Vikan - 27.12.1979, Blaðsíða 49

Framhaldssaga
„Þú komst inn í verslunina hjá Bruce
þegar [tað skeði,” sagði Claire sem átti
erfitt með að komast rétt að orði. Hún
byrjaði aftur að flétta fingurna, sá að
Noel horfði á hana og hætti þvi strax
aftur. „Þú heyrðir þegar ég sagði Bruce
að ég hefði séð Dermott, er það ekki?”
„Jú, og mér fannst það vera hræðilegt
— ógnarbyrði sem þú varðst að bera ein.
Ég hafði nefnilega heyrt um þig. Það var
það sem ég vildi segja þér Claire. Fay
þykir mjög vænt um þig og henni fannst
að þú hefðir verið óheppin með
Dermott. Hún var að reyna” — allt í
einu brosti hann — „að endurhæfa mig.
Þegar hún kom til Englands var ég frem-
ur illa á mig kominn og hún dró mig
með sér hingað til Makeli. Það var ekki
erfitt að gegna nafninu Noel í staðinn
fyrir John. Það er nefnilega fyrsta
skírnarnafn mitt, og það hefur alltaf
verið notað innan fjölskyldunnar.
„Jæja, en hún sagði mér frá þér
kannski til að sýna mér fram á að ég
væri ekki eini óhappafuglinn i heimin-
um. Hún hafði verið að skamma mig
kvöldiðsem þú komst inn þvi aðég hafði
I sagt — fyrirgefðu mér — að ég kærði
mig ekki neitt um að hitta þig né neinn
annan.”
ClaIRE hafði ekki ætlað að segja
það, en það hrökk út úr henni: „Var það
— Marcia Stone?” Noel leit snögglega
upp, grá augu hans virtust næstum því
svört þegar hann svaraði: „Já, einmitt.”
„Elskaðir þú hana mjög mikið?”
„Hvað?”Hann var svo undrandi, að
Claire missti málið.
„Elskaði? Ó, ég veit hvað þú átt við.
Nei, aldrei. Það var ekkert slíkt á milli
okkar. Marcia var trúlofuð Frakka, ef út
í það er farið. Hún eyddi öllum sinum
fristundum hjá honum. Við vorum” —
hann brosti hæðnislega — „aðeins mjög
góðir vinir. Það var dásamlegt að vinna
með henni.”
Noel baðaði út höndunum og bætti
síðan við: „Ég mun aldrei vinna jafnvel
með neinum öðrum leikara.”
„Fyrirgefðu,” sagði Claire og
skammaðist sín fyrir forvitnina.
Hann hreyfði sig órólega og sagði allt
i einu: „Ég held að ég þiggi einn drykk
þrátt fyrir allt, ef ég má. Treystirðu mér
til að reyna að blanda einn af þinum? Ég
held að ég muni hvernig á að gera það.”
Þrátt fyrir þögnina sem varð á meðan
hann var að blanda í glösin var það frið-
samleg þögn og það ríkti gott andrúms-
loft.
„Ég held að það hafi verið eftir að þú
varst farin þá um kvöldið að ég byrjaði
að hugsa um þig í staðinn fyrir sjálfan
mig, svona til tilbreytingar,” hélt Noel
áfram þegar hann var sestur fyrir
framan hana. „Það hlýtur að hafa verið
hræðilegt fyrir jafnheiðarlega og
viðkvæma manneskju og þig að vera gift
Dermott. En svo þegar hann dó, þá
Undir
Afríku-
himni
varstu ekki aðeins sorgbitin, þú varst
eins og svefngengill, sagði Fay mér. Þú
hafði minnimáttarkennd á stærð við
háhýsi, vegna þess að þér fannst
einhvern veginn að þú hefðir brugðist
honum.”
Hann bætti biturlega við: „Falleg,
feimin og gjafmild stúlka eins og þú.
Minnimáttarkennd! Hvern fjandann
gerði hann við þig svo að þú hættir að
lifa um leið og hann dó?”
„Þeir — þeir fundu hann aldrei,”
stamaði Claire.
„Það hefði verið betra ef þeir hefðu
fundið hann. Þá hefðurðu getað jarðað
hann á sómasamlegan hátt og syrgt
hann í einhvem tíma. Þessar gamaldags
jarðarfarir eiga á margan hátt rétt á sér.
Erfisdrykkjan, bænirnar yfir kistunni og
moldinni mokað yfir. Þar með er það
búið.
Claire leit í augu Noels, síðan sagði
hún mjúklega: „Ég hef aldrei hugsað um
þetta þannig áður."
„Hefurðu virkilega ekki gert það? Ég
hef varla hugsað um annað síðan mér
skildist hvað þessar martraðir hefðu gert
þér undanfarin tvö ár.” Hann þagnaði
og hristi höfuðið, eins og til að koma
reglu á hugsanir sínar. „Þú verður að
skilja það, Claire, að þú mátt ekki ásaka
sjálfa þig fyrir neitt. Það gerði ég. Þó
fékk ég jarðarför með öllu tilheyrandi.
