Vikan - 29.09.1988, Blaðsíða 38

Canon
REIKNIVELAR
FYRIR
HEIMILI
OG
SKÓLA
il<rifvélin hf
Suöurlandsbraut 12
Sími: 685277
SVEPPURINN HELGI
Frh. af bls. 35
athugasemdablokk sína á hollensku. Er ég
síðar lét þýða þetta komst ég að raun um
að hér var um forspá að ræða. Eitt atriði
fjallaði þannig um persónulegt atvik sem
átti að eiga sér stað sjö mánuðum síðar,
samkvæmt þeirri dagsetningu sem hann
skrifaði niður. Án þess að ég lýsi því atviki
íullyrði ég að þessi forspá rættist nákvæm-
lega.
Þegar Pétur vaknaði beið ég þess að
hann tæki fyrr til máls, en sjálfur hafði
ég ekki orðið fyrir neinum athyglisverðum
áhrifum af amanita muscaria. Ég hafði ein-
ungis athugað Pétur Hurkos gaumgæfilega
undanfarnar þrjár klukkustundir. Pétur
horfði fýrst á mig og spurði síðan undr-
andi hvað klukkan væri. Ég sagði honum
að klukkan væri eitt um nótt.
,/Etlarðu að segja mér að ég hafi setið
hérna síðan klukkan tíu?“
,Já,“ svaraði ég. „Þú hefur setið á þess-
um stað hreyfingarlaus í þrjár klukku-
stundir."
„Hvernig getur það verið?“ sagði hann.
„Slíkt hefur aldrei hent mig fýrr á ævinni."
„Pétur,“ sagði ég, „ég veit ekki hvernig á
því stendur. Það eina sem ég get sagt þér
er að það gerðist. Segðu mér hvað kom
fyrir þig á þessu tímabili?"
Nú loks virtist Pétur vera farinn að gera
sér fulla grein fyrir því hvar hann var
staddur og hvað hann var að gera.
„Andrija," sagði hann, „ég hef séð hluti
sem ég er viss um að ég gæti ekki lýst fýrir
þér þótt ég hefði milljón ár til þess. Ég var
ekki hérna í þessari stofu. Ég veit ekki hvar
ég var. En ég var á einhverjum fjarlægum
stað ólýsanlega fögrum. Litir og lögun þess
sem ég sá er hafið yfir allar lýsingar. Ég get
einungis gefið þér óljósa hugmynd um
hvað ég sá með því að segja þér að mér
finnst allt hér í samanburði við það við-
bjóðslegt og hryllilegt. Mér finnst svo ljótt
hérna að ég vona að þú þurfir ekki að láta
mig neyta sveppsins of oft. Ég kynni að
vilja ekki koma til baka.“
,Já, en Pétur,“ sagði ég, „það er erfitt að
trúa þessu. Ég gat ekki betur séð en þú
sætir bara þarna sofandi, þótt augu þín
væru galopin."
,Jæja, ég skal reyna að lýsa þessu fýrir
þér eftir bestu getu. í fyrsta lagi vissi ég
ekki hvar ég var, en ég var einhvers staðar
utan við sjálfan mig. Það kom til mín kona.
Ég vissi ekki hver hún var, því hún sneri
aldrei andliti sínu að mér. Kona þessi tók
mig með sér og fór með mig, en ég veit
ekki hvert. Ekki veit ég hvort ég gekk,
flaug eða hvað. Ég hef aldrei lifað þetta
áður, svo ég get ekki lýst því. Við komum
til einhvers lands. Ég get ekki sagt þér að
ég hafi séð tré, en ég sá blóm. Fegurð
þeirra er algjörlega ólýsanleg. Ég sá hús.
Þarna var fjöldi húsa. Það eina, sem ég get
sagt þér um þessi hús er, að þau voru eins
og hvolfþök, einna líkust býflugnabúi. Þau
voru hringlaga og skreytt fegurstu litum.
Ég veit að þar sem hugur minn dvaldist
var raunveruleiki. Fegurð þessa staðar er
algjörlega ólýsanleg. Og þessi heimur hér
er svo andstyggilega ljótur. Ég harma það
að ég kom aftur.“
Puharich gerði fleiri slíkar tilraunir
með Hurkos, og fóru þær allar á sama
veg. En hann varð að hætta við þær sökum
þess að Hurkos virtist æ daprari er hann
vaknaði úr þessari dýrð til fyrri tilveru,
sem honum virtist nú hræðilega ömurleg.
Ég vil geta þess í sambandi við egypsku
þá sem Harry Stone talaði og hýróglýfur
það sem hann ritaði í dái, að Puharich tel-
ur sig algjörlega hafa afsannað það með
sérstökum rannsóknum að Harry hafi
nokkru sinni á ævinni kynnt sér þau efni.
Að hætti góðra vísindamanna er Puhar-
ich seinn til að draga ákveðnar ályktanir af
fýrirbærum þeim sem fram hafa komið við
rannsóknir hans. En bók hans Sveppurinn
helgi sýnir hvílíkt óhemju starf heiðarleg-
ur vísindamaður leggur á sig til þess að
hlaða rökum undir niðurstöður sínar. Þeg-
ar maður fýlgist með rannsóknum hans
skref fyrir skref er engu líkara en maður sé
í fylgd eins konar nútíma Sherlock
Holmes. Þetta er spennandi ævintýri. Þeg-
ar hann leitaði aðstoðar Egyptalandsfræð-
inga í sambandi við persónuna Ra Ho Tep
rak hann sig iðulega á vegg fordómanna.
Það nægði oftast að nefna hvernig þessi
persóna hefði komið fram til þess að þeir
neituðu með öllu að veita honum nokkra
aðstoð. Hann varð því að leggja á sig
óhemju vinnu til þess að læra egypsku og
hið forna hýróglýfúr, svo rannsóknir hans
gætu haldið áffam.
Hvað viðvíkur spurningunni um sál-
farir, hvort andi mannsins eða sál
geti horfið um tíma úr líkamanum, þá tel-
ur Puharich miklu víðtækari rannsóknir
nauðsynlegar til þess að ganga úr skugga
um það, og gerir hann grein fýrir því í bók
sinni hvaða skilyrði hann telur nauðsynleg
til þess. Verður það ekki rakið hér. Þó ætla
ég að lokum að geta eins atriðis sem hann
telur að þurfi að taka þar með í reikning-
inn. En það er hinn merkilegi þáttur bæn-
arinnar. Um þetta segir Andrija Puharich í
bók sinni:
„Öllum finnst okkur við vita hvað bæn
sé sem persónuleg reynsla.
Nú á tímum eru margir starfshópar í
kristinni kirkju sem trúa því að bænin sé
skynsamleg ffamkvæmd og sé henni vísvit-
andi stefht að ákveðnu marki geti hún auk-
ið gróður jurta, læknað sjúkdóma og
endurnært hug og sál. Hver svo sem sann-
leikurinn um bænina kann að vera þá trúi
ég því að hún hafi þessi áhrif, enda hef ég
persónulega verið vitni að ógleymanleg-
um áhrifúm hennar.
Hvaða afl sem kann að vera að baki
heitrar bænar, og ekki get ég skýrt það, þá
ætti að taka tillit til þess, þegar ákveðnar
verða aðferðirnar við endanlegar rann-
sóknir á sálförum, eins og ég hef lagt til.“
38 VIKAN