Vikan - 26.02.1987, Qupperneq 14

- Ég var mjög hrifinn af fjöl-
leikahúsum þegar ég var lítill og
tónlistarlíf tengist fjölleikahúsun-
um. Pabbi átti gítar og kenndi
mér dálítið á hann. Þegar ég fór
að eldast fékk ég mikinn áhuga á
íþróttum. Ég stundaði knatt-
spyrnu og íshokkí. Ég var
markmaður í íshokkí og þótti
mjög góður. Meðan á þessu stóð
spilaði ég svolítið á hljóðfæri en
það var aldrei neitt verulegt. Svo
komu bítlarnir. Þá fékk ég mikinn
áhuga á tónlist og hóf að spila
fyrir alvöru.
Ég hætti í skóla eftir níunda
bekk. Ég ætlaði reyndar að verða
óperusöngvari. Ég lét sérfræðinga
á því sviði heyra röddina í mér.
Þeir sögðu að ég væri með ein-
staklega góða óperurödd, sterka
rödd. Ég ætlaði að hefja nám í
óperusöng en þá fékk ég tilboð frá
enskri hljómsveit um að spila með
henni. Ég tók þá ákvörðun að
fara utan. Þá var ég átján ára.
Við ferðuðumst víða og enduðum
í ísrael. Þar leystist hljómsveitin
upp en ég varð eftir. Ég var í ísra-
el i eitt og hálft ár og spilaði.
Það var afskaplega sérstakt að
koma til lands sem var svo ólíkt
því sem maður hafði áður kynnst.
Eg hafði lesið um Jerúsalem og
Nasaret og Genesaretvatnið og
svo var ég allt í einu að spila í
Húsi fólksins í Jerúsalem. Það var
mjög skrítið. Það var líka stór-
kostlegt að finna þessa samstöðu
sem er meðal fólksins. Það er svip-
að því sem ég fmn hérna á Islandi.
Ef einhver deyr þá verða allir
sorgmæddir.
Síðan ég kom frá ísrael hef ég
gert allt milli himins og jarðar.
Fyrst var það á Rocky Horror
Show í Osló. Þar lék ég stórt hlut-
verk. Þetta varð vinsælt. I fram-
haldi af því sömdum við félagi
minn söngleik sem heitir Hið káta
brúðkaup Skugga. Það var söng-
leikur sem fjallar um teikni-
myndasöguhetjuna Skugga. Svo
gerðum við annan söngleik sem
var eins konar útúrsnúningur á
Sumri í Týról.
Eftir þetta stofnaði ég gaman-
leikhópinn Prima Vera. Þetta var
leikhópur sem hafði mjög „öðru-
vísi“ kímnigáfu. Þetta var svona
brjálaður húmor. Við gerðum
plötur sem seldust mjög vel. Svo
gerðum við tvö myndbönd sem
voru til leigu. Og að lokum gerð-
um við kvikmynd.
í fyrra setti ég ásamt öðrum upp
rokkóperu sem er byggð á La
Boheme, þar sem við Anita lékum
aðalhlutverkin. Við uppfærðum
hana í Vínarborg í virtu óperu-
húsi.
Ég hef ekki gert sólóplötu í
fimm ár. Það er næst á dag-
skránni að gera eina slíka. Ég hef
hugsað mér að fara í hljómleika-
ferð um Norðurlöndin í framhaldi
af því. Og ég hef hugsað mér að
hefja þá ferð hér á Islandi. Það
verður spennandi að sjá viðtök-
urnar. Það hefur aldrei tekist að
selja mikið af plötum mínum á
hinum Norðurlöndunum þar sem
lögin eru með norskum textum.
Eg hef sjálfur gert tvær plötur
með enskum texta fyrir norskan
markað. En í raun og veru finnst
mér það ekki rétt. Það er eins og
að fara út í búð og biðja um mjólk
og egg á ensku.
Ég hef verið mjög rólegur síðan
Sara fæddist. Það er gaman að
leika hlutverk föðurins. Það eina
sem ég hef gert er að fara í tón-
leikaferðalag til Svíþjóðar og svo
fór ég líka í tónleikaferð í fyrra,
í Noregi. Ég kom þá fram á litlum
skemmtistöðum því ég vildi kom-
ast á litla staði til að spila ný lög.
