Vikan - 28.10.1982, Qupperneq 47

Smásaga
Hún vissi að hún gæti aldrei
lifaö því lífi aftur hvað svo sem
kæmi fyrir þau. Hún fékk morgun-
matinn í rúmið klukkan hálfníu í
Weybridge og fór aldrei á fætur
fyrr en klukkan tíu, stundum ekki
fyrr en um hádegi. Núna fór hún á
fætur klukkan sjö og seint að sofa.
Hún hugsaði skýrar. Enginn
dagur var öðrum líkur og allir
voru þeir of stuttir.
Allir vinir Toms unnu við eitt-
hvert áhugavert starf og það
sama gerðu konur þeirra og vin-
konur. Fyrst hafði Sue ekki fund-
ist hún eiga heima innan um þetta
gáfufólk en hún var fljót að læra
og enn fljótari að hætta viö að
verða önnur Marie Curie með því
að aðstoða manninn sinn. Seinna
ætlaði hún að læra smábama-
kennslu eöa skartgripagerð og sjá
fyrir sér sjálf. Eins og á stóð sætti
hún sig við aö vera eiginkona og
verðandi móðir.
Tom leit aftur á klukkuna.
„Engin læti,” sagði hún. „Þeir
gera þetta daglega.”
Hann var hjálparlaus og von-
laus ferðalangur sem aldrei vissi
hvert hann átti að fara eða hvað
hann átti að gera. Hann hafði
ætlað að láta hana sjá um vega-
bréfin, peningana og farseðlana.
Hún hafði neitaö. Hún hafði undr-
ast sjálfa sig þá en viðbrögðin
höfðu verið ósjálfráð.
„Mér er skollans sama um allar
rauösokkur,” hafði hún sagt. „Ég
læt ekki leika á mig. Þú kemst
ekki upp með þetta. Ég er ekki
karlmaðurinn í fjölskyldunni og
ég ætla ekki að vera bamastúlka
fyrir þig.”
Hún mátti ekki sleppa af honum
augunum. Hann skildi farseðlana
eftir við vigtina á Luton-flug-
vellinum og ætlaði að ganga á
brott. Hann reyndi að komast inn
um allar dyr sem á stóð Út, eins og
hann drægist að þeim með segul-
afli, og hann vissi ekki hvernig átti
að gefa þjórfé eða hverjum. Hann
hæddist að föður hennar í hvert
skipti sem honum urðu á mistök.
„0, pabbi, pabbi, hvar ertu?”
tautaði hann glottandi.
Tom gat alltaf hlegið að pabba
hennar. Fyrst sýndu þeir andúð
hvor á öðrum en svo virtust þeir
sættast og þeir sýndu hvor öðrum
alltaf fyllstu virðingu þegar þeir
hittust. Faðir Sue bar virðingu
fyrir hæfileikamönnum sem
komust vel áfram og það lék eng-
inn efi á hæfileikum og dugnaði
Toms. Tom varð fyrir sitt leyti að
viðurkenna að faðir Sue var mjög
vinnusamur maður og fljótur að
hugsa. Það ríkti engin óvild milli
þeirra en hvor fyrir sig hæddist
ögn að hinum.
Tom sótti töskurnar þeirra og
setti þær á gólfið þegar þau fóru út
af fjórðu stöðinni. „Hvorum
megin ætli sé betra að fara út?”
sagði hann hugsandi.
Sue brosti. Hann var einstak-
lega aðlaðandi maður þó að hann
væri svona hjálparvana. Það
kunnu allir vel við hann. Henni
fannst að þaö hlyti að vera voða-
legt að vera gift einhverjum sem
allir aörir kynnu illa við.
„Þegiöu og sestu,” sagði hún
ástúðlega.
Hann opnaði dymar áður en
lestin haföi numið staðar þegar
þau komu á ákvörðunarstaðinn.
Litla stöðvarhúsið var andspænis
þeim og þarna við teinana beið
hraðlestin á vinstri hönd. Tom
stóð við hliðina á henni og leit út.
„Þarna er hún!” æpti hann.
„Okkur tókstþað!”
Hann beið þangaö til lestin hafði
numið staðar og sparkaði svo
töskunum til dyranna með fætin-
um, stökk út og tók töskurnar
niður. Sue andaði að sér fjallaloft-
inu og var angurvær yfir að fara
úr allri þessari kyrrð. Þá heyrði
hún aö Tom var að kalla á hana.
„Flýttu þér! Hvaö heldurðu að
EÍ7Eignaval
Laugavegi 18, 6. hæð. (Hús Máls og menningar.)
Sími 29277
KYNNING OKKAR Á
VIDEÚI Á FASTEIGNA-
MARKAÐNUM HEFUR
VAKIÐ MIKLA ATHYGLI
Viö höfum verið önnum kafnir við að taka
fasteignir inn á videóskrá okkar undan-
farið til að anna eftirspurn kaupenda og
seljenda.
"HT
SELJENDUR ATHUG/Ð
Geysilegur áhugi er á videókynningu okkar á fasteignum og fólk streymir á skrifstofu
okkar að kynna sér þessa nýjung.
KA UPENDUR A THUGIÐ
Höfum nú þegar mikinn fjölda fasteigna á videóskrá. Kynnið ykkur skrána okkar.
Komið við að Laugavegi 18,6. hæð, og lítið á fasteignir í videó.
43. tbl. Vlfcan 47