Vikan - 26.02.1987, Page 39

Á bannánmum var stundum mögu-
legt að fa hjá lasknum lyfseðil upp á
210 grömm af spíritus. Þetta var al-
mennt kallaður hundaskammtur.
Guðmundur læknir í Stykkishólmi lét
stundum vini sína fá einn og einn.
Hildiþór á Harrastöðum í Dalasýslu
var gildur bóndi en þótti nokkuð öl-
kær og fékk hann aUtaf hundaskammt
ef hann bað um hann. Þetta vissu kunn-
ingjar Hildiþórs og báðu stundum
Guðmund lækni um lyfseðil út á nafn
Hildiþórs þó þeir ætluðu að drekka
sjálfir.
Svo dó Hildiþór. Samt sem áður var
beðið um skammt út á nafri hans. Þeg-
ar þijú ár voru liðin frá láti Hildiþórs
var enn beðið um skammt fyrir hann.
Þá mælti Guðmundur læknir: „Drekk-
ur hann enn.“
Hafliði Helgason prentsmiðjustjóri
þótti nokkuð ölkær um tíma og hugð-
ist ráða bót á því. Fór hann því eitt
sinn í þúsund daga bindindi. Hafliði
var bókamaður mikill og hafði um tíma
fombókaverslun. Ámi Pálsson pró-
fessor kom einhvem tíma að máli
við hann og bað hann að hreinsa
nokkur blöð í bók sem hann átti.
„Það get ég ekki,“ sagði Hafliði. „Það
tekur svo langan tíma.“
„Hve langan?" spurði Ámi.
„Tvo daga,“ svaraði Hafliði.
Þá sagði Ámi með mestu hægð:
„Hvað munar þig um tvo daga, sem
búinn ert að eyðileggja þúsund daga
af ævi þinni.“
Jón Magnússon bankamaður var oft
nokkuð við skál er hann var að koma
heim frá vinnu. Dag einn hitti hann
kunningja sinn og bauð honum heim
upp á einn lítinn. Þeir félagar labba
heim til Jóns. Hann bjó í gamalli sam-
byggingu en hafði gleymt lyklinum
heima að þessu sinni. Bankar hann því
þar til frú ein kemur til dyra. „Nú ferðu
húsavillt, Jón mixm, þú átt heima lengra
uppi í götunni." Þeir labba þá af stað
þar til þeir koma að dyrum Jóns, að
hann hélt, svo hann bankar. Kemur frú
þar til dyra en það fer á sömu leið,
hún segir að hann fari húsavillt, en
þekkti Jón vel og býður þeim upp á
kaffi. Þeir vildu ekki þiggja það, sögð-
ust vera að flýta sér. Koma þeir þar
næst að þriðju dyrunum og banka. Þar
kom frú ein til dyra, æði gustmikil, og
er hún sér Jón slær hún hann á kjaft-
inn. Þá segir Jón: „Nú þekká ég mig,
við erum komnir heim.“
Dagbækur hafa jafnan
vakið athygli fyrir ýmsar
sakir, þótt misjöfn hafi
leyndarmálin verið sem
þær búa yfir. Ung skóla-
stýra við kvennaskóla úti á
landi fór í fyrsta sinn til út-
landa en hélt jafnframt
dagbók. Einnar viku inn-
færslahljóðaðisvo: ,,Mánu-
dagur: Skipstjórinn bauð
mér í kvöldverð. Þriðju-
dagur: Ég var allan
morguninn í brúnni hjá
'JÁxM skipstjóranum. Miðviku-
dagur: Skipstjórinn kom
með þá uppástungu sem
ekki hæfir manni í hans
stöðu. Fimmtudagur: í
kvöld hótaði skipstjórinn
að sökkva skipinu ef ég
yrði ekki við bón haris.
Föstudagur: í dag bjargaði
ég lífi fimm hundruð
manns.“
9. TBL VI KAN 39