„Marcia var kaþólsk og það var
unnusti hennareinnig. Engu vargleymt.
Allir voru yfir sig hrifnir af krönsunum
og blómunum, kórnum og prestinum.
En það gat ekki hjálpað mér. Því að það
var ég sem drap hana.”
Claire sat um stund eins og stein-
gervingur, siðan sagði hún hvasst: „En
þetta er tóm vitleysa! Ég las blaðagrein-
ina og það var hún sem ók bilnum. Hún
lést í bilslysi —”
„ — sem var mér að kenna,” greip
Noel fram i fyrir henni.
„En —”
„Biddu,” greip hann aftur fram i fyrir
henni um leið og hann leit á hana. Augu
hans lýstu sársauka, sama sársaukanum
og kvöldið sem hún hafði séð hann hjá
Fay, og munnsvipur hans var bitur
þegar hann bætti við: „Veistu, Claire, að
ef það sem skeði í hreinsunarstöðinni
hefði skeð aðeins nokkrum vikum fyrr,
þá hefði ég barist á móti þér þegar þú
reyndir að ná mér út.”
HaNN færði sig og settist við hbð
hennar, síðan hélt hann áfram: „Ég kom
hingað í kvöld til að segja þér frá þessu
öllu. Mér fannst ég skulda þér það.”
Hann hló stuttum hlátri. „Þekkirðu
gömlu austurlandaregluna, sem er
þannig að ef þú bjargar lifi einhvers þá
berir þú ábyrgð á því það sem eftir er?”
„Ekki — gerðu það fyrir mig,” bað
Claire. „Við erum kvitt hvort eð er. Ef
þú hefðir ekki barið á dyrnar hjá m'ér
þarna um nóttina hefði ég misst vitið.”
Hún fór að titra og Noel dró hana til
sín og lagði handlegginn utan um hana.
Eftir augnablik tautaði hún niður í
mjúkt silkið í skyrtunni hans: „Og ég
þakkaði þér aldrei fyrir. Ég — þú reittir
mig alltaf til reiði.”
„Fyrirgefðu mér, fallega Claire, mér
þykir það leiðinlegt.”
„Það þykir mér ekki. Ekki lengur.
Mér líður einhvern veginn öðruvísi. Þú
sagðir allt það sem enginn annar þorði
að segja við mig, því að allir aðrir voru
of varkárir. Þú fékkst mig til að byrja
aftur að lifa. Þú virtist vera svo sár og
bitur.”
„Ég var bitur og sár, þín vegna, því að
þú eyddir ungu lífi þínu á þennan óeðli-
lega hátt og syrgðir enn, eftir tvö ár,
mann sem aldrei átti þig skilið, og ég var
reiður Dermott fyrir að hafa gert þig
svona. Ekkert okkar getur lifað án
snefils af sjálfsáliti, Claire. Hann hafði
skilið við þig fulla af sjálfsgagnrýni
vegnaþessað þér tókst ekki að halda i
hann. En eftir því sem ég best get heyrt
hefði engin kona getað gert það, alla-
vega ekki lengi.”
Þögnin var aðeins rofin af gluggahlera
sem skrjáfaði einhvérs staðar í húsinu,
síðan sagði Claire: „Segðu mér frá
sjálfum þér,” og fór strax að hafa
áhyggjur af að hún hefði sagt eitthvað
rangt.
Noel átti erfitt með að byrja. Hann
tók upp glasið, tæmdi það i einum teyg,
leit hugsandi á flöskurnar hinum megin
í herberginu, setti siðan glasið á borðið
um leið og hann sagði: „Þetta leysir
aldrei nein vandamál, eða hvað?”
Að lokum sagði hann: „Við vorum
við bæjarleikhúsið i Chichester þegar
þetta skeði. Ég vildi komast til London
yfir helgina — ég er með íbúð i Knights-
bridge — og Marcia hafði hugsað sér að
dvelja hjá vinum sínum í Farnham. En
þar sem hún hafði skilið bilinn sinn eftir
í London vegna viðgerða hafði ég ekið
henni til Chichester i minum. Það þýddi
auðvitað að hún treysti á að fá far með
mér til Farnham á laugardagskvöldið.”
Noel leit allt i einu upp og spurði:
„Hvað hefurðu ekið mörgum tegundum
bila?"
Framh. i næsta blaði.
PAIJFJRSHLFICH MKD
AFÓSTCM I’I.ASTIKBl’XUM
Undramjúkt cfni PAMPEKS hvilir
næst hörundinu, on rakinn drcifist í
pappirslÖK sem taka mikla va-tli.
Ytrabyrði cr úr plasti. Kúm og ytri-
Inixiircru þviávallt þurr. PAMPEKS
cru scm tilsniðnar fyrir barnið og
gcfa mikið frelsi til hreyfinga.
Limbönd á hliðum gcra ásetningu
cinfalda.
cMmeriáka ",
SX.tM. VlkM 4*