Vikan - 27.12.1979, Blaðsíða 4

Jónas Kristjénsson skrrfar fré Feneyjum, 2. grein
Tvær flöskur á tíu minútum
„Þá greip hann um húninn aö Harry’s
Bar. Hann var kominn inn. Það hafði
tekist enn einu sinni. Hann var kominn
heim!”
Þannig var liðan söguhetju
Hemingways. Og þannig var lfðan
rithöfundarins sjálfs, sem dögum og
vikum saman hélt til á Harry’s Bar,
meðan hann drakk ekki og svaf á hótel
Gritti i nágrenninu. Á herberginu hans
tindi þernan upp sex tómar Amarone-
flöskur á hverjum degi.
Harry’s Bar við Markúsarlónið 1
Feneyjum getur gert tilkall til að vera
frægasta veitingahús heims, ekki bara
vegna Hemingways. Það hefur
áratugum saman verið samkomustaður
fræga fóiksins.
Þar héldu sig Somerset Maugham,
Charlic Chaplin og Sinclair Lewis.
Hamingjusamastur var Orson Welles,
sem hló svo undir tók i öllu húsinu.
Þegar hann kom inn, pantaði hann
umsvifalaust hænsnabrauðsneið og tvær
flöskur af Dom Perignon kampavini,
sem hann tæmdi á tiu mfnútum.
Árið 1935 komu inn á Harry’s Bar
einn og sama dag Alfonso 13. Spánar-
konungur, Júliana Hollandsdrottning,
Páll Grikkjakonungur og Pétur konung-
ur Júgósiava.
Aga Kahn var vanafastur eins og
-TRAvf&L.
Mig langar að kaupa mér farmiða
þangað sem Berta frænka fór, ég
man ekki hvað það heitir en það
var ekki hægt að drekka vatnið þar.
Útsýnl ti vlnstri Ir* Hsrry's Bar út vinstystaukinn BaMnl, sam sagt ar
yflr Stórasiki. i forgrunnl ar kampa- frt f grslnlnnL
Kominn
heim á
Harry’s Bar
Orson Welles, pantaði sér alltaf sama
matinn. Það var kavlar og ravioli.
Hinn eini, sanni Harry’s Bar
Ekki var erfitt fyrir mig að finna
Harry’s Bar. Dymar aö honum voru
nákvæmlega þrjá metra frá dymnum að
hótel Monaco, þar sem ég bjó um
daginn i heila viku sem ráðstefnugestur i
borginni. Aðeins var þvert yfír götusund
að fara.
Ég bjóst að visu ekki viö að sjá rithöf-
unda og fyrrverandi kónga á Harry’s
Bar. En ég bjóst við að fá þar góðan mat,
sem almennt er viðurkenndur sá besti í
öllum Feneyjum, ef til vill að nágrann-
anum Antico Martini undanskildum.
Þeir, sem koma til að sýna sig og sjá
aðra, taka sér gjama sæti á neðri
hæðinni, nálægt barnum. Heimamenn
og matarmenn fara fremur upp á efri
hæðina, þar sem næöið er meira.
Hingað til hafði ég þrætt ýmsa
miðlungsdýra, en fyrsta fiokks veitinga-
staði i borginni, svo sem lýst var i
siöustu Viku. En nú var siðasti dagurinn
minn i Feneyjum og ég vildi kveðja
borgina virðulega i hádeginu, áður en
strikið yrði tekið út á flugvöll.
Auðvitað varð Harry’s Bar fyrir
valinu. Hinn eini og sanni Harry’s Bar,
þvi að aafnar hans í Flórens, Róm,
Paris, New Ýórk, Los Angeles (^g ef til
vill viðar eru honum óskyldir og óMð-
komandi.
Ljúfir lystaukar úr kampavíni
Eins og söguhetja Hemingways greip
ég um húninn, gekk inn og var kominn
beint á barinn, sem er alveg úti við dyr.
Þar er vist venjan að menn fái sér einn
af hinum frægu lystaukadrykkjum
hússins, sem lagaðir em úr kampavini og
ávöxtum árstfðarinnar.
„Mimosa” er með appelsinum,
„Bellini” með perum, „Tiziano” með
dökkum rúsinum og „Tiepolo” með
ljósum rúsinum. Ég stóðst þessar
freistingar og samdi i þess stað við
barmanninn um að fá fiösku af hvitu
„Villa Antinori” á borðið uppi á efri
hæð.
Gengið er upp brattan stiga. Uppi eru
innréttingar látlausar og skreytingar
litlar. Liklega er ætlast til, að fólkið sjálft
sé staðnum til skrauts fremur en
umhverfíð.
Þetta var sunnudagur og þá er einmitt
á boðstóium annar af tveimur kunnustu
aéttum á Hairy’s Bar. Það er „Osso
BUOO Riz Milanese”. Kannski viljið þið
geta upp á hinum réttinum, sem er
borinn fram á föstudögum?
Hádegisrétturinn á föstudögum er
auðvitað islenskur saltfiskur, matreiddur
aðhætti hússins!
Júdókappi við stjórnvölinn
Á Harry’s Bar stjórnar Arrigo
Cipriani, sonur Giuseppe Cipriani þess,
sem stofnaði veitingastofuna árið 1931.
Sá gamli kemur yfirleitt við einu sinni á
dag, en er nú orðinn 78 ára.
Sonurinn er 48 ára, vel klæddur og
kurteis. Hann ber það ekki með sér, að
hann sé júdókappi. Á þvi kann að hafa
verið þörf fyrr á árum, þegar
rithöfundarnir byrjuðu að úthúða hver
öðrum og enduðu með því að berja hver
annan.
Arrigo Cipriani tók mér vel uppi á
hæðinni, þótt hann hefði aldrei séð mig
áður og gæti ekki búist við að sjá mig
framar. Hann setti mig niður á góðum
stað, þótt ég væri einn og því ekki
líklegur til að halda uppi gleði.
Stuttur, ferskur matseðill
Matseðiilinn var ekki langur.
Forréttir voru aðeins þrír, lauksúpa á
1.750 krónur, heimatilbúið „ravioli”
með sagógrjónum á 3.500 krónur og
„risotto” hússins á 3.500 krónur.
Aðalréttimir voru fimm, Djúpsteiktur
koii i tartarasósu kostaði 5.500 krónur.
Pétursfiskur i karri og hrisgrjónum
kostaði sama. Mér ókunnur Adrfahafs-
fiskur kostaði 7.000 krónur, áðurnefnd
Osso Buco 5.500 krónur og kjúklingur
5.000 krónur.
Auk þess var sérstaklega boðið upp á
Scampi á 7.000 krónur og rækjur á
4.000 krónur. Sjávarréttir voru semsagt
í meirihluta á hinum stutta matseðli.
Arrigo Cipriani hefur þann nýja og
góða sið að hafa ekki matseðilin lang-
an, skipta um rétti daglega og nota ein-
göngu þau hráefni, sem ferskust eru
þann daginn.
Vin hússins er á 2.000 krónur og
algeng vin eru á 4.000 krónur. Eins
konar aðgangseyrir, sem leggst á matar-
verðið, er 1.400 krónur. Ofan á allar
tölur leggjast 20% f þjónustugjald.
Af þessu má sjá, að það kostar að
meðaltali um 15.000 krónur á mann að
4 Vikan 11. tbl.