Vikan - 26.01.1989, Qupperneq 12

Hljómsveitin Sidi Bel, Michael Solves á trommum, Katla söngkona og Freddy
Solves á hljómborð.
Mér finnst svart fólk yfirleitt besta tónlist-
arfólkið og hrífet mjög af öllu sem það ger-
ir — ég held einna heist að ég hafi tilheyrt
svartri íjölskyldu í fyrra lífi, ef það hefur
verið tfi, því ég hrífst svo innilega."
Það kom dálítið á óvart þegar Katla
sagði að hún hefði verið mjög stressuð í
þættinum hjá Hemma Gunn. Það var alls
ekki að sjá, auk þess sem þar var sagt að
hún væri alvön sviðsljósunum. ,Jú, ég hef
komið fram í sjónvarpsþáttum, en aldrei í
beinni útsendingu fyrr. Við höfum komið
fram í ýmsum þáttum á Spáni og erum
auðvitað oft með hljómleika. í Barcelona
var ég í 17 manna hljómsveit sem spilaði í
„Sutton Music Hall“ þar í borg. Við vorum
fjórir söngvararnir, tveir strákar og tvær
stelpur — ég og önnur sem var miklu eldri
en ég. Við skiptum með okkur verkum,
einn strákurinn sá t.d. um að syngja
„salsá'-tónlist — sem er suður-amerísk
tónlist sem mér finnst mjög skemmtileg.
Ég söng aftur á móti lög sem höfðuðu sér-
staklega til ungs fólks. Fólk fékk þarna sitt
kaup, en „Music Hall“ bindur mann svo og
ég sá að ef ég ætti að geta gert eitthvað
sem mig langaði til þá yrði ég að hafa mína
eigin hljómsveit. Ég fékk tvo stráka sem
höfðu verið að spila með mjög þekktum
hljómsveitum á Spáni til að stofha með
mér hljómsveit í janúar 1987, en þeir
heita Michael Solves sem er á trommum
og bróðir hans Freddy Solves hljómborðs-
leikari, og við stoftiuðum hljómsveitina
Sidi Bel. Við höfum verið að æfa, semja og
haldið marga tónleika. Okkur hefur verið
mjög vel tekið, enda fólkið þarna opið
fyrir öllu nýju.
Ný plata á leiðinni
Við erum búin að taka upp plötu og hún
er nú hjá nokkrum útgefendum úti. Það á
eftir að ákveða hver muni gefa hana út. Ég
vil helst að það verði einhver þeirra stóru.
CBC kemur til greina og ég fór og talaði
við þá. Þeir spurðu mig hvers konar tónlist
okkur langaði til að spila. Ég sagði þeim að
við vildum spila alvörutónlist og syngja
alvörutexta, ekki eitthvert merkingarlaust
þvaður. Þá sögðu þeir mér að það væri
hættulegt fýrir tónlistarmenn sem vildu
koma sér á framfæri að vera með slíkar
væntingar, þetta væri ekki hægt. Á meðan
við værum óþekkt yrðum við að spila selj-
anleg lög — lög sem virka eins og konfekt-
molar; góðir og síðan búnir. Mig langaði
líka til að syngja á ensku því mér finnst
enska eins konar „tungumál tónlistarinn-
ar“, en Spánverjar tala yfirleitt mjög litla
ensku og mér var sagt að það kæmi ekki til
greina að við syngjum á ensku. Ég skil
hvað þeir hjá útgáfúnni eiga við og ég hef
verið að reyna að koma strákunum í skiln-
ing um þetta, en þeir eru ekki ánægðir. Ég
held þó að mér takist að tala þá til,“ segir
hún og brosir dálítið dularfullu brosi.
„Ef við aftur á móti förum til smærri út-
gefenda þá fengjum við að ráða meiru um
tónlistina sem við flytjum. Og stundum
hef ég verið að hugsa til hvers að verða
þekkt og vinna okkur inn mikla peninga.
Okkur líður svo vel að spila svona saman.
Við spilum á mörgum litlum stöðum þar
sem okkur er vel tekið og erum í nánum
tengslum við fólkið. Hlustum á og kynn-
umst mörgum þekktum og frábærum tón-
listarmönnum. Hvað viljum við meira? Lít-
um til dæmis á Christinu Onassis, ríkustu
konu heims! Ekki færðu peningarnir henni
mikla hamingju. Á meðan ég hef tónlistina
þá líður mér svo vel.“
Katla segir að íslensku hljómsveitirnar
Mezzoforte og Sykurmolamir heyrist oft á
spænsku útvarpsstöðvunum, sem hún seg-
ist vera mjög glöð yfir. Þeir síðarnefndu
héldu hljómleika í Barcelona á síðasta ári
og auðvitað mætti Katla. „Það var mjög
mikil og góð stemning og margt fólk mætt.
Spánverjum finnst Björk mjög góð söng-
kona og hljómsveitinni var ffábærlega vel
tekið. Ég var svo stolt og ánægð að mig
langaði helst að vera með íslenskan fána
og veifa honum!“
Opal og Nóa
Lítill hundur er á heimilinu þar sem við-
talið fer ffam og hann gerir sér dælt við
Kötlu. „Það verður gott að koma heim
aftur,“ segir hún, „og hitta hundana mína
tvo aftur. Veistu hvernig hundar það eru?“
Og þegar hún fær neitandi svar, þá dregur
hún upp mynd af tveim hvítum, loðnum
hundum með uppbrett eyru og hringaða
rófu. „Þeir eru yndislegir og heita Opal og
Nóa!“ Katla segir að þegar hún sé í fríi þá
finnist sér mjög gott að fara í gönguferðir

1 2 VIKAN 2. TBL. 1989