Ég spilaði bara lög sem enginn
hafði heyrt áður. Það var mjög
skrítið að gera það því fólk bjóst
við að ég myndi spila gömlu lögin
mín sem hafa verið mjög vinsæl.
Ég spilaði kannski nokkur slík lög
í lok tónleikanna. En það var eng-
in óánægja og þetta var mjög
skemmtilegt. Það var mjög
skemmtilegt því fólk hlustaði
raunverulega á tónlistina. Það
hefur verið timabil í Noregi upp
á síðkastið þar sem fólk hefur
ekki hlustað á tónlist. Hún hefur
verið hluti af lífi fólks og það hef-
ur dansað við hana og svo
framvegis. En það hefur verið allt
of lítið um að fólk hafi hlustað
raunverulega. En nú er margt
ungt fólk sem hlustar. Það er eins
konar ný hippakynslóð sem er
sprottin af pönkinu. Það eru
öðruvísi föt og annað slíkt.
Ég hef alla tíð verið mikið gef-
inn fyrir leik. Ég hef sett á svið
leikþætti þegar ég hef haldið tón-
leika og við ýmis önnur tækifæri.
í áðurnefndri tónleikaför bjóst
fólk við einhverju slíku. En ég var
bara með hljóðgervil og hljóð-
nema. Það sýndi sig hins vegar í
þessari för um Noreg að maður
þarf ekki að drepa sig á sviðinu,
vera með ör í gegnum hausinn eða
hníf í bakinu til að fólk komi. En
ég hef alla tíð haft afskaplega
gaman af því að skreyta tónlistina
með ýmsum búningum og leikat-
riðum. Ég hef alltaf haft mikið
dálæti á hárkollum og hef notað
margar slíkar gegnum tíðina.
Núna er ég í þann mund að
verða „einfaldari" í tónlistinni,
það er að segja ekki einfaldari í
þeim skilningi sem venjulega er
lagður í orðið heldur í tónlistar-
legum skilningi.
Ég ætla líka að einbeita mér
meira að textunum en ég hef gert.
Ástæðan fyrir því er sú að ég hef
fengið áhuga á hlutum sem ég
hafði ekki hugsað um áður. Dul-
arsálfræði, endurholdgun og
ýmislegt sem tengist því hefur
vakið mikinn áhuga minn. Þetta
er eins og trúarbrögð. Viðhorf
manns verða mun jákvæðari til
alls. Ég las bók Shirley MacLane,
Út á ystu nöf. Það var stórkost-
legt því hún er mjög vel heima í
þessum málum. Hún hefur lifað
ýmislegt undarlegt. Hún hefur séð
fólk sem hún telur sig þekkja úr
fyrri lífum og hún hefur líka orðið
vör við fljúgandi furðuhluti. Ég
var gripinn áhuga þegar ég las
bókina. Eftir það hef ég lesið
heilmikið um málefni sem þessi.
Maður öðlast nýtt sjónarhorn.
Ég held að þetta sé eðlileg þró-
un því að ég hef alltaf haft eitt-
hvað sem ég trúi á, einhvern kraft
sem ég hef getað nærst á til að
nota til dæmis á sviði. Þetta er
mikilvægt atriði því allir menn
hafa ótrúlegan kraft sem þeir vita
ekki af. Það eru margir sem líta
á aðra og segja: Þessi er ótrúlega
flinkur, hann getur svo margt.
Þannig þrýstir maður sjálfum
sér niður og telur sér trú um að
maður sé kraftlaus. Ég hef alla tíð
verið fremur sterkur á þessu sviði
og ófeiminn. En ég hef fengið
annan skilning á því vegna þess
að núna veit ég hvers vegna ég er
svona. Ekkert verður til af engu.
Þess vegna hef ég svo mikinn
áhuga á uppruna fólks, rótunum.
Það er það sem mér finnst svo
athyglisvert hér á Íslandi. Þeir
listamenn, sem ég þekki hér, skrifa
mjög mikið um atriði sem standa
þeim nærri, atriði sem eru tengd
þeim.
Anita hefur líka áhuga á þess-
um málum. Hún er nýbúin að
Það má segja að þetta hafi orðið nýtt líf.
14 VIKAN 9. TBL