Vikan - 18.09.1986, Síða 16

NAFN VIKUNNAR: Hallgrímur Helgason
Óttinn
vio stöðnun
Nú stendur yfir sýning á verkum Hall-
gríms Helgasonar í Gallerí Langbrók
að Bókhlöðustíg 2 hér í borg. Þetta
er níunda einkasýning Hallgríms en
auk þess hefur hann tekið þátt í fimm
samsýningum. Einnig hefur Hall-
grímur fengist lítils háttar við
leikmyndagerð.
Hann hélt í víking til Boston síðastliðið
haust og dvaldi þar vetrarlangt við vinnu.
Kom heim í vor og hafði hér viðdvöl sumar-
langt og sýnir nú afrakstur sumarvinnunnar.
Nú í haust mun hann enn á ný leggja land
undir fót og heldur þá á vit New York-
borgar til áframhaldandi vinnu. Hann á ekki
langa skólavist að baki. Tvítugur að aldri
fór hann í forskóla Myndlista- og handíða-
skóla íslands, hætti þar og hélt til Þýska-
lands. Þar stoppaði hann einungis einn
vetur, ég spurði hvers vegna. „Ég var ekki
ánægður í skólanum, auk þess sem ég er
hvorki hrifinn af þýskri myndlist né þýskum
menningarheimi. Því fór ég heim og fór að
vinna af krafti og mér hefur tekist að lifa
af listinni síðan um mitt ár 1983.“
- Hvemig gengur það?
„í dag gengur erfiðlega að lifa af myndlist
en það gekk vel í byrjun, kannski vegna
þess að þá málaði ég mest landslag. Lands-
lagið er númer eitt og verður það alltaf í
hugum fólks. Unga fólkið er alveg jafnhrifið
af landslagsmálverkum og afar þess og ömm-
ur voru. Það er eins og tíminn breytist ekki
að þessu leyti.“
- Finnst þér að list eigi að vera ríkisstyrkt?
„Það hefur gefist illa þar sem það hefur
verið reynt, til dæmis í Hollandi. En það
mætti blanda þessu svolítið, veita til dæmis
fáum listamönnum mjög háa styrki en hafa
svo marga lága styrki. Oft er það móralskt
fyrir menn að fá styrki.“
- Þessi sýning er sölusýning, er hún ætluð
til að kosta dvöl þína í New York.
„Já, hún er meðal annars ætluð til þess.“
- Hefur þú í hyggju að setjast að erlendis?
„Ég var að hugsa um að reyna fyrir mér
úti í nokkur ár. Ég er búinn að vinna hér í
þrjú ár. ísland er lítill hringur sem maður
kemst ekki út úr - sama fólkið sem ég sendi
boðskort á sýningarnar mínar. Því verða
viðbrögðin alltaf þau sömu. Ég fæ oft á til-
finninguna að það sé ekkert að gerast en
samt veit maður að hér eru margir góðir
myndlistarmenn, en fáir framúrskarandi.
Það má eiginlega segja að hér ríki dálítil
meðalmennska. í Bandaríkjunum eru hins
vegar margir lélegir en fáir góðir.
Tvennt annað veldur því einnig að ég kýs
að halda af landi brott, birtan er of mikil á
vorin og sumrin til þess að gott sé að vinna,
litir verða daufir ef maður málar í of mikilli
birtu. Svo eru það útvarpsstöðvarnar, er-
lendis eru útvarpsstöðvar sem útvarpa alla
nóttina, það myndi bæta mjög vinnuskilyrði
listamanna sem vinna á kvöldin og nóttunni
ef útvarpað væri allan sólarhringinn."
Margir álíta Hallgrím efnilegasta unga
listamanninn okkar í dag. En hvernig við-
brögð hefur hann fengið við list sinni?
„Ef menn halda að ég sé efnilegur þá er
ég ánægður. En ég ætla að halda áfram
þangað til ég er orðinn eithvað annað en
efnilegur. Annars er það ekki svo vitlaust
að líta á sig sem efnilegan því þegar maður
er orðinn viðurkenndur er meiri hætta á
stöðnun. Óttinn við stöðnun rekur mig einna
mest áfram. Hvað varðar viðtökurnar þá hef
ég fengið góðar viðtökur hjá hinum almenna
borgara en gagnrýnendur, opinberar lista-
stofnanir, söfn og sjóðir hafa verið líkt og í
fýlu út í mig. Það sama má í raun segja um
eldri listamenn."
- Kanntu einhverja skýringu á þessu?
„Þeir halda kannski að ég sé of léttúðug-
ur, of poppaður, of líklegur til vinsælda. En
það er eðli meðalmannsins að sjá ekki dýpt
í yfirborði né alvöru í húmor.“
Texti: Jóhanna Margrét Einarsdóttir
Mynd: Arna Kristjánsdóttir
i