var við að fólk
væri að spá i að græða á verðbólgunni eins
og maður verður gjarna var við hér heima.
Annars er e.t.v. ekki hægt að bera verð-
bólguna á íslandi saman við verðbólgu í
'andi þar sem 90% af heildarútgjöldum
rík.isins fara til hermála. Herinn er alltaf
númer eitt og þeir virðast ekkert ráða við
verðbólguna. Af samræðum við fólk mátti
ráða að það er ekki ánægt með ástandið en
skamms. Fólk flýtti sér i felur en ég fór upp
i íbúðina mína, sem var gegnt búðinni, og
þar á sjöttu hæð gat ég fylgst með öllu sem
fram fór eins og ég væri í bestu sætum.
ísraelskir hermenn voru ekki lengi á vett-
vang í sérstökum sjónvarpsbíl sem þeir
renndu upp að versluninni. Ég bjóst nú við
að sjá menn kom út úr bílnum en svo fór
þó ekki heldur rann út úr honum heljar-
mikið vélmenni sem stýrt var innan úr
bílnum og það renndi sér inn í verslunina
hægt að leita skjóls aftur. Svona er
miskunnarleysið og harkan.”
Pönkarar í
Líbanon
— Þú komst til Líbanon, hvernig kom
ástandið þar þér fyrir sjónir?
„Það veit nú eiginlega ekki neinn hvað
Bedúfnar á farð. Afgeng sjón á leifiinni frá
Jerúsalem til Kafró.
Gfsladóttir, eiginkona íslerfs, þá sonur þeirra, Gfsli Kristinn, Kristín dóttir
þeirra og loks íslerfur rjílfur.
Ferja á leið mefi bil frá S Þ yfir Súezskurfl. Ismalfa f baksýn.
Btll ísleifs affermdur í Kairó.
á móti kemur að það er lítið við þessu að
gera eins og málum er háttað í dag. Allir
þurfa að fara í herinn, læknirinn,
lögfræðingurinn, apótekarinn — bókstaf-
lega allir þegnarnir verða að vera í hernum
að minnsta kosti 2 mánuði á ári til að halda
sér í þjálfun. Að vísu geta konur valið á
milli þess að fara í herinn eða lögregluna og
ég held að ég geti sagt að þessi stranga
herskylda sé mjög óvinsæl.”
— Nú býr mikið af aröbum á herteknu
svæðunum.
„Já, það býr um milljón araba á
þessum svæðum og ég get ekki sagt ann-
að en maður vorkenni aröbunum að búa
í Jérúsalem. Eftirlitið með þeim er
gífurlegt. Það er fylgst með hverju fótmáli
þeirra og þegar eitthvað mikið stendur til
komast þeir oft ekki nema 5 metra á bílum
sínum á milli þess sem þeir eru stöðvaðir og
beðnir um skilríki. Það er ekki að ástæðu-
lausu þar sem mikið er um sprengjutilræði í
borginni. Ég man eftir að á annan i jólum
var ég nýkominn út úr búðinni, þar sem við
versluðum mest, þegar tilkynnt var að
sprengja myndi springa þar innan
og náði í sprengjuna. Fyrir utan beið skytta
i leyni og hún skaut á sprengjuna um leið
og vélmennið birtist, en ekki sprakk hún.
Hvers vegna veit ég ekki — e.t.v. var þetta
gabb en hitt er annað mál að svona
sprengjutilræði voru nær daglegt brauð í
borginni. Yfirleitt eru það Palestínuskæru-
liðar sem lýsa sprengjutilræðunum á
hendur sér og því eru allir arabar undir
mjög nákvæmu eftirliti eins og ég sagði
áðan. Þegar ísraelsmönnum tekst að hafa
hendur í hári þessara hermdarverkamanna
þá sýna þeir enga miskunn. Eitt slíkt tilfelli
kom upp á meðan ég var þarna úti. Þá
höfðu ísraelsmenn einhvern pata af
hermdarverkamönnum og tókst að króa þá
af í 3-4 húsum í úthverfi borgarinnar þar
sem þeir höfðu leitað skjóls hjá ættingjum.
Eftir að þeir höfðu verið handteknir var
ekkert verið að tvínóna við hlutina heldur
kom jarðýta á vettvang og jafnaði húsin
við jörðu. Var þá ekkert verið að spyrja
hver ætti þau eða hvort eigendurnir væru
sekir. Það eitt að skæruliðar höfðu leitað
skjóls þarna var næg ástæða til að jafna
þau við jörðu. Það var þá alla vega ekki
snýr upp eða niður í Líbanon. Ég kom
þangað oft á meðan ég var bílstjóri írsks
hershöfðingja, sem var yfirmaður gæslu-
liðsins í stöðinni þar sem ég hafði aðsetur.
Þarna logar allt í ófriði, kristnir falangistar,
Palestínuarabar og fleiri berast á banaspjót-
um. Kristnir falangistar eru studdir af
ísraelsmönnum sem moka í þá vopnum því
þeim finnst betra að hafa þá sem nágranna
en einhverja araba og múhameðstrúar-
menn sem eru yfirlýstir andstæðingar
þeirra. Það var afar fróðlegt að fara í
gegnum eftirlitshlið hjá kristnu
falangistunum því maður vissi aldrei hvar
maður hafði þá. Einn daginn voru þeir
hinir rólegustu, kurteisir og viðmótsþýðir,
en annan dag gátu þeir verið hoppandi um
eins og vitleysingar, skjótandi upp í loftið
og látandi öllum illum látum. Þetta voru
furðulegir menn, líklega i hassinu eða
einhverju svoleiðis og mér sýndust
hermenn þeirra vera einna líkastir vestræn-
um pönkurum ef er þá hægt að líkja þeim
við eitthvað. Það er mikill munur á þeim og
öðrum aröbum. Þeir eru ekki múhameðs-
trúar, en það er einmitt trúin svo og and-
49. tbl. Vikan 9