Vikan - 18.08.1983, Blaðsíða 47

vetur, eftir aö fyrsti ákafinn var
slokknaður og ég áttaöi mig á að
ég réö auðveldlega viö verkefnin,
leit ég í kringum mig í deildinni og
tók eftir aö allir prófessorarnir,
hver einn og einasti, voru karl-
kyns. Og það voru ekki nema tvær
aðrar konur sem voru aö hefja
magistersnám. Önnur hét Sylvia.
Hún var horuð, ófríð og einbeitt,
veslings stúlkan. Hún klæddist
aldrei öðrum fötum en gráum,
brúnum eða svörtum. Hún var
óvingjarnleg og í harðri sam-
keppni. Ef ég á að vera sanngjörn
held ég að hún hafi verið ákaflega
fátæk og þetta hafi verið eina
undankomuleið hennar.
Linda, hin stúdínan, var algjört
undrabarn og hún var glæsileg á
áberandi, bústinn hátt. En hún átti
ekki heima í magistersnámi. Hún
gaf skít í námið. Ekkert var alvar-
legt hjá henni. Hún átti peninga og
stóran demantshring frá lögfræði-
nema og hún var bara að drepa
tímann þangað til unnusti hennar
lyki námi og þau gætu haldið
mikiö og dýrt brúðkaup.
Ég hefði hvorki viljað vera
Sylvia eða Linda, og það var
málið. Sumir karlkyns magisters-
nemanna nítján voru kvæntir,
aörir voru það ekki og höföu
gaman af að daðra. Sumir voru
gáfaðir, aðrir voru heimskir, en
þeir voru allir lagðir upp á braut
sem þeir höfðu séö aðra karlmenn
hlaupa eftir áður. Ég var
meþódisti frá Kansas og þegar
komin nægilega úr leið meö því að
giftast fráskildum manni, fimm-
tán árum eldri en ég var, og að
fara að heiman. Ég vissi hvað ég
vildi gera en ég var svolítið hrædd
um að himinninn myndi hrynja
niður. Besta vinkona mín úr
menntaskóla hafði hætt
magistersnámi til að geta unniö
heima við vélritun og létt undir við
kostnaðinn af læknisnámi manns-
ins síns. Móðir mín stýrði núna
rannsóknum við sjúkrahús með
góðum árangri en hún hafði ekki
byrjað að vinna fyrr en öll börnin
hennar voru komin í gagnfræða-
skóla eða menntaskóla. Báðar
ömmur mínar höfðu gengið í
menntaskóla en báðar höfðu gift
sig og eignast börn og unnið
heimilisstörf alla sína ævi og ekki
haft annað við að vera utan
heimilisins en kirkjuferðir og
fundi í leshringum.
Á þessu stigi lífs míns virtist allt
ganga þvert á metnað minn.
Móðir mín, ömmurnar, vinir
mínir, allir ýttu mér aö gamla,
kunnuglega kvenhlutverkinu og
þó að ég hitti þau sjaldan eftir að
við Charlie giftumst bergmáluðu
orö þeirra og verðmætamat á eftir
mér. Enskudeildin í þessum stóra,
fágaöa, fallega bæ kom heldur
ekki að miklu liði. Prófessorarnir
sem ekki höfðu augljósa óbeit á
kvenkyns nemendum hvöttu þá
áreiðanlega ekki til dáða. Og með
Lindu annars vegar og Sylviu hins
vegar var mér farið að finnast ég
svolítið undarleg. Ein.
Og á alþjóðaráðstefnunni var
það sama sagan, bara á stærra,
glæsilegra sviði.
Þegar við Charlie fórum frá
New Hampshire fórum við til
Massachusetts að heimsækja
Caroline og Cathy á heimleiðinni.
Það virtist vera góð hugmynd.
Mig grunaði líka að Charlie vildi
gá aö Adelaide, hvemig hún liti út
og hegöaði sér. Eftir réttarhöldin í
janúar varð skyndilega logn.
Engin fleiri reiðileg símtöl eða
bréf. Ekki annaö en innleystar
meðlagsávísanir. I febrúar hafði
Charlie skrifað Adelaide til að út-
HAGKVÆMNI ERU ENGIN TAKMÖRK SETT
Tryus
iR
Viö færum yöiir bílinn
á flugvöllinn á:
Akureyri
Reykjavík
Vopnafirði
Akureyri: Tryggvabraut 14
Simar: 21715 - 23515
Reykjavík: Skeifan9
Símar: 31615 - 86915
BÍLALEIGA interRent
AKUREYRAR
Citroen
G S A Pallas
65 hestöfl, framdrifinn, með
frábæra aksturseiginleika
innanbæjar sem utan:
Vökvafjöðrunin gerir
utslagið.
Á undanförnum árum hefur Citroén GSA Pallas
unniö hug og hjörtu þúsunda íslenskra
ökumanna meö frábærum aksturseiginleikum. Ekki
minnkar hrifningin þegar kemur að
bensínkaupum, því GSA eyðir aöeins 7,91 að meðaltali.
Verið velkomin í reynsluakstur.
Við tökum uppí vel með farna, nýlega Citroén bíla.
Við lánum 25% af kaupverði til 8 mánaða.
Verð kr. 298.500.-
Innifalið:
Hlífðarpanna undir vél, skráning og ryðvörn.
G/obus?
LÁGMÚLI5,
SÍMI81555
33. tbl. Vikan 47