Vikan - 26.02.1987, Qupperneq 34

Svandis Dóra, tveggja ára dóttir Einars Bollasonar, er efni í mikla hestakonu. Og þrátt fyrir ungan aldur er hún farin að ríða út með pabba og
situr hér einn af gæðingum Einars.
Þegar ég hringdi í Einar Bollason á dögun-
urn og falaðist eftir viðtali reyndist erfitt að
finna hentugan tíma eins og oft vill verða
þegar önnum kafnir menn eiga hlut að máli.
Einar er kennari að aðalstarfi en áhugamál
hans eru mörg og margvísleg þótt setja megi
íþróttir, þá einkum og sér í lagi körfuknatt-
leik, og hestamennsku í tvö efstu sætin. Einar
er núverandi landsliðsþjálfari í körfu en þjálf-
ar einnig lið ÍR í fyrstu deild og hefur það
náð mjög góðurn árangri undir hans stjórn í
vetur. Hér á árum áður var hann fastamaður
i íslenska landsliðinu. lék fyrst með ÍR en
lengst af í KR. Einnig gerði Einar garðinn
frægan með Þór á Akureyri og varla er á
neinn hallað þó sagt sé að hann hafi verið
einn af betri körfuknattleiksmönnum sem við
höfum átt. Og heimsfrægur varð hann á ís-
landi fyrir sveifluskotin frægu sem enginn
hefur beitt af meiri snilld en Einar. Þá hefur
hann verið virkur í félagsmálunum, bæði í
körfuknattleiknum og hestamennskunni.
Hann var um tíma formaður Körfuknattleiks-
sambands íslands og í dag er hann formaður
hestamannafélagsins Gusts i Kópavogi. Um
nokkurra ára skeið hefur Einar rekið hesta-
leiguna íshesta á Laugarvatni ásamt félaga
sínum, Guðmundi Birki Þorkelssyni. Einar
er sem sagt á kafi í hestunum og það sama
má raunar segja um alla hans fjölskyldu. Það
var því ekki hjá því komist að körfuknattleik-
urinn og hestamennskan skipuðu veglegan
sess í samtali okkar sem hér fer á eftir.
Dalli dómari sá flinkasti
„Ég er fæddur 6. september 1943, í gamla
góða vesturbænum, nánar tiltekið að Vestur-
götu 38, þessu fræga húsi þar sem þau Jón
Baldvin Hannibalsson og Bryndís Schram
eiga heima í dag. Stra.x í bernsku fór maður
að sparka bolta á Landakotstúninu og síðar
á gamla Framnesvegsvellinum. Þar réðu þeir
Þórólfur Beck og Dalli dómari ríkjum og lik-
lega er Dalli sá allra flinkasti sem ég hef séð
í fótboltanum. Þegar ég var sex ára fór ég í
sveit í fyrsta skipti og var til að byrja með í
nokkur sumur á Barðaströndinni, að Hamri
og Deildartúni. Þar lærði ég að borða selspik
og súrsaða selshreifa. Síðar fiutti ég mig um
set og fór í sveit til Halldóru Halldórsdóttur
á Mýrum í Villingaholtshreppi í Flóanum. A
báðum þessum stöðum kynntist ég merkis-
fólki sem ég hef haldið sambandi við síðan.
Á þessum skemmtilegu árum má segja að
sveitaástin hafi kviknað og hún hefur aldrei
slokknað."
Helgi var langt á
undan sinni samtíð
- Nú varst þú í sveit þar til þú varst fjórtán
ára. Hvenær byrjaðir þú í körfubojtanum?
„Ég byrjaði fjórtán ára að æfa með IR en
Helgi Jóhannsson var þá þjálfari. Hann var
frábær þjálfari og var langt á undan sinni
samtíð. Hjá ÍRvarégíþrjúárog varð íslands-
meistari með meistaraflokki 1959 og var þá
ennþá í þriðja fiokki. Sautján ára gamall
meiddist ég illa og var frá í hálft ár. Á þessum
tíma höfðu vinir mínir endurreist körfuknatt-
leiksdeild KR og ég ákvað því að ganga yfir
í KR. Það voru erfið spor þegar ég þurfti að
fara til Helga og segja honum þetta en hann
tók þessu vel. Þetta var 1960. Árið 1965 send-
um við meistaraflokk í fyrsta skipti til keppni
og árið eftir, 1965. urðum við KR-ingar ís-
landsmeistarar í fyrsta skipti í meistarafiokki.
Þar með rufum við sex ára sigurgöngu IR-
inga og urðum íslandsmeistarar Ijögur ár í
röð."
Tvö dýrðleg ár
á Akureyri
Einar heldur áfram: „Haustið 1967 fiutti
ég til Akureyrar og gerðist leikmaður og þjálf-
ari hjá Þór í fyrstu deild. Ég var á Akureyri
i tvö ár og þetta var dýrðlegur tími, alveg
ógleymanleg ár. Ég fór síðan aftur í KR og
lék með liðinu til 1972 en þá veiktist ég heiftar-
lcga. Ég var að horfa á knatlspyrnuleik milli
KR og Fram og var frekar kalt. Þegar ég
ætlaði að standa upp að leik loknum gekk
það erfiðlega en félagar mínir hjálpuðu mér
heim. Þegar ég vaknaði morguninn eftir gat
ég ekki staðið upp. Ég fékk svona hriklega
slæmt liðagiktarkast og var á sjúkrahúsi í tvo
og hálfan mánuð. Ég man að þegar ég var í
hjólastólnum hét ég því að komast í KR-
búninginn aftur og það átti eftir að takast.
Árið eftir tók ég við þjálfuninni hjá KR og
það var stórkostlegt ár. Allir gömlu félagarn-
ir voru enn í fullu fjöri og við unnum tjögur
mót og verður það seint leikið eftir. Þetta
byggðist á því að bikarkeppnin var færð, við
unnum hana fyrir íslandsmótið, síðan Islands-
mótið sjálft, Reykjavíkurmótið og loks
bikarkeppnina aftur. Þetta ár verður mér líka
minnisstætt fyrir þær sakir að þá var ég ráð-
inn landsliðsþjálfari í fyrsta skipti."
Kveðjuleikurinn
fyrir fullri Höll
„Það má segja að ég hafi umbylt landslið-
inu þegar ég tók þar við stjórninni. Ég valdi
sjö nýliða í hópinn og þar á meðal voru leik-
ntenn eins og Gunnar Þorvarðarson og Torfi
Magnússon. Ég var með landsliðið til 1976
en þá fór ég að leika með aftur, 33 ára gam-
34 VIKAN 9. TBL