Vikan - 29.05.1986, Qupperneq 55

þjáðist af meltingartruflunum og var sífellt með
höfuðverk. Ár eftir ár var hún alltaf veik af
ólíklegustu orsökum. Hún var ekki gift en vesl-
ings yngri bróðir hennar, Morris, bjó með henni
og var hennar stoð og stytta. Hann kvæntist
heldur aldrei. Ef hann svo mikið sem leit á
nokkra stúlku jukust kvalir Millie til muna og
heilsan varð verri en nokkru sinni fyrr. Dag
nokkurn dó hún. Hún hafði staðið uppi á stól
og ætlað að ná sér í bita af ostaköku úr eld-
hússkápnum en þá missti hún jafnvægið og
höfuðið skall í gólfið með þeim afleiðingum að
hún fékk heilahristing sem dró hana til dauða.
Læknirinn, sem krufði hana, sagði Morris bróð-
ur hennar að fyrir utan áverkann á höfðinu
væri hún örugglega heilbrigðasta lík sem hann
hefði nokkurn tíma séð. Um þetta leyti var
veslings Morris þegar orðinn 57 ára gamall,
nauðasköllóttur og með ístru svo að engri konu
leist á hann.“
Tengdamamma tók sér málhvíld og við hin
brutum heilann á meðan.
Að lokum sagði Shirley: „Mamma, ég skil
bara ekki samhengið."
„Samhengið," sagði tengdamamma, „það er
rétt við nefið á þér. Það var tímasetningin sem
kom mér á sporið."
„Tímasetningin, tengdamamma?"
„Tímasetning prófessorsins. Þú sagðir mér
að hann væri drykkjumaður sem alltaf færi út
á hverju fimmtudags- og mánudagskvöldi á
sama tíma eftir kvöldverð og að hann kæmi
alltaf heim á sama tíma, um miðnætti, dálítið
valtur á fótunum og lyktandi af viskíi. Áð mínu
mati hljómar þetta dálítið einkennilega.
Drykkjumaður sem heldur sig við svo nákvæma
tímasetningu - eins og kaupsýslumaður! Þegar
maður drekkur eins mikið og þessi prófessor
er sagður gera fylgist hann ekki svona vel með
tímanum. Eg efast um að hann sæi hvað klukk-
an væri þótt hann liti á úrið sitt. Þessi tími, á
fimmtudags- og mánudagskvöldum ffá kvöld-
verðartíma til miðnættis, minnir mig auk þess
á nokkuð annað. Þetta minnir mig á tíma kvik-
myndahúsanna. Á fimmtudags- og mánudags-
kvöldum skipta þeir um myndir og tvöfaldur
miði gildir frá því rétt eftir kvöldverð og þar
til stuttu fyrir miðnætti."
„Tengdamamma," skaut ég inn í, „meinar
þú... ?“
„Rólegur,“ sagði tengdamamma. „Þú verður
að veita mér þá ánægju að segja söguna til
enda. Ykkur finnst tímasetning mín vafasöm.
En hvað gerði Putnam eftir 12 klukkustunda
langa yfirheyrslu á lögreglustöðinni? Hann fór
heim, háttaði sig og svaf, vaknaði og fékk sér
morgunverð. Hann fékk sér ekki í glas! Hann
bað ekki einu sinni um drykk! Þið segið að
hann sé drykkjusjúkur og hann hefur ekki einu
sinni áhuga á áfengi eftir 12 klukkustunda
langa yfirheyrslu - og það þriðju gráðu yfir-
heyrslu. Þið fyrirgefið en þetta getur ekki
staðist. Upphaflegur grunur minn hefur verið
staðfestur."
„Hann er þá ekki drykkjumaður eftir allt
saman,“ sagði Millner lögregluvarðstjóri furðu
lostinn.
„Hárrétt," sagði tengdamamma. „Sennilega
hefur hann ekki haft nokkum áhuga á áfengi.
Hann þóttist aðeins vera drukkinn. Á hverju
fimmtudags- og mánudagskvöldi í 10 ár hefur
hann farið í kvikmyndahúsið og horft á tvær
myndir samfellt. Þá kaupir hann sér flösku af
viskíi, vætir skyrtu sína og hendur í áfengi,
kemur heim og lætur dóttur sína halda að hann
sé drukkinn. Auk þess felur hann viskíflöskur
í íbúðinni, alltaf fullar viskíflöskur! Tókuð þið
eftir því að dóttir hans finnur aldrei hálftómar
viskíflöskur? Það er líka athyglisvert hve mikla
áherslu hann leggur á að hann sé einmana
drykkjumaður sem hafi aldrei neina félaga til
að drekka með.“
„En hvers vegna?“ spurði ég. „Hvers vegna
fór hann á bak við dóttur sína á þennan hátt
í öll þessi ár?“
„Eruð þið búin að gleyma henni Millie
frænku sem var alltaf að kvarta?" sagði tengda-
mamma brosandi. „Þessi prófessor missir ekki
aðeins vinnuna, hann tapar einnig stoltinu og
hefur ekki lengur neitt að lifa fyrir. Dóttir hans
kemur til hans og hugsar um hann og það veit-
ir honum huggun. En hann er alltaf hræddur
um að einhvem daginn giftist hún og yfirgefi
hann. Hann verður að finna öruggt ráð til að
halda í hana svo að hann þykist verða drykkju-
sjúklingur. Hvemig getur góðhjörtuð, tilfinn-
inganæm dóttir skilið vesælan drykkjusjúkan
föður sinn eftir einan og yfirgefinn? Og þetta
hrífur. Það hefur sömu áhrif á veslings Joan
og það hafi á Morris frænda minn. En í þessu
tilfelli er það vonandi ekki orðið um seinan.“
Við þögðum öll um stund. Við sáum fyrir
okkur þennan niðurbrotna gamla mann sem
hafði þó til að bera kænsku og lagði allt í söl-
umar til að halda í dóttur sína.
„Og hann skammaðist sín svo mikið," sagði
Millner lögregluvarðstjóri, „að hann kaus held-
ur að eiga á hættu að verða ákærður fyrir
morð en að viðurkenna að hann hefði ekki
verið að drekka á mánudagskvöldið."
„Andartak," sagði Shirley hvasst. „Þú sagðir
að hann hefði alltaf farið í bíó á mánudags-
kvöldum og séð tvær sýningar í röð og þess
vegna hefði hann alltaf komið heim um mið-
nætti. En morðnóttina kom hann ekki heim
fyrr en um klukkan 1.30. Sannar þetta ekki
einmitt að hann hafi framið morðið eftir allt
22 TBL VIKAN 55