Vikan - 06.12.1979, Blaðsíða 8

(security section) og fólst starfið annars
vegar í gæslu í aðalstöðvum liðsins í
Jerúsalem og hins vegar í því að keyra póst-
bíla frá Jerúsalem til nágrannaríkjanna. Til
þess eru notaðir stórir yfirbyggðir bensín-
bílar og auk pósts voru fluttir varahlutir og
annað sem þurfti í stöðvar gæsluliðsins. Ég
keyrði til Líbanon, Jórdaníu og Kaíró og
voru þetta allt dagsferðir nema til Kaíró, en
hún tók 3 daga. Vegalengdir þarna eru ekki
lengri en þetta og svo tefja vegirnir ekki
fyrir því jxir eru allir steyptir og þráðbeinir,
hvergi bugða né beygja. Slíkt er nauðsyn-
legt á orrustusvæðum því þá getur það
skipt öllu máli hvernig til tekst með liðs-
flutning á sem skemmstum tíma. Þarna
keyra menn eins og brjálaðir væru og eru
ekkert að hugsa um hvort þeir séu á vinstri
eða hægri kanti — það verður bara hver að
bjarga sér þegar bílar mætast á öskrandi
ferð á þessum vegum, sem eins væri hægt
að nota sem flugvelli, enda mun vera gert
ráð fyrir þeim möguleika. Það er mikið um
slys á vegunum og alveg furðulegt að sjá á
stundum hvernig mönnum hefur tekist að
velta bilum sínum. Ein aðalástæðan fyrir
slysurn er sú að þegar bílar bila á vegum úti
þá hiaða bílstjórarnir grjóti í kringum farar-
tækið og sjálfa sig meðan þeir gera við.
Þao er öryggisráðstöfun því aldrei er að
vita hvar skytta leynist í felum. Þegar svo
viðgerð er lokið þá er stokkið upp í bílinn
og brunað af stað á ekki minni ferð en áður
og grjótið skilið eftir þar sem því var hlaðið
á veginn. Þar liggur það þar til næsti bíll á
leið um veginn á 160 km hraða og það
getur hver og einn ímyndað sér hvað gerist
þegar farartæki á slikri ferð rennir sér inn í
stórgrýtishrúgu á steyptum veginum. Enda
er mikið um slys.
En þetta er ekki verst. Hitinn á þessum
slóðum er alveg gífurlegur yfir hásumarið
og bílarnir ókældir. Það er því allt annað en
gaman að keyra yfir eyðimerkur i 40 stiga
hita og oft komst hann upp í 44 stig og þá
er nú farið að volgna heldur betur. Þarna er
vatnsflaska á við vegabréf og t.d. fá engir
að fara út úr stöðvum S Þ án þess að sýna
vatnsflöskuna sína. Hún er vegabréfið á
sandinum. Eftir nokkurra mínútna akstur
er bíllinn, og allt sem honum fylgir, orðinn
svo heitur að það er bókstaflega ekki hægt
að snerta nokkurn skapaðan hlut í honum.
Því er besta ráðið að taka um ákveðinn
hluta á stýrinu í upphafi ferðar og sleppa
ekki eftir það því þá myndi maður bara
brenna sig. Ekki er betra að snerta gírstöng-
ina, besta ráðið er að reyna að slá ofur-
snöggt í stöngina í von um að bíllinn
hrökkvi í gír. Annars þurfti ekki svo mikið
að skipta um gír á þessum flugbrautum
merkurinnar. Það var alltaf allt í botni. En
maður varð að passa sig á því að halda sig
á réttu vegunum, ef út af þeim var farið þá
leið ekki á löngu áður en hermaður
stöðvaði ferðina með byssu að vopni.”
Menn með lurka,
konur með pinkla
— Var eitthvert fólk á ferli þarna í
eyðimörkinni?
„Nei, það var lítið líf að sjá nema þá
skriðdrekalestir og svo einn og einn
bedúína. Siðir og venjur fólks þarna eru að
sjálfsögðu allt aðrir en við eigum að venjast
og er starfsmönnum Sameinuðu þjóðanna
isMfur I Kafró.
uppálagt i upphafi starfs að vera ekkert að
blanda geði við innfædda. En maður komst
ekki hjá því að verða vitni að ýmsum
skringilegheitum. T. d. kom ég eitt sinn að
varðstöð þar sem fyrir var egypskur varð-
maður. Á milli stöðvarinnar og bílsins sátu
10-15 konur á hækjum sinum með korna-
börn og annað hafurtask. Egyptinn stöðvar
mig og bendir mér að bíða aðeins og
bregður sér síðan inn i varðmannsskúrinn.
Að vörmu spori birtist hann aftur og hefur
þá meðferðis heljarmikinn lurk og það
skiptir engum togum að hann ræðst á
konurnar, sem sátu þarna á hækjum
sínum, með þeim afleiðingum að þær
tvistrast í allar áttir og leggja á æðis-
genginn flótta. í írafárinu missa þær smá-
börnin enda áttu þær fullt í fangi með að
sleppa lifandi frá þessum herramanni með
lurkinn sem eingöngu var að sýna mér
virðingu með þessu háttalagi. Eftir sýning-
una benti hann mér í mestu vinsemd á að
ég mætti halda áfram ferð minni. Svona er
nú farið með konurnar í þessum heims-
hluta og það er ekki eins óalgengt og fólk
heldur að sjá mann sitja á asna og konuna
ganga á eftir klyfjaða alls kyns varningi.
Einu sinni sá ég meira að segja mann vera
að hlaða varningi á konu sína á vísinda-
legan hátt til að nýta burðardýrið sem best.
Hann hætti ekki fyrr en konan var komin í
vinkil og þá tók hann sjálfur smáskjóðu —
svo var gengið af stað. Þetta þykir sjálf-
sagt.”
Verðbólga og arabar
— Hvernig er þetta í Jerúsalem?
„Það horfir allt öðruvísi við þar sem
gyðingar eiga í hlut. Þeir eru vel menntað
fólk sem kemur frá iðnríkjum Vesturlanda
og setur upp háþróað ríki á landsvæði sem
t>eim var úthlutað. Það er ekki hægt að
segja annað en fólk hafi það gott í ísrael —
þrátt fyrir næstum 100% verðbólgu. Þarna
eru góðar verslanir og bílakostur góður. Þó
er Jerúsalem frábrugðin flestum öðrum
borgum í ísrael vegna þess að þar hafa heit-
trúaðir gyðingar miklu meiri áhrif en
annars staðar. Það má hrófla við litlu í
þeirri borg og ef menn ætla að byggja fjöl-
býlishús þá verða þau að vera í stíl við
annað og vera steinlögð að utan eins og
gert hefur verið við hús þarna um aldir.
Annars er gott að vera í Jerúsalem. Við
fengum borgað í dollurum og þurftum því
ekki að hafa svo miklar áhyggjur af verð-
bólgunni. Svo gátum við verslað i toll-
frjálsri verslun og þar sem tekjurnar voru
skattfrjálsar þá getur hver og einn séð að
8 Vikan 49. tbl.