Vikan - 23.10.1986, Blaðsíða 52

Sakamálasaga eftir Agöthu Christie
Fyrri Wuti
„Poirot,“ sagði ég, „þú hefðir gott af því
að skipta um umhverfi."
„Heldurðu það, kæri vinur?“
„Handviss.“
„Ehe,“ sagði vinur minn brosandi. „Það
er sem sé allt klappað og klárt.“
„Þú kemur þá með?“
„Hvert ætlar þú að fara með mig?
„Til Brighton. Einn kunningi minn úr við-
skiptalífinu benti mér á að ég skyldi dveljast
á Grand Metropolitan hótelinu og þar sem
ég á fé aflögu held ég að við hefðum gott
af tilbreytingunni."
„Þakka þér fyrir. Þú ert hugulsamur að
muna eftir gömlum manni. Gott hjartalag
jafnast fyllilega á við gott heilabú. Já, Það
kemur jafnvel fyrir að ég, sem þessi orð
mæli, gleymi því.“
Ég áttaði mig nú ekki alveg á samheng-
inu. Ég held að stundum hafi Poirot til-
hneigingu til að vanmeta vitsmyni mína en
vegna þess hve ánægður hann var með þró-
un mála lét ég þessa athugasemd ekki fara
í taugamar á mér.“
„Jæja þá, af stað,“ sagði ég í flýti.
Það var líf og fjör í veitingasalnum á
Grand Metropolitan hótelinu þegar við sett-
umst niður til að fá okkur kvöldverð. Engu
var líkara en allir, sem einhvers þóttust
mega sín, væm komnir til Brighton. Fólk
var prúðbúið og hvarvetna glitraði á gim-
steina og önnur djásn. Ég gat nú samt ekki
gert að því að mér fannst sumt af þvi sem
fólk hafði tildrað utan á sig bera merki um
heldur vafasaman smekk.
„Það er aldeilis,“ muldraði Poirot. „Því-
líkt samansafn af bröskurum.“
„Það er hveiju orði sannara,“ sagði ég.
Poirotdeit i kringum sig.
„Þegar ég sé svona mikið af djásnum og
dýrum steinum óska ég þess stundum að ég
62 VIKAN 43. TBL