Vikan - 29.09.1988, Síða 56

Guðbjörg og Guðrún ferð-
uðust mikið og þá komu
gallamir og skómir sem
Henson gaf þeim í góðar
þarflr.
á forsíðunum — enda eru
finnsku stúlkurnar alltaf í ein-
hverju þriggja efstu sætanna.
Einnig var mikið gert til að
vekja athygli á þeim sænsku.
Það var alltaf verið að ýta þeim
fram og einu sinni kom einn
mannanna sem fylgdi okkur
eftir á ferðalaginu með rós til
annarrar sænsku stúlkunnar á
blaðamannafundi og sagði að
það væri í tilefni þess að hún
hefði unnið sig í sundi þá um
morgunin — og auðvitað tóku
allir ljósmyndararnir myndir af
þessu, sem svo birtust í öllum
biöðunum daginn eftir. Stelp-
urnar frá Danmörku sögðu að
þar vissi líklega enginn að þær
væru að taka þátt í þessari
keppni, áhuginn væri lítill eða
enginn. En blaðamenn og
ljósmyndarar geta ráðið miklu
um það hvernig álit al-
menningur íær á stúlkunum."
- Hvemig var þá andinn
hjá ykkur stelpunum?
Hann var mjög góður yfir-
leitt, það var bara ein stelpa
sem skar sig út úr hópnum því
hún var alltaf að trana sér fram.
En það var mjög mikið gert
fyrir finnsku stelpurnar. Þær
voru í kjólum sem voru sér-
hannaðir af fatahönnuðum og
sérsaumaðir á þær. Við Guð-
björg vorum í kjólunum sem
við vorum í á Ungffú ísland
keppninni. Móðir hennar Guð-
bjargar saumaði hennar kjól
og vinkona mín minn. Aftur á
móti gaf Henson oklcur
íþróttagalla, skó og töskur,
sem kom sér mjög vel, því
við vorum svo mikið á ferða-
lögum.“
56 VIKAN
,JVf ér fannst skemmtilegast í kanóferðinni," segir Guðrún
Margrét.
Guðbjörg Gissurardóttir
var kosin „Miss Press 1989“.
Sumar fengu mínútu
aðrar sungu heilt lag
— Keppniskvöldið sjálft,
hvemig var það?
Það var mjög skemmtilegt,
sérstaklega eftir að keppnin
var afstaðin og hægt að slappa
af. Við komum mest fram á
sundbolum t.d. þegar við
gengum ein og ein fram fyrir
dómarana vorum við í sund-
bolunum og þurftum að snúa
okkur í hringi fyrir framan þá.
Síðkjólaatriðið var. mjög stutt,
miðað við það sem það var á
úrslitakvöldinu hér heima þar
sem meiri glæsileiki var yfir
öllu keppnishaldinu. Þjóðbún-
ingaatriðið var tekið upp dag-
inn áður og sýnt í sjónvarpi á
keppniskvöldinu. Þar áttum
við að tala í 1 Vi rnínútu, en
textinn var ákveðinn fyrir okk-
ur fýrirffam. Sama var með það
sem við áttum að segja á
keppniskvöldinu.
Þar kom greinilega í ljós að
okkur var mismunað, því tím-
inn sem við fengum til að tala
var svo misjafn. Guðbjörg var
t.d. spurð hvað nafhið hennar
þýddi, ég var spurð að því við
hvað ég tengdi Finnland áður
en ég kom. Svarið sem þeir
vildu að ég gæfi var; að off þeg-
ar ég hef verið að ferðast er-
lendis og talað ensku hafi ég
verið spurð að því hvort ég
væri frá Finnlandi. Við Guð-
björg og stelpurnar frá Dan-
mörku töluðum ensku og okk-
ur fannst sem það skipti litlu
eða engu máli hvað við
sögðum, því dómarinn sem
dæmir fyrir íslands hönd er
ffanskur, þannig að við vorum
einu stúlkurnar sem hann
skildi, því hinar töluðu ýmist á
sænsku, finnsku eða norsku!
Þær fengu mun lengri tíma til
að tala um sig en við og önnur
sænska stelpan söng heilt lag,
enda var skrifað um hana dag-
inn eftir sem „engil kvöldsins".
— Hvaða stúlka vann?
Hún heitir Helle Hansen og
er ffá Noregi. Engin okkar
stelpnanna átti von á því að sú
stúlka ynni. Henni hafði verið
spáð næstneðsta sæti í skoð-
anakönnun í einu blaðinu og
við vorum allar vissar um að
ein finnsku stelpnanna ynni, sú
eina í keppninni sem var
dökkhærð, og meira að segja
hafði birst af henni heilsíðu-
mynd í einu blaðanna og fyrir-
sögnin var „Ungfrú Skand-
inavía". En eitt má segja að við
Guðbjörg hefðum ffam yfir
flestar hinar stelpurnar, en það
var að við vorum áberandi
best æfðar t.d. í göngulagi og
hvernig við ættum að bera
okkur.“
Vantar íslenskan
dómara
- Hvað fékk sú sem vann í
verðlaun?
„Hún fékk um 46.000
krónur, æðislega fallegan
skósíðan pels, sem er virði um
200 til 300 þús. króna. Aflar
fengum við sérhönnuð
hálsmen, tvo sundboli — annan
til að nota á keppniskvöldinu —
við fengum töskur, Luméne
snyrtivörur og heilmargar aðr-
ar gjafir."
— Var eitthvað sem ykkur
fannst að mcetti betur fara?
„Kannski einna helst að það
vantaði íslenskan dómara. Það
hefur mikið að segja, því dóm-
ararnir frá hinum löndunum
þekktu stelpurnar frá sínum
löndum og meira að segja var
norski dómarinn umboðsmað-
ur stelpunnar sem vann þann-
ig að hann fékk 30 prósent af
verðlaunaupphæð hennar. Svo
var það kona sem var með
okkur allan tímann sem við
vorum að ferðast; við vissum
ekki fyrr en daginn fyrir
keppnina að hún væri finnski
dómarinn!"
— Myndirðu fara í aðra
svona keppni?
,Já, því þetta var mjög mikil
og skemmtileg lífsreynsla.
Núna veit maður miklu betur
um hvað þetta snýst og myndi
hegða sér öðruvísi næst — vera
ákveðnari."
— Hvað fannst þér skemmti-
legast?
„Mér fannst skemmtilegast í
kanóferðinni. Hver stúlka fékk
sinn bát og með henni fór
maður sem stjórnaði ferðinni.
Við fórum niður flúðir og urð-
um allar rennandi blautar.
Sjálft keppniskvöldið var líka
mjög skemmtilegt."
Guðrún Margrét
verður I Edinborg
Þegar þetta viðtal birtist er
Guðrún um það bil að leggja af
stað úr landi því hún er á leið
til Edinborgar þar sem hún
ætlar að fara að læra markaðs-
ffæði. Vikan óskar Guðrúnu
góðrar ferðar og góðs gengis.